Ο Κυνηγημένος

Το θέμα προσφέρει μια εξαιρετική ευκαιρία να απεικονιστεί η σκοτεινή πλευρά του (αμερικανικού) μιλιταρισμού, που φτιάχνει φονικές μηχανές χωρίς ίχνος ανθρώπινης συνείδησης. Ο Φρίντκιν το εκμεταλλεύεται μέχρι ένα σημείο, αλλά στη συνέχεια παρασύρεται από την περιπετειώδη διάσταση της ιστορίας του. Κι ενώ είναι ένας ικανότατος σκηνοθέτης, σύντομα μας κάνει να βαριόμαστε από την επανάληψη των ιδίων σκηνών καταδίωξης – αρχικά στο δάσος, που θυμίζουν το πρώτο «Ράμπο», στη συνέχεια στην πόλη, που θυμίζουν δεκάδες παρόμοιες ταινίες με καταδιώξεις.