Ομάδα Αυτοκτονίας

Πλήρως αποπροσανατολισμένο φιλμ, με ερμηνευτικά εκκωφαντικούς χαρακτήρες, που φωνάζουν μάλλον γιατί δεν έχουν τίποτα να πουν, ακατανόητους κακούς ντυμένους με κακόγουστα '90s εφέ, φροϊδικές αναφορές της πλάκας, ξεκάρφωτο οικογενειακό μελό (;) κι ένα φινάλε κανονική παρωδία. Ευτυχώς, η γήινη ερμηνεία του Γουίλ Σμιθ (μοναδικός διασωθείς του πρωτοκλασάτου καστ), μια πρωτοπόρα μετα-πανκ αισθητική και δυο τρία αστεία γλίτωσαν την περιπέτεια από την υπερηρωική... αυτοκτονία. Κέρδισε το Όσκαρ μακιγιάζ και κομμώσεων.