Όταν η πολυβραβευμένη Αυστραλή σεφ Skye Gyngell αποφάσισε το 2004 να δεχτεί την πρόταση του Francesco Boglione και να αναλάβει την κουζίνα του μικρού, τότε, εστιατορίου τους στα θερμοκήπια του Petersham, ήταν καθαρά θέμα χρόνου να επακολουθήσει ένα talk of the town, διθυραμβικές κριτικές και βραβεία για τον πραγματικά εμπνευσμένο αυτό χώρο. Η εφημερίδα The Guardian έχει χαρακτηρίσει το φαγητό της «ήσυχο και πέρα ως πέρα σαγηνευτικό» και ο Jeremy Wayne, κριτικός εστιατορίων του περιοδικού Tatler, αναφέρθηκε στο εστιατόριο ως «το River Cafe και ένας υπέροχος αγγλικός κήπος σε συσκευασία ενός!». Θα αναρωτιέστε βέβαια ποιοι είναι όλοι αυτοί και τι κάνει αυτό το μέρος τόσο ιδιαίτερο.
Ο πρίγκιπας αυτού του παραμυθιού ακούει στο όνομα Francesco Boglione και η πριγκίπισσα είναι η γυναίκα του Gael. Ως κάτοικοι της γοητευτικης και εξ’ ολοκλήρου ανακαινισμένης έπαυλης Petersham House απολάμβαναν τη θέα των γειτονικών παραμελημένων φυτωρίων καθημερινά, έως ότου αποφασίσουν να τους χαρίσουν και πάλι λίγη από τη βικτοριανή αίγλη που είχαν, όταν παλαιότερα ήταν ένα με την έπαυλή τους.
Ο δρόμος για την επίτευξη αυτού του στόχου δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα και ο καλός πρίγκιπας έπρεπε να κοντραριστεί με τον κακό μεγαλοεργολάβο που είχε παθιαστεί να αγοράσει τη γη και να χτίσει κάτι σίγουρα λιγότερο εμπνευσμένο σ’ αυτήν. Ευτυχώς τα παραμύθια έχουν αίσιο τέλος, και τα φυτώρια πέρασαν στην οικογένεια Boglione!
Ο κύριος Boglione αυτοχαρακτηρίζεται ως ένας «παλιοχίπης», αλλά όταν δεν ταξιδεύει όντως με τα παλιά φιλαράκια στην Ινδία, εκτελεί χρέη ασφαλειομεσίτη με γραφεία στη Ρώμη, τη Βενετία και το Λονδίνο. Είχε το ρομαντισμό να αναβιώσει τα παρατημένα φυτώρια και να φτιάξει μέσα σ’ αυτά και ένα cafe χωρητικότητας δεκαπέντε ατόμων, που θα άνοιγε μόνο τα Σαββατοκύριακα για τη χαλάρωση των επισκεπτών, οι οποίοι –υποθετικά– θα διάβαζαν και θα συζητούσαν για την κηπουρική, πίνοντας το καφεδάκι τους. Ίσως αυτό το ταπεινό εγχείρημα να μην ξεπερνούσε ποτέ τον εαυτό του, αν δεν εμφανιζόταν ως πρωταγωνίστρια η προσωπική τους φίλη και διεθνής σεφ Skye Gyngell.
Κόρη του Αυστραλού μεγιστάνα των Media, Bruce Gyngell, η Skye πριν φτάσει στο Ρeterhsam Νurseries, τον κήπο της δικής της Εδέμ, είχε μια λαμπρή πορεία στο χώρο της υψηλής μαγειρικής. Πριν μετακομίσει στο Παρίσι για να εκπαιδευτεί στη φημισμένη σχολή μαγείρων La Varenne, είχε ήδη περάσει από τα πιο σημαντικά εστιατόρια του Sydney. Το Παρίσι διαδέχτηκε το Λονδίνο, στο οποίο και εργάστηκε για κάποια χρόνια, στο French House στην αρχή και στο The Dorchester μετέπειτα, υπό την καθοδήγηση διάσημων σεφ όπως ο Anton Mosiman, ο Peter Gordon και ο Fergus Henderson.
Πολύτιμη η εργασιακή αυτή εμπειρία, αλλά οι αφόρητα ζεστές και ανήλιες ώρες σε υπόγεια ήταν κάτι που η Skye Gyngell δεν ήθελε πια στη ζωή της. Αποφάσισε λοιπόν να γίνει private chef και πολύ σύντομα το όνομα της φιγουράριζε στις μικρές μαύρες ατζέντες μερικών από τους πιο διάσημους stars και party makers του Λονδίνου, βλέπε Madonna και ο Guy Richie, Charles Saatchi και Nigella Lawson.
Η ίδια, παρ’ όλη τη φήμη και το θαυμασμό όλων, έχει μια εντελώς μετριοπαθή και ακομπλεξάριστη άποψη για τον εαυτό της.«Δεν είμαι καμιά ευφυΐα. Δεν είμαι ούτε o Alain Ducasse ούτε ο Heston Blumenthal. Είμαι απλά κάποια που λατρεύει να μαγειρεύει».
Σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο σεφ συνδεδεμένων άρρηκτα με τη διασημότητα και σε μια παγκόσμια τάση «προσωπικοτήτων στην κουζίνα», η Skye Gyngell φέρνει σίγουρα μια πνοή δροσιάς με αυτό το σχόλιο. Παρ’ όλο που αποφεύγει τις συγκρίσεις, κρύβει το θαυμασμό της για δύο γυναίκες στο χώρο, την Judy Rodgers και την Alice Waters. «Νομίζω ότι οι γυναίκες μαγειρεύουν με διαφορετικό τρόπο από τους άντρες. Είναι στη φύση τους να τρέφουν. Δεν το εννοώ επικριτικά αυτό, απλά το ‘‘εγώ’’ μας είναι ασθενέστερο.
Δεν είμαι κυνηγός κανενός αστεριού Michelin, αρνούμαι να μπω σε αυτήν την απελπιστικά ανταγωνιστική τρέλα. Μου αρέσει να κρατώ τα πράγματα απλά και να μαθαίνω κάθε μέρα και κάτι καινούριο μαζί με την ομάδα μου. Είναι υπέροχο να έχεις μια χαρούμενη κουζίνα κι από το παράθυρό της να βλέπεις τις εποχές να αλλάζουν· και όταν βγαίνεις για να κόψεις τα λαχανικά σου, να έρχεσαι σε επαφή με τους πελάτες! Είναι μαγικά εδώ και δηλώνω ακόμα ερωτευμένη με το μέρος».
Αντικειμενικά ξεχωριστό
Αν το επισκεφτείς, στη χειρότερη περίπτωση το αποκαλείς έτσι! Στην καλύτερη, είναι ένα από τα πιο ωραία, πιο χαλαρά, πιο νόστιμα γεύματα που θα κάνεις ποτέ στην εξοχή. Τοποθετημένο καλαίσθητα ανάμεσα στους λόφους του Richmond, δημιουργεί στον επισκέπτη μια περίεργα αιθέρια αίσθηση. Τη νιώθεις πριν καλά καλά φτάσεις κατηφορίζοντας από τον κεντρικό δρόμο, το στενό –και τόσο αγχολυτικό– δρομάκι που σε οδηγεί εκεί. Μια καρότσα-αντίκα γεμάτη γλάστρες καλωσορίζει τον επισκέπτη και διάσπαρτοι πάγκοι με κάθε λογής γλάστρες και υπέροχα φυτά απ’ όλο τον κόσμο περιβάλλουν τα δύο πρώην θερμοκήπια, νυν εστιατόρια, το εσωτερικό των οποίων ξαφνιάζει ευχάριστα.
Στο θερμοκήπιο όπου στεγάζεται το κεντρικό εστιατόριο, τη μισή περίπου έκτασή του καταλαμβάνει ένα κομψό bazaar βιβλίων κηπευτικής και μαγειρικής, σερβίτσιων, διακοσμητικών αντικειμένων και μικροεπίπλων κήπου, όλα προσεκτικά διαλεγμένα από τους ίδιους τους ιδιοκτήτες από διάφορες γωνιές της γης. Επίσης υπάρχει και μια γωνιά με τα πάντα γύρω από την κηπουρική.
Ένα μεγάλο πέτρινο σιντριβάνι δεσπόζει στη μέση του φυτωρίου, χωρίζοντας νοητά το πωλητήριο με το εστιατόριο. Στο χώρο του εστιατορίου μάς υποδέχονται παλιοκαιρισμένα χειροποίητα σιδερένια και ξύλινα τραπέζια από την Ινδία και τη Γαλλία, σε απόλυτη αντίθεση αλλά και περίεργη αρμονία με τις κομψές λινές πετσέτες, τα επίσημα σερβίτσια και τα βαζάκια με τις παιώνιες. Γύρω από τα τραπέζια, κουτιά από ξύλο σημύδας από την Ιταλία, ψάθες από την Ινδία και αναρριχώμενα μυρωδάτα γιασεμιά στους γυάλινους τοίχους και στο ταβάνι και κάδρα Ινδών θεών σε διάφορες γωνιές.
Αυτό το μοναδικό και γοητευτικά ετοιμόρροπο mix’n’match δένει –παράλογα ελκυστικά– την αίσθηση εξωτικής αποικιακής παρακμής με το παραδοσιακό αγγλικό καταπράσινο τοπίο. Το καλοκαίρι, μεγάλα ξύλινα τραπέζια σκιάζονται από πυκνές φυλλωσιές και συνυπάρχουν με το υπαίθριο παζάρι φυτών. Το έδαφος σε όλη την έκταση του Ρetersham Nurseries είναι καλυμμένο με κοκκινόχωμα, γι’ αυτό καλό θα είναι να αφήσετε τα αγαπημένα σας παπούτσια στο σπίτι!
Ό,τι βγάλει ο μπαχτσές
Όσον αφορά το μενού, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν βαριέσαι, μια και εναλλάσσεται σε εβδομαδιαία βάση! Μεγάλο δεν είναι, αλλά είναι προσεγμένο, απλό και ευφάνταστο: τέσσερα πρώτα, τέσσερα κυρίως και τέσσερα επιδόρπια.
«Τρελαίνομαι όταν βλέπω 45 επιλογές σε ένα μενού... Δεν το καταλαβαίνω» λέει η σεφ. «Εδώ, για παράδειγμα, χρησιμοποιούμε ένα τυρί αυτή τη στιγμή που μιλάμε, γιατί πιστεύουμε ότι είναι το καταλληλότερο αυτή την εποχή».
Η επιλογή ενός set menu τριών πιάτων είναι εφικτή τις καθημερινές, από Τετάρτη έως -t-Παρασκευή – και αυτή ήταν η δική μου εμπειρία. Περιλάμβανε ραβιόλια με μασκαρπόνε και βούτυρο αρωματισμένο με φασκόμηλο (sage butter) για αρχή, κουνέλι με dressing από φακές, σπεκ και βινεγκρέτ και, τέλος, πουτίγκα από ραβέντι στον ατμό. Τα ραβιόλια ήταν φρεσκότατα, σωστά μαγειρεμένα και πολύ πολύ γευστικά, το κουνέλι εντυπωσίασε, αφενός με το απαλά καπνιστό άρωμα του σπεκ και αφετέρου με το βάθος που του χάρισαν οι φακές. Η πουτίγκα με το ραβέντι (ασιατικό κόκκινο λαχανικό που μοιάζει με σέλινο και τρώγεται μόνο ο κορμός του, μια και τα φύλλα του είναι τοξικά) ήταν πολύ διακριτική και εύγεστη. Σε γενικές γραμμές το γεύμα ήταν απατηλά απλό, εντελώς σίγουρο για τον εαυτό του και με ουσιαστική νοστιμιά. Η λίστα κρασιών ήταν μια χαρά επίσης.
Τον καφέ μου τον ήπια στο διπλανό φυτώριο, το οποίο είναι της ίδιας αισθητικής, με τη διαφορά ότι σερβίρονται μόνο εξαιρετικές ποικιλίες τσαγιών και φρεσκοκομμένων καφέδων, ολόφρεσκοι φρουτοχυμοί, σπιτικά κέικ και σάντουιτς με χειροποίητο ψωμί, η σούπα της ημέρας καθώς και μια ποικιλία γλυκών. Εδώ δεν χρειάζεται να κάνει κάποιος κράτηση. Στο εστιατόριο όμως απαιτείται, και μάλιστα έγκαιρα.
Ο κόσμος που συχνάζει στο Ρeterhsam Νurseries είναι ένα μείγμα από καλλιτέχνες, εύπορους συνταξιούχους τις περιοχής, διασημότητες που έχουν αποκεντρωθεί εδώ, το in crowd του Λονδίνου που θέλει να βρει την ησυχία του, απλούς καλοφαγάδες αλλά και πολλούς, όπως είναι αναμενόμενο, επίδοξους κηπουρούς. Ανάμεσα στους επώνυμους που το επισκέπτονται είναι η Madonna, ο Alan Rickman, ο Mario Testino, η Jerry Hall, ο Jamie Cullum και πολλοί άλλοι.
Είναι ιδιαίτερα αγαπητό και δεν είναι σπάνιο να το κλείνουν και εξ’ ολοκλήρου για αυτούς και τους φίλους τους ή να το επιλέγουν για κάποια εκδήλωση. Δεν έχουν λείψει βέβαια και οι εκκεντρικότητες. Μια μέρα, ολόκληρη η ομάδα σχεδιαστών του οίκου Ungaro πέταξε από την Ιταλία μόνο για μεσημεριανό! Εμείς πάντως θα ξαναπάμε σίγουρα.
Petersham Nurseries, Church Lane, off Petersham Road, Richmond, Surrey TW10 7AG. 0208 605 3627, (petershamnurseries.com)
