Για να την εξασφαλίσεις στο πιάτο σου, μπορείς να ακολουθήσεις δύο τακτικές:
Α) Βουτάς στη θάλασσα κοντά σε βράχους με κάθετες ρωγμές. Για να την εντοπίσεις χρειάζεται καλό ψαχτήρι με φακό. Μόλις τη συναντήσεις, την αρπάζεις θαρραλέα με το χέρι, καθώς αν τη χτυπήσεις με καμάκι κινδυνεύει να χυθεί το κρέας της. Στην παραλία πλέον, τη ζεματάμε για λίγο στην κατσαρόλα και μετά τη σχίζουμε στα δύο και την πετάμε στα κάρβουνα, κάνοντας την προσευχή μας να μην παραψηθεί, οπότε καταστρέφεται – τζάμπα τόσο υποβρύχιο ψάρεμα.
Τώρα, αν αυτό σου φαίνεται πολύ περίπλοκο, είσαι τύπος Β: Ξυπνάμε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, που έχουμε κλείσει μέσα στην παλιά πόλη της Ρόδου (τώρα, αν αυτό είναι το υπέροχο fashion hotel Nikos-Takis, ακόμη καλύτερα). Αφού πάρουμε πρωινό, φεύγουμε από τις πίσω πύλες του κάστρου, την πύλη του Αγίου Ιωάννου φερειπείν, για να μη χαλαστούμε από τις ορδές των τουριστών, και περνάμε όλη μας την ημέρα σε μια ερημική παραλία στη νότια Ρόδο, στον Άγιο Γεώργιο ας πούμε.
Επιστρέφοντας το βράδυ, κατευθυνόμαστε στον Αλέξη, τη διάσημη ψαροταβέρνα στην οδό Σωκράτους. Και αυτή την ώρα έχει τουρίστες, αλλά με τα νυχτερινά φώτα το σκηνικό γλυκαίνει. Καθόμαστε στην αυλή και παραγγέλνουμε τα απολύτως αναγκαία. Μια-δυο σαλάτες, άντε και ένα ορεκτικό όπως συμιακό γαριδάκι (άλλη καταπληκτική περίπτωση, που αξίζει ειδικό κεφάλαιο), ώστε να κρατήσουμε όλη μας την όρεξη για την κωλοχτύπα. Μας τη σερβίρουν έτοιμη στο πιάτο. Την τρώμε. Χρόνος προετοιμασίας 24 ώρες.
