Στο Δρόμο για το Σχολείο

Φανερά δραματοποιημένη, η κινηματογραφική καταγραφή «επιβαρύνεται» τόσο με φολκλορικά στοιχεία όσο και με όλα τα αναμενόμενα μηνύματα αισιοδοξίας, τα οποία μετατρέπουν ένα τριτοκοσμικό δράμα σε τρυφερό ουμανιστικό μανιφέστο. Παρόλα αυτά, το εθνογραφικό ντοκουμέντο έχει το ενδιαφέρον του, οι συγκινητικές εικόνες του Πλισόν δεν γίνονται σχεδόν ποτέ μελό και οι πρωταγωνιστές διαθέτουν ακαταμάχητη γοητεία. Το ίδιο και το μήνυμά του για την κοινωνική και πολιτική δύναμη της εκπαίδευσης.