Η Νίσυρος, το ξεχωριστό ηφαιστειακό νησί της άγονης γραμμής, ανανεώνει το προφίλ του προσελκύοντας τεχνόφιλους απ’ όλο τον κόσμο και αυθεντικούς μποέμ ταξιδιώτες. Ο ιδρυτής τού Sterna Art Project μας μυεί στα μυστικά του.
«Η σχέση μου με τη Νίσυρο ξεκίνησε όταν ήμουν παιδί. Φύγαμε από τις οικογενειακές διακοπές στην Κω για να κάνουμε… διακοπές στη Νίσυρο. Ήταν κεραυνοβόλο ό,τι συνέβη. Έκτοτε είμαι εδώ κάθε καλοκαίρι, και χειμώνες πλέον, για αρκετό διάστημα. Σχεδόν το μισό χρόνο τον περνάω εδώ».
«Ζω σε έναν κρατήρα! Υπάρχει κάτι πιο ιδιαίτερο και ξεχωριστό; Η γη που βράζει, τα χρώματα της λάβας που δημιούργησαν τη Νίσυρο, το άνυδρο αυτό νησί που όμως είναι καταπράσινο λόγω του περλίτη, οι άγριες παραλίες, άλλες αμμουδερές με σκούρα μπλε νερά και άλλες με βότσαλο και καταπράσινα νερά, η ησυχία και η παράδοση στα μεσόγεια, οι ντόπιοι που είναι χαλαροί και ανοιχτοί χωρίς να σκάνε και πολύ για ανάπτυξη… Στη Νίσυρο καταλαβαίνεις πως δεν χρειάζεσαι και πολλά για να ζήσεις όμορφα».
«Όντας ο ίδιος καλλιτέχνης, είχα την επιθυμία να μοιραστώ τον τόπο με τους ομότεχνούς μου. Αγόρασα ένα γκρέμι στο κάστρο του Εμπορειού, το οποίο αναστύλωσα με σκοπό να είναι η κατοικία μου έξι μήνες το χρόνο, η Sterna. Πριν καν μείνω εκεί για πρώτη φορά, αποφάσισα ότι θα είναι η αρχή ενός καλλιτεχνικού πρότζεκτ».
«Με την υποστήριξη του Δήμου Νισυρίων, το ιστορικό κτίριο των Λουτρών Μανδρακίου πήρε ξανά ζωή και άνοιξε για το κοινό για να φιλοξενήσει τη φετινή έκθεση. Προσκάλεσα λοιπόν τον Άγγελο Πλέσσα ως καλλιτέχνη-επιμελητή που δημιουργεί ένα νέο συμμετοχικό πρότζεκτ το “Πρωτόκολλο Πειραματικής Εκπαίδευσης”, ένα νέο εναλλακτικό μοντέλο εκπαίδευσης στο οποίο θα μπορεί να συμμετέχει ο καθένας (10/7-20/8)».
«Στόχος μου είναι να δημιουργήσω μια καλλιτεχνική κοινότητα στη Νίσυρο με τοπικό αλλά και διεθνή χαρακτήρα. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, η Sterna είναι διαθέσιμη προς ενοικίαση, ανεξαρτήτως προγράμματος σε κόσμο που ασχολείται ή τον ενδιαφέρει η τέχνη και η αρχιτεκτονική».
«Τα αγαπημένα μου στέκια βρίσκονται κυρίως στον Εμπορειό. Η “Απυριά” του Τριαντάφυλλου που λειτουργεί όλο το χρόνο, το “Μπαλκόνι της Κατίνας” για πρωινό και στη νέα είσοδο το μοντέρνο καφενείο της φίλης Κάλλιας, το “Αποσπέρι” με το καλύτερο τσίπουρο που έχει πιει ποτέ κανείς, παραδοσιακά αλλά και δημιουργικά πιάτα και κοκτέιλ. Το καφενείο των Λουτρών είναι εξαιρετικό σημείο και το φαγητό της Δήμητρας επίσης. Η “Όασις” πάνω στη θάλασσα είναι σίγουρα καθημερινό πέρασμα το καλοκαίρι για ξεδίψασμα ή μεζέ. Στην πλατεία της Ηλικιωμένης, παρότι έχει βεβηλωθεί από τον ημερήσιο τουρισμό, μετά το μεσημέρι καθόμαστε στο καφενείο του “Αντρίκου” ή τρώμε σπιτικά πιάτα στην “Ειρήνη” και στον Βέγγο. Γενικά, δεν είναι δύσκολο να φας καλά στη Νίσυρο, παράπονο δεν έχουμε!»
«Την εμπειρία της βόλτας μέσα στο μεγάλο κρατήρα θα έλεγα να μην τη χάσει κανείς. Από τα αγαπημένα μου μονοπάτια είναι αυτό του Διαβάτη/Προφήτη Ηλία, που οδηγεί στο ψηλότερο σχεδόν σημείο του νησιού με μαγευτική θέα και ένα δωμάτιο όπου μπορείς να διανυκτερεύσεις. Στον Εμπορειό είναι επίσης must η βόλτα στο κάστρο που καταστράφηκε ολοσχερώς και στο μοναστήρι του Ταξιάρχη (το κλειδί το ζητάμε από τον κ Χρήστο στην πλατεία), ενώ η φυσική σάουνα του χωριού είναι ανοιχτή για όλους. Στην Πόρτα, απαραίτητη στάση η Πλατεία των Νικειών και, ακριβώς από κάτω, το Αυλάκι, το χωριό που εγκαταλείφθηκε λόγω της πειρατείας και παραμένει έρημο – στο λιμανάκι του έχει τα ωραιότερα νερά για μπάνιο. Στο Μανδράκι, επισκεφθείτε το μοναστήρι της Σπηλιανής και στο Παλαιόκαστρο τα κυκλώπεια τείχη.
Εξαιρετική γειτονιά για βόλτα στο Μανδράκι το Λαγκάδι, ενώ η παραλία των Χοχλάκων πίσω από το βράχο, αν και δύσκολη για κολύμπι, είναι ίσως το καλύτερο σημείο για ηλιοβασίλεμα. Στο Μανδράκι βρίσκετε επίσης το σπίτι της κ. Μαρίας Διακομιχάλη, Νισυριάς από τις λίγες που ξέρει όλες τις παραδοσιακές συνταγές. Εκεί θα φάτε τον ωραιότερο χαλουβά του νησιού, ενώ τώρα έχει ξεκινήσει και ένα πρόγραμμα αγροτουρισμού μαζί με το γιο της, το ΑΝΑΕΜΑ, που είναι πολύ καλή εμπειρία έστω και για μια ημέρα. Η Παχιά Άμμος είναι σίγουρα η ομορφότερη παραλία του νησιού και το καλύτερο πανηγύρι αυτό του Παντελέμωνα στο Αυλάκι στα τέλη Ιουλίου».
«Το κοινό που επιλέγει το νησί δεν έχει αλλάξει όσα χρόνια το γνωρίζω. Η Νίσυρος απευθύνεται κυρίως σε ανθρώπους της τέχνης και αυθεντικούς μποέμ ταξιδιώτες (γιατί σήμερα έχει παραποιηθεί η έννοια του μποέμ). Κάποιος που πάει στη Μύκονο δεν θα περάσει καλά στη Νίσυρο κι εγώ που πήγα στη Μύκονο πριν από μερικά χρόνια δεν πέρασα καλά, αντίστοιχα. Ο ημερήσιος τουρισμός δημιουργεί μια μαζικότητα οπότε υπάρχουν κάποια πράγματα που έχουν πειραχτεί στο νησί, π.χ. στο Μανδράκι οι περισσότεροι δεν πάμε μέχρι το μεσημέρι που φεύγουν οι επισκέπτες. Αυτό, παρότι είναι για 5 ώρες την ημέρα, το θεωρώ επικίνδυνο».
