Ένα από τα λίγα εδέσματα που ανήκουν αποκλειστικά στην εγγλέζικη γαστρονομική κληρονομιά είναι οι πουτίγκες. Θρυλική η χριστουγεννιάτικη Plum Pudding, σαν αυτή που φέρνει περήφανη στο φτωχικό χριστουγεννιάτικο τραπέζι της οικογένειας, η Mrs Cratchit στη "Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του Ντίκενς", που φτιάχνεται 2 -3 μήνες πριν για να αναμιχθούν οι γεύσεις. Με μακρά και πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που πηγαίνει πολύ πίσω, πιο πίσω και από τους χρόνους του Μεσαίωνα, ξεκίνησαν την καριέρα τους, είτε σαν γλυκά είτε σαν αλμυρά παρασκευάσματα και ήταν κάτι σαν τα λουκάνικα. Κατόπιν, πήραν τη μορφή χυλού, μετά στερεοποιήθηκαν με ψήσιμο μέσα σε ειδικό ύφασμα στον ατμό, μετά ήλθε ο φούρνος (αλλά πάντα ψήνονται μέσα σε ταψί με νερό). Σήμερα, η πουτίγκα είναι συνήθως κάτι γλυκό, αν και για τους Αμερικανούς σημαίνει μια κρέμα (custard) ενώ για τους Άγγλους σημαίνει αυτό που εννοούμε κι εμείς με τον όρο: κάτι γλυκό, με την υφή που έχει πάνω-κάτω το κέικ αλλά αρκετά πιο μαλακό, που τις περισσότερες φορές δεν περιέχει αλεύρι αλλά ψίχουλα από μπαγιάτικο ψωμί ή κάτι ψωμοειδές –περισσεύματα από τσουρέκι, κέικ, μπριος (εδώ φαίνεται και η προέλευσή της ως φαγητό –έδεσμα μιας κουζίνας της οικονομίας) ζάχαρη, αβγά, ίσως φρούτα, μπαχαρικά –κανέλα, γαρύφαλλο, μοσχοκάρυδο, βανίλια και κάποια κρεμώδη σαλτσούλα. Είναι κατά βάση ένα σπιτικό γλυκό και όχι κάτι που θα καταδεχόταν ένας μεγάλος σεφ να βάλει στο ρεπερτόριό του –κάτι τέτοιο για την εγγλέζικη γαστρονομική ορολογία είναι ένα dessert. Αλλά όλα αυτά είναι ιστορία. Η ετοιμασία μιας πουτίγκας για το τραπέζι της Γιορτής είναι εύκολη, μπορεί να γίνει από πριν σε ένα μεγάλο μέρος της και, στην αυθεντική μορφή της, χρησιμοποιεί με έξυπνο και γοητευτικό τρόπο το ψωμί και τα άλλα αρτοσκευάσματα που έχουν περισσέψει. Βεβαίως, η δημιουργικότητα των ζαχαροπλαστών έχει εισάγει και το αλεύρι στο παιχνίδι -και ποιοι είμαστε εμείς που, χρονιάρες μέρες, θα τους γκρινιάξουμε για κάτι τέτοιο…
