Follow us

Αμάρτησα με... σοκολάτα

Τα «ξίδια» θέλουν ζάχαρη κι η λύπη σοκολάτα, ειδικά αν είναι αυτή που έπινε ο Μοντεζούμα! Πόση απόσταση χωρίζει μια γκοφρέτα από ένα σοκολατένιο αριστούργημα στο Βαρούλκο; Παραδοθείτε στους πειρασμούς και θα το βρείτε...

Αμάρτησα με... σοκολάτα

Στο γύρισμα των εποχών μάς κυριεύει η αδημονία που φέρνει η διαδοχή τους. Να τελειώσει το φθινόπωρο, να έρθει ο χειμώνας. Ν’ αλλάξουμε ρούχα, παπούτσια, στέκια, γεύσεις. Ακόμα κι αν φέτος ήταν σαν όλοι να προσπαθούσαν να γραπωθούν από το καλοκαίρι, τρομαγμένοι από τις προβλέψεις για την εξέλιξη του χειμώνα, τους είδα εγώ χθες βράδυ στο Petite Fleur, στο Χαλάνδρι.

Κρατούσαν και με τα δυο χέρια τις φλιτζάνες με τη ζεστή σοκολάτα, έγερναν νωχελικά ο ένας πάνω στον άλλο, για να αποτραβηχτούν στη συνέχεια και να συγκεντρωθούν στην κάθε γουλιά απ’ το καλοφτιαγμένο ρόφημα. «Θέλω να μου φτιάξεις αυτήν τη σοκολάτα που λέγεται πως έπινε ο βασιλιάς των Αζτέκων και ήταν βαμμένη κόκκινη, ώστε να βάφει το στόμα του του με τρόπο που να δείχνει ότι είχε πιεί αίμα ή είχε μασήσει μια καρδιά» λέω στον Νίκο Φωτάκη, την ψυχή του καφέ. Είχα βρει καταφύγιο εκεί, στο τέλος μιας απίστευτης μέρας, είχε προηγηθεί ένα πρόχειρο και κακό δείπνο και είχα πιει άτσαλα πολλά ποτά, πριν, κατά και μετά το φαγητό. Ήλπιζα το ημίφως να έκρυβε τη χαρακτηριστική γυαλάδα που καλύπτει το βλέμμα μόλις η κατανάλωση του αλκοόλ υπερβεί το όριο.

Τον βλέπω ν’ ανακατεύει το κατσαρολάκι, ενώ η Σάρα Βον τραγουδάει το «Broken Hearted Melody». «Ίσως σου πέσει βαριά για βράδυ, αλλά θα σε συνεφέρει σωματικώς και ψυχικώς». Σοκολάτα με πιπέρι. Βυθίζομαι στη γεύση και πράγματι αμέσως αισθάνομαι καλύτερα: «Να ξέρεις ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά που ήπια ξίδια». Το είπα χθες στον Νίκο, το είπα και σήμερα στην ευγενική κυρία του περιπτέρου ως απάντηση στο απορημένο της βλέμμα μόλις με είδε να παίρνω δύο σοκοφρέτες ΙΟΝ. Και να πεις ότι δεν είχα φάει ήδη γλυκό...

Δυο κουταλιές «χτύπησα» από το γλυκό κεράσι του Γυναικείου Αγροτοτουριστικού Συνεταιρισμού Ζαγοράς Πηλίου που μου έφερε η φίλη μου η Ελένη. «Ξίδια. Χρειάζομαι ζάχαρη για να τα κάψω, καταλαβαίνετε». Ψέματα. Είναι το καινούριο μου κουσούρι αυτήν τη νέα μου μανία με την πρωϊνή γκοφρέτα, δεν μπορώ να την εξηγήσω. Την τρώω λαίμαργα, σε δυο μπουκιές, κι επειδή εκεί κοντά δεν υπάρχει κάδος απορριμμάτων, κρατώ το περιτύλιγμα στην τσάντα μου.

Κάθε Σάββατο πρωί μετρώ πέντε τέτοια χαρτιά από σοκοφρέτα, και είναι η στιγμή που θα δώσω την υπόσχεση στον εαυτό μου ότι από την επόμενη Δευτέρα την κόβω. Αλλά έρχεται η Δευτέρα το πρωί όπου η παιδιάστικη αίσθηση της γκοφρέτας με κάνει για ένα λεπτό να πιστέψωπως πάω στο σχολείο, γι’ αυτό και θα κάνω ένα σκασιαρχείο...

Μου αρέσει η πόλη στο τέλος του φθινοπώρου. Αγοράζω έναν ζεστό καφέ, ανοίγω την τσάντα μου, παίρνω και ανοίγω το μικρό κουτί από τη «Μέλισσα» και με παίρνουν οι μυρωδιές: πορτοκάλι, τζίντζερ, κανέλα. Μασουλάω μπισκότα και με καταλαμβάνει το γλυκό πνεύμα του χειμώνα. Ο λόγος που αγαπώ τη «Μέλισσα» είναι επειδή συνδυάζει την υψηλή ζαχαροπλαστική με το αίσθημα της οικειότητας που προκαλούν οι γεύσεις των γλυκών της. Αναλογίζομαι πόσες φορές έχω αισθανθεί ευγνωμοσύνη για τους ζαχαροπλάστες. Σαμάνοι σωστοί, ωσάν να κατέχουν όλα τα μαντζούνια για το άγχος, τη θλίψη, την απαισιοδοξία. Και οι μάγειρες βέβαια, αλλά οι ζαχαροπλάστες είναι άλλο.

Το βράδυ βρίσκομαι με φίλους. Στη μεταμοντέρνα οδό Πειραιώς, διαβαίνουμε το κατωφλι του Βαρούλκου και αφηνόμαστε στην τέχνη του Λευτέρη Λαζάρου. Ξαφνικά δύο περίεργα πιάτα προσγειώνονται στο τραπέζι μας. Το ένα είναι ένα... πούρο σοκολάτας. Η εφευρετικότητα του Δημήτρη Χρονόπουλου μας εκπλήσσει έτσι καθώς αναπαριστά πλήρως το πούρο, ακόμα και τη στάχτη του με σκόνη από μελάνι σουπιάς. Το δεύτερο γλυκό είναι από τα αγαπημένα μου: μους σοκολάτα με ελαιόλαδο. Το απόλυτο πάντρεμα της Μεσογείου με την κουλτούρα της σοκολάτας, όπως αυτή μεταλαμπαδεύτηκε στην Ευρώπη. Νομίζω πως θα μπορούσα να τρώω κάθε μέρα αυτό το γλυκό. Με γοητεύει τόσο η σύλληψη όσο και η εκτέλεσή του.

Επίσης...

Περισσότερα από

Γλυκό

Ηot drinks: καυτή χειμωνιάτικη απόλαυση

Τα ζεστά ποτά με βάση το κρασί ή κάποιο δυνατό αλκοόλ αρωματισμένο με μπαχαρικά, είναι μια από τις μεγάλες ;απολαύσεις και τελευταία στην Ελλάδα περιλαμβάνεται στη χειμωνιάτικη κουλτούρα του cocooning και της χαλάρωσης…

Τα all time classic γαλλικά γλυκά που αγαπήσαμε

Τα εμβλήματα της γαλλικής pâtisserie κρύβουν πίσω τους και συναρπαστικές ιστορίες! Εκτός από την γεύση τους, λοιπόν, το γλυκό παρελθόν τους είναι ένας ακόμη λόγος να ανακατέψουμε βούτυρα και ζάχαρες στην κουζίνα, ή έστω να απευθυνθούμε σε ζαχαροπλαστεία που τα αποδίδουν στην καλύτερη εκδοχή τους.