Eγινε αφορμή για να ξεσπάσει τρικυμία στην ελληνική τουιτερόσφαιρα η οποία εξελίχθηκε σε ενδιαφέρον διαδικτυακό πείραμα, αλλά δεν χρειαζόμουν αυτήν την ένδειξη για να διαπιστώσω το νέο trend. Για την πάβλοβα λέω. Το δημοφιλές επιδόρπιο που δημιουργήθηκε από έναν Αυστραλιανό σεφ για το χατίρι της μεγάλης χορεύτριας του κλασικού μπαλέτου Άννα Πάβλοβα και αποτελείται συνήθως από μια βάση μαρέγκας, με κρέμα ζαχαροπλαστικής και φράουλες. Το αγαπώ πολύ αυτό το γλυκό γιατί συγκεφαλαιώνει όσα αγαπώ στα γλυκά: είναι κομψό, αεράτο, φίνο. Επιδόρπιο στα σίγουρα, αλλά όχι πολύ γλυκό ώστε να σε «πιάνει από τα μούτρα». κάθε φορά καταφέρνει να κλείνει ένα γεύμα και όχι να το επιβαρύνει γευστικά. Η γεύση της πάβλοβα είναι αυτή που προσθέτει την τελευταία πινελιά της τελειότητας. Και δεν είμαι μόνον εγώ που το βλέπω έτσι! Τα τελευταία χρόνια, όποτε τη φτιάχνω σε τραπέζια στο σπίτι, δεν μένει στην κυριολεξία ψίχουλο και όλοι παραπονιούνται γιατί δεν έχω φτιάξει και μια δεύτερη. Όμως όχι. Η τελευταία πινελιά πρέπει να είναι η τελευταία και καλύτερα να σου λείπει μια μπουκιά από ένα πιάτο που σε έχει συναρπάσει παρά να φας μια παραπάνω – σε αυτό συμφωνούμε όλοι οι γκουρμέδες. Η πάβλοβα φαίνεται απλή στην παρασκευή, αλλά στην πραγματικότητα, για να πετύχει, απαιτείται σεβαστή εμπειρία στη ζαχαροπλαστική. και τώρα που το καλοσκέφτομαι αυτός είναι άλλος ένας λόγος που την ανεβάζει πολύ στην εκτίμησή μου. Η μαρέγκα αλλά και η κρέμα είναι από τα δυσκολότερα κεφάλαια, γι’ αυτό και έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον το πώς την παρασκευάζουν οι επαγγελματίες. Από περιέργεια ξεκινώ την αναζήτησή της. Ποιος φτιάχνει καλή πάβλοβα στην πόλη και πού μπορεί κανείς να βρει τα υλικά για την παρασκευή της; Το Fresh στο Κολωνάκι πουλάει δύο εκδοχές: μια κλασική και μια πάβλοβα παγωτό. Έχω φάει και καλύτερες, νομίζω δε πως η εκδοχή του παγωτού είναι εντελώς αταίριαστη με το συγκεκριμένο γλυκό, το οποίο πρέπει να λιώνει στο στόμα με διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι το παγωτό. άσε που η εναλλαγή μαρέγκας-παγωτού δεν είναι πολύ πειστική ως τελικό αποτέλεσμα. Πολύ κοντά στο Fresh, όμως, και συγκεκριμένα στο Ελληνικόν της Πατριάρχου Ιωακείμ, βρίσκεις πολύ καλές μαρέγκες τις οποίες μπορείς να χρησιμοποιήσεις ως βάση για να φτιάξεις τις δικές σου στο σπίτι – ειδικά ατομικές, που κι αυτές τις βρίσκω συμπαθητικές. Όσοι μένουν στα βόρεια ή δεν βαριούνται να πεταχτούν μέχρι την Κηφισιά, θα προτιμήσουν τον Βάρσο για μαρέγκες. Τα σέβη μας για την επί χρόνια προσήλωσή τους στην παρασκευή της καλύτερης μαρέγκας, επί τη ευκαιρία! Στο Ελληνικόν, βέβαια, βρίσκουμε και μπεζέδες για μια λίγο διαφορετική εκδοχή. Δοκίμασα και αυτούς με τη μαστίχα, και τους άλλους με τη βανίλια, και τους βρήκα εξαιρετικούς. Ομολογώ ότι μέχρι τώρα ήμουν λίγο πουρίστας. Την πάβλοβα την ήθελα αποκλειστικά με φράουλες. Μου άλλαξαν γνώμη οι δύο άνθρωποι που φτιάχνουν την καλύτερη πάβλοβα στην Αθήνα. Η Έφη Γιαλούση για το «Dirty Ginger» και ο Χρήστος Παπαγεωργίου για το «Asador». Η πάβλοβα της Έφης είναι διάσημη. μάλιστα δεν τη φτιάχνει με μαρέγκα, αλλά με μπεζέ. Συζητώντας μαζί της, έθιξα το θέμα των φρούτων και φάνηκε να εκπλήσσεται όταν της είπα πως θέλω την πάβλοβα μόνο με φράουλες. Εκείνη τη φτιάχνει με όλα τα φρούτα, δημιουργώντας έτσι το απόλυτο εποχικό επιδόρπιο. Από τώρα περιμένω να δοκιμάσω την πάβλοβα με κάστανο που φτιάχνει για τα Χριστούγεννα! Το ίδιο και ο Χρήστος Παπαγεωργίου, ο οποίος φτιάχνει την πάβλοβα με μαρέγκα και όχι με μπεζέ και με μια υπέροχη σάλτσα φράουλας. Πρέπει να πω ότι η αναζήτηση της καλύτερης πάβλοβα είχε πολύ ενδιαφέρον γιατί τα βασικά της συστατικά, η μαρέγκα και η κρέμα, αφορούν μεγάλα κεφάλαια της ζαχαροπλαστικής, όπου ξεσπούν και οι ανάλογες μάχες. «Λογικό», μου ένευσε ο Αλέξης Κωστάλας, που ήταν παρών στη συζήτηση με την Έφη Γιαλούση, για να συνεχίσει: «Ήταν μεγάλη καλλιτέχνις η Άννα Πάβλοβα, αλλά πολύ στρυφνή. Πόσο διαφορετικό θα μπορούσε να είναι το γλυκό που δημιουργήθηκε για το χατίρι της;». Ψέματα;
