Ακραίες Καταστάσεις

Ο γιατρός αυτός είναι ο Χιου Γκραντ και, στην πρώτη κινηματογραφική παραγωγή της τότε συντρόφου του Ελίζαμπεθ Χάρλεϊ, ξεκινά μια έρευνα που τον οδηγεί στην κλινική ενός επιφανή νευροχειρούργου, ο οποίος χρησιμοποιεί άστεγους ως πειραματόζωα για τις έρευνές του. Αν αποκαλύπτουμε τη βασική αυτή σεναριακή λεπτομέρεια είναι γιατί το ίδιο κάνει και η ταινία από την αρχή. Ο θεατής γνωρίζει πάντα περισσότερα από τον κεντρικό ήρωα και αγωνιά όχι για το τι θα ανακαλύψει, αλλά πώς θα ξεφύγει από τις παγίδες. Αυτή η κλασική χιτσκοκική αντίληψη του σασπένς, δεν υπηρετείται σκηνοθετικά, ενώ προσωπικά μου είναι δύσκολο να βλέπω τον Χιου Γκραντ ως γιατρό παγιδευμένο σε δεοντολογικά διλήμματα.