Υλικός πολιτισμός στη μαγειρική δεν σημαίνει κατ ανάγκην πανάκριβα φαγητά και εξεζητημένα, σπάνια υλικά. Το γευστικά και αισθητικά άρτιο αποτέλεσμα επιτυγχάνεται και με υλικά φθηνά, καθημερινά -ακόμα και παραγνωρισμένα. Αυτήν την αντίληψη συμμερίζεται και ο σεφ Γιάννης Σολάκης (eχecutive chef των εστιατορίων Connections, Big DeaIs και PJS) που συχνά έχει παρουσιάσει πιάτα, τα οποία αν και κοστίζουν «ένα τίποτα», έχουν γεύση περίφημη και εμφάνιση μοναδική. Μιλάμε για πιάτα όπως: οι μυρωδάτες σαρδέλες γεμισμένες με δεντρολίβανο, με κόστος υλικών ανά μερίδα 200 δρχ., οι φτερούγες του κοτόπουλου, γεμιστές με μελιτζάνα και συνοδεία σάλτσας φασκόμηλου, με κόστος επίσης 200 δρχ., ή το παστέλι από πασατέμπο με μους μήλου, που ... κατεβαίνει στις 70 μόλις δραχμές ανά μερίδα.
Η γευστική αναζήτηση είναι σημαντικό στοιχείο της μαγειρικής τέχνης, αλλά και προσωπική επαγγελματική πρακτική του Γιάννη Σολάκη, Ιδού τι λέει ο ίδιος: «Μου αρέσει να αναβαθμίζω τα φθηνά και παρωχημένα προϊόντα, δημιουργώντας κάτι το ενδιαφέρον. Χωρίς την αναζήτηση, η τέχνη της μαγειρικής πεθαίνει. Μετά από δεκαοχτώ χρόνια στο επάγγελμα, εξακολουθώ να αφιερώνω δύο ώρες την ημέρα στο διάβασμα βιβλίων μαγειρικής, και αρκετές ώρες την εβδομάδα στους πειραματισμούς με διάφορα υλικά και τεχνικές. Η ελληνική παραδοσιακή μαγειρική είναι ένας ανεκμετάλλευτος θησαυρός, ο οποίος με τη σωστή επεξεργασία μπορεί να εκσυγχρονιστεί και να μας δώσει εκπληκτικές γεύσεις και πρωτότυπους συνδυασμούς, πιάτα που θα συναγωνίζονται άνετα τις δημιουργίες των μεγάλων Γάλλων σεφ, ενώ ταυτόχρονα δεν θα είναι καθόλου ακριβά». Όντως ενδιαφέρουσα προοπτική, την οποία ο Γιάννης Σολάκης, για του λόγου το αληθές, μετουσιώνει σε πράξη, με έξι φαγητά και δύο γλυκά, ειδικά για τους αναγνώστες του ΕΥ.
Ο Γιάννης Σολάκης, executive chef του «ομίλου» εστιατορίων Κώστα και Αχιλλέα Κυριακόπουλου, μοιράζει το ταλέντο και το χρόνο του... στα τρία: Connections, Big Deals και PJS. Τελειώνοντας τη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων του Ηρακλείου, εργάστηκε μερικά χρόνια σε υψηλού επιπέδου ελληνικά ξενοδοχεία, και εν συνεχεία στο Λονδίνο (για επτά χρόνια) στο εστιατόριο υψίστης πολυτελείας που διαθέτει η Barclays Bank για τα «γεύματα εργασίας» των υψηλόβαθμων στελεχών της με τους ακόμα πιο... υψηλόβαθμους πελάτες της, Γνώρισε, λοιπόν, καλά τι σημαίνει «απόλυτη χλιδή» στη γαστρονομία και όταν γύρισε στην Αθήνα το 1990, έφερε μαζί του, εκτός από την πολύτιμη πείρα του, και μια νοσταλγία για τα ταπεινά και παραγνωρισμένα προϊόντα της ελληνικής γης...
