Ορεινή Παρνασσίδα

Το χειμώνα μάς τραβά το χιονισμένο τοπίο και οι χιονοδρομικές διαδρομές εκτός πίστας, το καλοκαίρι είναι η καταπράσινη φύση και το περιηγητικό-οδηγικό σαφάρι σε ορεινά διάσελα με μοναδική θέα σ’ ένα πανόραμα βουνοκορφών. Τα γαλήνια χωριά, που φωλιάζουν στο ορεινό τρίγωνο της Φωκίδας, στις πλαγιές της Γκιώνας, των Βαρδουσίων και της Οίτης, υπήρξαν για χρόνια αγαπημένο «μυστικό» των ορειβατών (και των κυνηγών), τα τελευταία χρόνια ωστόσο, με τις τουριστικές υποδομές να βελτιώνονται, γίνονται εκδρομικό πεδίο για low profile, «εύκολες» και γρήγορες αποδράσεις, μόλις τρεις ώρες από την Αθήνα. Αφήνοντας την Παύλιανη με κατεύθυνση προς τα χωριά του καποδιστριακού Δήμου Καλλιέων, το τοπίο σε ταξιδεύει στην… Ελβετία και σε προσκαλεί να τραβήξεις χειρόφρενο αρκετές φορές για ν’ απολαύσεις τη θέα στις ελατοσκέπαστες πλαγιές και τους ήχους των τρεχούμενων νερών και του δάσους (μάλιστα, στο χώρο αναψυχής στο οροπέδιο της Αγίας Τριάδας, κοντά στο χωριό Καλοσκοπή, φιλοξενείται τα καλοκαίρια το τριήμερο φεστιβάλ «Ήχοι του δάσους» με πολιτιστικές εκδηλώσεις και εναλλακτικές ορεινές δραστηριότητες). Κλασικές στάσεις στην περιοχή: στη θέση Βρύζες, στο διάσελο ανάμεσα στην Γκιώνα και την Οίτη, 3 χλμ. πριν από το χωριό Πανουργιάς, όπως και στο συγκεκριμένο χωριό, για το καλύτερο πανοραμίκ της οροσειράς και της Πυραμίδας (η ψηλότερη κορυφή της Γκιώνας), στον καταρράκτη της Κρέμασης, στο πετρόχτιστο χωριό Στρώμη, στο κεφαλοχώρι Μαυρολιθάρι (με τους ξενώνες και τις ταβέρνες του προσφέρει ό,τι χρειάζεται ο επισκέπτης), στη γλυκύτατη πλατεία με τον πλάτανο της Καστριώτισσας (το πιο… ορεινό σε υψόμετρο από τα ορεινά χωριά της Φωκίδας), οπωσδήποτε στον γραφικό Αθανάσιο Διάκο, για ρουμελιώτικη κρεοφαγία στην πλακόστρωτη πλατεία και πεζοπορικές διαδρομές στα Βαρδούσια. Ιδιαίτερη περίπτωση η Συκιά, για την σκιερή θέση της κάτω από την εντυπωσιακή ορθοπλαγιά της Γκιώνας.