Κέντρο της μεσαιωνικής Ευρώπης και γαστρονομικός προορισμός της Ανδαλουσίας, η γοητευτική έδρα της Mezquita, με τις ολάνθιστες αυλές μέσα σε ένα γοητευτικό λαβύρινθο από δρομάκια και πλατεΐτσες, φοράει τα πιο πλουμιστά της χρώματα τον Μάιο και μας αποκαλύπτει την αναζωογονητική ομορφιά της με το Φεστιβάλ των Αυλών.
Αν και συχνά επισκιάζεται από προορισμούς όπως η Σεβίλη και η Γρανάδα, η πάλαι ποτέ πρωτεύουσα της ισλαμικής Ισπανίας φέρει στους γοητευτικούς λαβύρινθους από στενάκια και πλατεΐτσες δίπλα στις όχθες του Γουαδαλκιβίρ τη φινέτσα ενός από τα πιο ζωηρά κέντρα της μεσαιωνικής της Ευρώπης, με πλούσια πολιτιστική διαδρομή. Εμβληματικός ανθός αυτής της παράδοσης είναι, φυσικά, η Mezquita: τοπόσημο της πολιτιστικής και θρησκευτικής πορείας της πόλης αλλά και της Δυτικής Ευρώπης γενικότερα, ο γνωστός πλέον ως Καθεδρικός της Αναλήψεως αποτελεί το επίκεντρο της πολυπρόσωπης κληρονομιάς της πόλης και ταξιδεύει τον επισκέπτη του σε εποχές πειρατών κι εμπόρων, κονκισταδόρες και αποίκων· τότε που οι Μαυριτανοί εξουσίαζαν την Ιβηρική και η Κόρδοβα ήταν πρωτεύουσα του Ισπανικού Χαλιφάτου σχεδόν για έναν αιώνα.
Με τα θεμέλιά της να υψώνονται περιμετρικά του βησιγοτθικού ναού του Αγίου Βικεντίου, τον οποίο αγόρασε στα τέλη του 8ου αιώνα ο χαλίφης Abd ar-Rahman I, η Mezquita επεκτάθηκε ως κεντρικό τζαμί του χαλιφάτου, φτάνοντας μέγεθος πενταπλάσιο του αρχικού χάρη σε τρεις διαδοχικές προσθήκες. Το επιβλητικό της μέγεθος, ωστόσο, είναι ένα από τα πολλά στοιχεία που χαρίζουν στο ναό την πολυπρόσωπη γοητεία του, με το χριστιανικό καθεδρικό που θαρρείς ότι ξεφύτρωσε στο κέντρο της το 16ο αιώνα, ως αποτέλεσμα της ανακατάληψης της πόλης από τους χριστιανούς το 1236. Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, η Mezquita έχει παραμείνει υπό καθολική κατοχή έκτοτε, με τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία να αποκρούει ακόμη και σήμερα τις πιέσεις της μουσουλμανικής κοινότητας να της επιτραπεί η προσευχή εντός του ιστορικού κτίσματος.
Παρ’ όλα αυτά, η αρχιτεκτονική ιδιαιτερότητα του ναού δεν παύει να παραπέμπει ευθέως στη μουσουλμανική παράδοση και αυτό όχι μόνο λόγω των εκατοντάδων χαρακτηριστικών αψίδων που αποτελούν τη βάση του πολυπρισματικού σχεδιαστικού ψηφιδωτού του (χτισμένες με υλικά που μεταφέρθηκαν από τριγύρω κτίρια και ναούς ή από μέρη τόσο μακρινά όσο η Κωνσταντινούπουλη), αλλά κυρίως λόγω της αχανούς του έκτασης: μια προσέγγιση επαναστατική για τη θρησκευτική αρχιτεκτονική της εποχής, το οριζόντιο εύρος του ναού (πάνω από 14.000 τ.μ.) αντικατοπτρίζει την ισλαμική έννοια της προσευχής, όπου το πνεύμα αφήνεται ελεύθερο να συναντήσει το επί γης θείο, σε αντίθεση με τη χριστιανική αντίληψη, που καλεί τον πιστό να αναζητήσει τον πλάστη κοιτάζοντας προς τα πάνω.
Δυτικά της Mezquita ξεδιπλώνεται η εβραϊκή συνοικία της Κόρδοβα και στα νότια του καθεδρικού βρίσκεται η ρωμαϊκή γέφυρα της πόλης, σημεία που παραπέμπουν στην πολυσυλλεκτική Ιστορία της πόλης, χορταστική εικόνα της οποίας προσφέρει μια βόλτα στο αρχαιολογικό μουσείο στην Plaza de Jerónimo Paéz, αφιερωμένο στην κομβική σημασία της Κόρδοβα στη ρωμαϊκή εποχή, ενώ ένα από τα πιο ιδιαίτερα υπαίθρια μουσεία της Ανδαλουσίας αποτελούν τα ερείπια της «λαμπρής πόλης» των Μαυριτανών, της Medina Azahara.
Οκτώ χιλιόμετρα έξω από την Κόρδοβα (λεωφορεία ξεκινούν καθημερινά πλην Δευτέρας από την ανοιχτή αγορά Mercado Victoria) ο θρύλος θέλει τον Χαλίφη Abd ar-Rahman III να χτίζει αυτήν τη λαμπρή πόλη για να θεραπεύσει τη νοσταλγία της αγαπημένης του συζύγου για την πατρίδα της, ενώ φύτεψε δεκάδες κερασιές στους γύρω λόφους, των οποίων τα λευκά άνθη θα θύμιζαν το χρώμα των χιονισμένων βουνών της Συρίας. Προορισμένη να γίνει η νέα πρωτεύουσα του χαλιφάτου, η λαμπρή αυτή πόλη χτιζόταν επί 35 έτη, με πάνω από 10.000 εργάτες να κουβαλούν πέτρες και να υψώνουν τείχη χιλιομέτρων, που έπεσαν σε λιγότερα από πέντε χρόνια, όταν o σφετεριστής Al-Mansur μετέφερε την πρωτεύουσα αλλού και πήρε μαζί του όχι μόνο όσα περισσότερα λάφυρα μπορούσε αλλά και τα ίδια τα δομικά υλικά, αφήνοντας πίσω του ερείπια.
Η πλουμιστή Κόρδοβα του Patio Festival
Τις πρώτες εβδομάδες του Μαΐου οι δρόμοι και οι αυλές του προστατευόμενου από την UNESCO Ιστορικού Κέντρου γεμίζουν με χρώματα. Μνημείο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς το Φεστιβάλ των Αυλών, που φέτος διαρκεί μέχρι τις 19/5, καλεί τους κατοίκους να ανοίξουν τις πόρτες τους στους επισκέπτες, για να αποκαλύψουν όχι μόνο τη ρωμαϊκή αρχιτεκτονική των εσωτερικών αυλών αλλά και τις μικρές οάσεις δροσιάς, μυρωδιών και χρωμάτων που κρύβονται μέσα τους. Έθιμο που απέκτησε επίσημη υπόσταση ως διαγωνισμός του δήμου το 1918, το Φεστιβάλ των Αυλών αποκαλύπτει ένα γοητευτικό, αθέατο πρόσωπο της πόλης, μπλέκοντας τις μυρωδιές του γιασεμιού και της πορτοκαλιάς με τα αρώματα λουλουδιών, δέντρων και βοτάνων, που αγκαλιάζουν την Κόρδοβα σε ένα μεθυστικό πλέγμα σαγηνευτικής παράδοσης και σύγχρονης αστικής γαλήνης.
3 ξεχωριστά τοπικά πιάτα
Salmorejo Cordobes
Η τοπική εκδοχή του γκασπάτσο είναι μια δροσερή σούπα πουρέ ντομάτας με σκόρδο, που γαρνίρεται με εξαιρετικής ποιότητας ελαιόλαδο και χοντροκομμένο ψωμί και σερβίρεται με ψιλοκομμένο βραστό αβγό και χοντρά κυβάκια μυρωδάτου ζαμπόν.
Rabo de toro
Η ουρά του ταύρου (ή του μοσχαριού πιο συχνά σήμερα) σιγοβράζει επί ώρες σε πηχτό ζωμό κόκκινου κρασιού, κατά την παράδοση των ταυρομάχων που μοίραζαν τα ανεπιθύμητα κομμάτια των θυμάτων τους στους φτωχούς.
Flamenquín
Παρότι τη διεκδικούν κι άλλοι οι Κορδοβέζοι δεν δέχονται κουβέντα για την καταγωγή αυτής της παναριστής λιχουδιάς, που κρύβει κάτω από την κρούστα ένα γευστικό ρολό ζαμπόν τυλιγμένο γύρω από ψαρονέφρι.
Πού να φάτε
Το μισελενάτο «Noor» σερβίρει γεύσεις συνδεδεμένες με το παρελθόν της πόλης, σε αντίστοιχο μαυριτανικό ντεκόρ, ενώ το επίσης βραβευμένο «Choco» προσεγγίζει την τοπική κουζίνα με σύγχρονες τεχνικές αξιώσεων. Με σχεδόν απείραχτο το διάκοσμο του 1879, η «Taberna Salinas» σερβίρει αυθεντικά τοπικά tapas με ειδίκευση στα χοιρινά ποδαράκια, με γνώμονα την εποχικότητα προσεγγίζει την organic πρώτη ύλη του το χαλαρό «El Envero» (Teruel 21, +34957203174), ενώ την καλύτερη Salmorejo Cordobes απολαμβάνουν και οι ντόπιοι στη «La Bodega» (Calle Alhaken II 4, +34957486211), με αφίσες ταυρομάχων να επιβλέπουν τα tapas και τις τοπικές σπεσιαλιτέ.
Πού να μείνετε
Μαυριτανικές αρχιτεκτονικές πινελιές δίνουν γοητευτικό χρώμα στη μίνιμαλ πολυτέλεια του «Hotel Viento 10» με το κουκλίστικο spa και τις πανοραμικές βίστες της ταράτσας. Μικρά δωμάτια γεμάτα προσωπικότητα προσφέρει το «Hospederia Alma Andalusi» σε ιστορική κατοικία που έχει μετατραπεί σε ξενώνα στη ζωηρή εβραϊκή συνοικία της πόλης. Στρατηγικά τοποθετημένο στις όχθες του Γουαδαλκιβίρ, το «Hesperia Cordoba» προτείνει σικάτη πολυτέλεια με τοπικές πινελιές στα δωμάτια, ενώ στο πιάτο σερβίρουν την Παλιά Πόλη τα παράθυρα στα μπροστινά δωμάτια αλλά και το terrace bar «La Azotea».
