Τα 4 Επίπεδα της Ύπαρξης

H Δανέζη συνομιλεί με τα μέλη της μπάντας και μαζί αναπολούν μια εποχή που ήταν φυσιολογικό «να μιλάει κανείς στα λουλούδια», ολόκληρες γειτονιές να σχηματίζουν μπάντες και οι συναυλίες να γίνονται μεσημέρια Κυριακής με καφέ ή αναψυκτικό. Όμως το συναίσθημα της νοσταλγίας δεν υφαρπάζει την αφήγηση χάρη στην ικανότητα της σκηνοθέτιδας να αλλάζει θεματικές ενότητες μένοντας στην ουσία δίχως να μακρυγορεί. Έτσι καταφέρνουμε να μάθουμε όχι μόνο τα πάντα για ένα συγκρότημα που έζησε μια ετεροχρονισμένη και ασυνήθιστη επιτυχία, αλλά και να νιώσουμε την αύρα μιας περιόδου που το θράσος της νεότητας ήταν αρκετό για να πετύχει κανείς, σχεδόν, τα πάντα.