Ψάχνοντας την Ντόρι

Επιστρατεύοντας ξανά τη μοναδική εικαστική δεξιοτεχνία της και παρουσιάζοντας μια φαινομενικά απλή ιστορία, που προσφέρει απλόχερα συγκίνηση και απολαυστικές slapstick βινιέτες (το τρελό πουλί και η φώκια όλα τα λεφτά) αλλά και σχόλια πάνω στην ανοχή της διαφορετικότητας, τις έννοιες οικογένεια και αλληλεγγύη, η Pixar ανταποκρίνεται εν πολλοίς στις προσδοκίες που συνοδεύουν το φιλόδοξο σίκουελ. Και μπορεί να βρίσκεται μακριά από το επίπεδο των αριστουργηματικών «ΓΟΥΟΛ-Υ» και «Ψηλά στον Ουρανό», όπως και πιο κάτω από τον πρωτεργάτη «Νέμο», αλλά το «Ψάχνοντας την Ντόρι» ανήκει χωρίς αμφιβολία στην κατηγορία των πρωτοκλασάτων παραγωγών της Pixar, ενώ παράλληλα αποτελεί κι ένα από τα κορυφαία σίκουελ της ιστορίας της.