Ποιος να το φανταζόταν ποτέ ότι κάποτε θα έγραφα για ζελέ! Εγώ που, όταν στο οικογενειακό τραπέζι σερβιριζόταν η μαγευτικής εμφανίσεως «κότα-αν-ζελέ», έκλεινα τα μάτια και παρακαλούσα αγγέλους, νεράιδες, τη Μαίρη Πόπινς… να την μετατρέψει σε τηγανητή πατάτα! Βέβαια, η υφή του ζελέ στο στόμα είναι μια δύσκολη γευστική εμπειρία για παιδιά, γιατί δεν έχει τη σαφήνεια που απαιτούν οι παιδικοί ουρανίσκοι. Μιλάμε φυσικά για ζελέ-φαγητό, γιατί αν αναφερθούμε στα γλυκά ζελέ, ξεκινώντας από τα πολύχρωμα ζελεδάκια σε σχήματα και γεύσεις φρούτων και φτάνοντας στα σπιτικά φρουί ζελέ, οι πιτσιρικάδες τρελαίνονται! Αρχές του Μάη, με την άνοιξη να μας πληγώνει κατάστηθα και μετά την υποχρεωτική πασχαλινή κρεατοφαγία συνοδεία αυγών και τυριών προς δόξαν της χοληστερίνης, ελάτε να οδοιπορήσουμε στο δρόμο του ολιγοθερμιδικού, δροσερού παιχνιδιάρικου ζελέ!
Τα ζελέ που αγάπησα (και αγαπώ ακόμα)
Πρώτη και καλύτερη στις προτιμήσεις μου, η περίφημη κότα ζελέ της μαμάς μου, που σας προτείνω να φτιάξετε το συντομότερο. Πάρτε μια στρογγυλή φόρμα του κέικ χωρίς αυλάκια, αλείψτε τη με ελάχιστο βουτυράκι και κολλήστε, δημιουργώντας σχήματα, στρογγυλές φέτες βραστού αυγού και καρότου και φυλλαράκια μαϊντανού. Μαδήστε βραστό στήθος κοτόπουλου σε κομμάτια μεγάλης μπουκιάς –που θα σας αποτρέψει από το να πείτε μεγάλο λόγο…– και βάλτε τα σε στρώσεις γεμίζοντας τη φόρμα. Πατήστε τα καλά με το χέρι σας. Στο ζουμί που έβρασε το κοτόπουλο, προσθέστε λίγο λευκό κρασί, τζίντζερ και κόλιαντρο σε σκόνη και δέστε το με λίγη ζελατίνα σκόνη. Ρίξτε το κουταλιά κουταλιά στη φόρμα μες στο κοτόπουλο, τόσο ώστε τα κομμάτια να μισοκαλυφθούν, αλλά να μην πλέουν σε αυτό. Στο ψυγείο για 24 ώρες, ξεφορμάρισμα με προσοχή και σερβίρισμα με μια ελαφριά σπιτική μαγιονέζα και μια δροσερή πράσινη σαλάτα. Το τέλειο γεύμα.
Το άλλο ζελατινοειδές παρασκεύασμα της μητέρας μου που υπεραγαπώ, είναι φλογερό και προκλητικό. Μια ολοπόρφυρη γυαλιστερή κορόνα από ζελέ παντζάρι. Βράζω ωραία στρογγυλά παντζάρια και τα κόβω σε φέτες. Τα μουλιάζω μία νύχτα σε ξίδι από κόκκινο κρασί. Σουρώνω, βάζω σε φόρμα και ρίχνω ένα φακελάκι ζελέ κεράσι διαλυμένο σε ενάμισι ποτήρι νερό.(Το ξέρω, το ξέρω, όλοι έχουμε ενστάσεις για τα έτοιμα ζελέ, αλλά συγχωρήστε μου ενίοτε μια τόση δα μικρή παρασπονδία). Το σερβίρω με φιλέτο καπνιστής πέστροφας και horseradish, και είναι τέλειο!
Μια άλλη συνταγή που ανακάλυψα πρόσφατα και βρίσκω εξαιρετικά επιτυχημένη είναι από το βιβλίο «Ο γύρος του κόσμου με ένα πιρούνι» του αείμνηστου πρέσβη και ερασιτέχνη μάγειρα Μιχάλη Κωττάκη, που θα σας συμβούλευα να αποκτήσετε γιατί είναι απολαυστική! Την αντιγράφω: Μία κουταλιά σούπας σκόνη ζελατίνα, 2 κουταλιές ζάχαρη, ένα κουταλάκι αλάτι, 1 1/4 φλιτζανιού καυτό νερό, 1/4 φλιτζανιού χυμός λεμονιού, 8 πράσινες γεμιστές ελιές σε φέτες, 3 αυγά βραστά χοντροκομμένα, 4 φλιτζάνια βραστές πατάτες σε κύβους, από 1/4 φλιτζανιού ψιλοκομμένη πράσινη και κόκκινη πιπεριά, 1 φλιτζάνι μαγιονέζα, 1/2 κουτάκι κρέμα γάλακτος χτυπημένη σε σαντιγί (χωρίς ζάχαρη!). Διαλύστε τη ζελατίνη, τη ζάχαρη και το αλάτι στο βραστό νερό. Αφού κρυώσουν, ανακατέψτε όλα τα υλικά μαζί, βάλτε τα σε στρογγυλή φόρμα και αφήστε τα μία νύχτα στο ψυγείο. Ξεφορμάρετε και σερβίρετε με φρέσκο πολύσπορο ψωμί και μερικές φέτες καλό καπνιστό ζαμπόν. Και μπίρα παρακαλώ!
Τα γλυκά ζελέ
Τα ωραιότερα γλυκά ζελέ γίνονται χωρίς ζελατίνη, από την πηκτίνη που περιέχουν μερικά φρούτα όπως το μήλο, το κυδώνι, τα δαμάσκηνα. Καθαρίστε μήλα και κόψτε τα σε φέτες, βράστε τα μέχρι να λιώσουν σχεδόν και βάλτε τα σε σουρωτήρι που έχετε ντύσει με τουλπάνι. Αφήστε τα όλη νύχτα να στραγγίξουν το ζουμί τους χωρίς να τα πιέσετε, γιατί τότε το ζελέ θα γίνει θολό. Την άλλη μέρα, μετρήστε το ζουμί και βάλτε την ίδια ποσότητα ζάχαρης. Βράστε μέχρι να πήξει και φυλάξτε σε καλά αποστειρωμένα βαζάκια. Τρώγεται σαν γλυκό του κουταλιού, αλλά πηγαίνει υπέροχα και σε φρυγανισμένο ψωμί με βούτυρο, ενώ μπορείτε να γλασάρετε με αυτό γλυκά και τάρτες, αφού το αραιώσετε με λίγο νερό.
Σπιτικά ζελεδάκια
Εκείνο όμως που θα ενθουσιάσει πρώτα τα παιδιά και στη συνέχεια τους μεγάλους, είναι τα σπιτικά ζελεδάκια. Αγοράστε τρία κιλά φρέσκια κορινθιακή μαύρη σταφίδα, μόλις εμφανιστεί στην αγορά. Βάλτε τα κοτσάνια και σπάστε τις ρώγες σε ένα μπολ, ανακατεύοντας συγχρόνως με το χυμό ενός λεμονιού. Βάλτε σε κατσαρόλα και βράστε για 15-20 λεπτά μέχρι να μαλακώσουν εντελώς. Αδειάστε τον πολτό σε σουρωτήρι με τουλπάνι και σφίξτε το να φύγει όλο το υγρό. Μετρήστε τον πουρέ της σταφίδας και για κάθε δύο φλιτζάνια βάλτε ένα φλιτζάνι πολύ λεπτή ζάχαρη. Βράστε σε πλατιά κατσαρόλα, μέχρι ο πουρές να γίνει σφιχτός και να ξεκολλάει από τα τοιχώματα. Βρέξτε με νερό ένα ορθογώνιο ταψάκι και τινάξτε το χωρίς να το σκουπίσετε. Βάλτε τον πουρέ και στρώστε τον ομοιόμορφα, σε ένα δάχτυλο πάχος. Αφήστε τον να σταθεροποιηθεί μία νύχτα. Την επομένη, με κοφτερό μαχαίρι, κόψτε σε ό,τι σχήμα θέλετε, τυλίξτε το κάθε ζελεδάκι σε χοντρή κρυσταλλική ζάχαρη, ώστε να καλυφθεί τελείως. Βάλτε μια-δυο μέρες σε σχάρα να στεγνώσουν και φυλάξτε τα σε αεροστεγές δοχείο με λαδόκολλα ανάμεσα στις στρώσεις. Η ίδια συνταγή γίνεται περίφημη με βερίκοκο.
Μη με αγριοκοιτάξετε! Το ξέρω πως όλα αυτά είναι αρκετά μπελαλίδικα, όμως η πραγματική πολυτέλεια στη σημερινή εποχή είναι να μπορούμε να απολαμβάνουμε χειροποίητες δημιουργίες. Για σκεφτείτε το λίγο και… do it!
