Τα δύο classics της ορεινής Πελοποννήσου κονταροχτυπιούνται σε μια αναμέτρηση γιγάντων. Φτιάχνουμε βαλίτσες, παίρνουμε τα βουνά και ζυγίζουμε τα δυνατά τους χαρτιά.
Σκι στα Καλάβρυτα ή trekking στο Λούσιο; Ρομαντζάδα στο Δρόμο της Αγάπης στη Βυτίνα ή ριλάξ με θέα το φαράγγι στη Ζαχλωρού; Ατμοσφαιρική σουίτα σε πέτρινο πύργο ή ξύλινο σαλέ μες στα έλατα; Χειροποίητες χυλοπίτες με θέα το Μαίναλο ή παϊδάκια στο δρόμο για την Αγία Λαύρα; Aπό το φυσικό τοπίο ως την αρχιτεκτονική των χωριών κι από τους ξενώνες και τα εστιατόρια μέχρι τα activities και τα τοπικά προϊόντα καταγράφουμε πλήρεις γύρους των αγαπημένων κορυφών της Πελοποννήσου με το βλέμμα στα τελευταία χειμωνιάτικα αλλά και στα πρώτα ανοιξιάτικα γουικέντ.
ΓYΡΟΣ ΠΡΩΤΟΣ: ΤΟ ΤΟΠΙΟ
Αρκαδία: Ζιγκ-ζαγκ ανάμεσα στα έλατα στο Μαίναλο, βόλτες χέρι-χέρι πλάι στις δεντροστοιχίες του Δρόμου της Αγάπης στη Βυτίνα, ασκήσεις ηρεμίας με θέα στο καταπράσινο φαράγγι του Λούσιου, βαθιές εισπνοές κέδρου, φλισκουνιού και μαυρόπευκου στον Πάρνωνα, το «θηλυκό βουνό» όπως τον λένε επειδή δίνει ζωή σε εκατοντάδες είδη δέντρων, αγριολούλουδων και βοτάνων.
Πλούσιο σε αντιθέσεις και χρώματα, το τοπίο της ορεινής Αρκαδίας δίνει αφορμές για χειμωνιάτικες βόλτες μες στο πράσινο: από την πανέμορφη ελατόφυτη διαδρομή που οδηγεί στο σπίτι του Κολοκοτρώνη στο Λιμποβίσι με φόντο το σαβανωμένο με ομίχλη Μαίναλο, το βουνό-σήμα κατατεθέν της Αρκαδίας, μέχρι τους περιπάτους στο φαράγγι του Λούσιου, όπου βρίσκονται μερικά πολύ ενδιαφέροντα μοναστήρια, με πιο εντυπωσιακό αυτό του Προδρόμου, σκαρφαλωμένο στα βράχια.
Κι από την ήπιας ομορφιάς όαση πρασίνου γύρω από το φράγμα του Λάδωνα μέχρι τα πλημμυρισμένα στα μαυρόπευκα παρθένα τοπία του «Οικολογικού Πάρκου Πάρνωνα», όπως έχει χαρακτηριστεί η περιοχή χάρη στους πλούσιους οικοτόπους με τη σπάνια χλωρίδα, καθώς και στους παραδοσιακούς οικισμούς. Στην περιοχή ξεχωρίζει το μοναδικό στην Ευρώπη μαύρο δάσος δενδρόκεδρου ή γιουνίπερου, το «δάσος των δέντρων» όπως το λένε οι ντόπιοι, κοντά στη Μονή Μαλεβής, που απλώνεται σε έκταση 740 στρεμμάτων και αποτελεί προστατευόμενο φυσικό μνημείο.
Αχαΐα: Ο χιονισμένος Χελμός κλέβει την παράσταση, με τα ντυμένα στα λευκά έλατα να μας μυούν στη μαγεία των αλπικών τοπίων, ενώ η κατάβαση του φαραγγιού του Βουραϊκού με τον οδοντωτό μας αποκαλύπτει μερικές από τις πιο εντυπωσιακές εικόνες της ορεινής Πελοποννήσου – το φραστικό κλισέ «κόβει την ανάσα» αποκτά εδώ ουσιαστικό νόημα.
Οι λάτρεις των σπηλαίων δεν πρέπει να χάσουν με τίποτα το Σπήλαιο των Λιμνών, ένα μοναδικό μνημείο της φύσης, 17 χλμ. από τα Καλάβρυτα: δεκατρείς κλιμακωτές λίμνες, μοιρασμένες σε τρία επίπεδα στα έγκατα ενός σπηλαίου με απίθανους σταλακτιτικούς και σταλαγμιτικούς σχηματισμούς με εντυπωσιακές πτυχώσεις που θυμίζουν μέδουσες.
Η φωλιασμένη στα έλατα Λίμνη Τσιβλού, η ομορφότερη ορεινή λίμνη της Αχαΐας, που σου αποκαλύπτεται ύστερα από μια ανηφορική διαδρομή 26 χιλιομέτρων στις πλαγιές του Χελμού, και οι πηγές του Λάδωνα (ενός ποταμού που τον μοιράζονται η Αχαΐα με την Αρκαδία), σε απόσταση αναπνοής από το κεφαλοχώρι της Κλειτορίας, δίνουν την αφορμή για αυτοκινητάδες 4Χ4 με φόντο την ήρεμη μεσογειακή ομορφιά των βουνών της Αχαΐας. Δεν χρειάζεται βέβαια τζιπ για να μυρίσετε έλατο στα Καλάβρυτα: Ακόμη και η φιλική προς τους αρχάριους γουικέντερ κλασική διαδρομή που οδηγεί στο Μέγα Σπήλαιο, το σημαντικότερο θρησκευτικό μνημείο της Αχαΐας, με τη μονή κυριολεκτικά γαντζωμένη στο βράχο, είναι απολαυστική.
Αποτέλεσμα: Το δίλημμα «Μαίναλο ή Χελμός;» δεν έχει απαντηθεί ακόμη, η Αρκαδία όμως έχει κρυμμένο στο μανίκι της κι ένα ακόμη βουνό, το μυροβόλο Πάρνωνα. Η Αρκαδία κερδίζει σε έλατα, η Αχαΐα όμως βλέπει τα δικά της να καλύπτονται πολύ πιο γρήγορα από το χιόνι. Μεγάλη η χάρη της Αγίας Λαύρας, οι περιπατητές όμως δεν αλλάζουν με τίποτε τις τρεις κρυμμένες στο πράσινο μονές του φαραγγιού του Λούσιου (Προδρόμου, Φιλοσόφου και Αιμυαλών). Σε λίμνες και σπήλαια προηγείται σαφώς η Αχαΐα, στα φαράγγια όμως Λούσιος και Βουραϊκός δίνουν μάχη σώμα με σώμα.
ΓYΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ: ΤΑ ΧΩΡΙΑ
Αρκαδία: Δημητσάνα ή Στεμνίτσα; Δύο από τα ομορφότερα και γνωστότερα χωριά της Ελλάδας, μνημεία παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, αποτελούν από μόνα τους προορισμό για κοσμοπολίτικα γουικέντ με φόντο τα εκπληκτικά πετρόχτιστα αρχοντικά και τους πύργους, που μεταμορφώνονται σε στυλάτους ξενώνες, και τον αγαπημένο των σπορτίφ ποταμό Λούσιο στα πόδια τους. Η Βυτίνα είναι το πιο ζωντανό και τουριστικά αναπτυγμένο κεφαλοχώρι της Αρκαδίας.
Τα αμφιθεατρικά χτισμένα Λαγκάδια με τα πανέμορφα αρχοντικά, έργα των φημισμένων ντόπιων μαστόρων που προίκισαν την ορεινή Αρκαδία –και όχι μόνο– με τα πέτρινα στολίδια της, το νεανικό χωριό-πέρασμα Λεβίδι, η κουκλίστικη, πνιγμένη στο πράσινο Αλωνίσταινα και η Ελάτη –όνομα και πράγμα– συμπληρώνουν την παλέτα των must-see χωριών του Μαινάλου, ενώ προς το Λάδωνα την προσοχή μας διεκδικεί τα τελευταία χρόνια η Δήμητρα, ένα παραδοσιακό χωριό-προορισμός για εναλλακτικές δραστηριότητες.
Αν έχετε βάση τη Δημητσάνα, αξίζει να αφιερώσετε ένα απόγευμα στη διαδρομή Δημητσάνα–Παλούμπα, περνώντας μέσα από τα σχετικά άγνωστα χωριά του Δήμου Ηραίας. Κάντε μια στάση στη Ζάτουνα, με το καφενεδάκι-μουσείο του κυρ-Νικήτα όπου τίποτε δεν έχει αλλάξει από την εποχή που σύχναζε εδώ ο –εξόριστος τότε– Μίκης Θεοδωράκης, και καταλήξτε στην Παλούμπα, ένα υπέροχο «μπαλκόνι» με θέα στη Ζάκυνθο και στον κάμπο της Ηλείας.
Λιγότερο γνωστά από εκείνα του Μαινάλου, αλλά εξίσου όμορφα και τουριστικώς ανερχόμενα είναι και τα χωριά του Πάρνωνα. Από το ζωντανό κεφαλοχώρι του Αγίου Πέτρου και τα σοφιστικέ Τζίτζινα, μέχρι τη γραφικότατη Καστάνιτσα, που διατηρεί την παραδοσιακή τσακώνικη αρχιτεκτονική με τα ξύλινα χαγιάτια και τις στέγες από σχιστόλιθο.
Τα Άνω Δολιανά, χωριό-μπαλκόνι στους πρόποδες του Πάρνωνα, ενδείκνυνται για φυσιολάτρες γουικέντερ, ενώ ο Κοσμάς, με την αρχετυπική πλατεία ορεινού χωριού, παραμένει σταθερή –αν και πιο low profile– βάση για εκδρομές στον Πάρνωνα. Ο Πραστός, η παλιά πρωτεύουσα της Τσακωνιάς, στους πρόποδες του Πάρνωνα, το χειμώνα ερημώνει από κατοίκους, αλλά οι… περπατημένοι εκδρομείς θα εκτιμήσουν την επίσκεψη στο χωριό-φάντασμα με τα πέτρινα πυργόσπιτα με τις πολεμίστρες και τις τοξωτές εξώπορτες.
Αχαΐα: Οι σκιέρ που πηγαινοέρχονται στο χιονοδρομικό κέντρο και η ζωντάνια του κεντρικού πεζόδρομου και των πλατειών με τα καφέ, τις ταβέρνες και τα μπαράκια δίνουν το στίγμα των Καλαβρύτων –κωμόπολης μάλλον παρά χωριού– που αποτελούν το χειμερινό φαβορί του νομού. Η πνιγμένη στα έλατα και στις καστανιές Ζαρούχλα, με τα όμορφα πέτρινα σπίτια, έχει τους φανατικούς θαυμαστές της, ενώ η Ζαχλωρού, χωμένη βαθιά μες στο φαράγγι, όπου κάνει στάση ο οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοφτού-Καλαβρύτων, είναι μια μικρογραφία ορεινού χωριού σε πολύ όμορφο φυσικό φόντο.
Το Άνω Διακοφτό, στις καταπράσινες πλαγιές του Χελμού, προσφέρεται για ταξιδιώτες με εξερευνητική διάθεση. Η Κλειτορία, ένα συμμαζεμένο κεφαλοχώρι με μια τεράστια πλατεία, βρίσκεται πολύ κοντά στα σύνορα με την Αρκαδία κι αποτελεί πέρασμα για όσους θέλουν να οργώσουν με αυτοκινητάδα και τους δύο νομούς.
Από την Κλειτορία έχετε πρόσβαση στη Δάφνη, ένα όμορφο παραδοσιακό χωριό που έχουν αρχίσει να το ανακαλύπτουν οι φαν των σπορ του νερού, ενώ στην Αγία Βαρβάρα, πατρίδα των διάσημων Βαρβαριτών μαστόρων της πέτρας, θα χαζέψετε τα πλακόστρωτα σοκάκια του χωριού και τους πύργους Θεοχαρόπουλου και Αργυριάδη και θα αφουγκραστείτε τις πηγές και τα ρυάκια. Από τα Καλάβρυτα, αν χορτάσατε το χιόνι στις πίστες, τραβήξτε νοτιοδυτικά προς τους Άνω και Κάτω Λουσούς: δυο χωριουδάκια από άλλη εποχή, πάνω σε δύο σχεδόν αντικριστούς λόφους. Πιο γραφικούς θα βρείτε τους Κάτω Λουσούς, με τον επιβλητικό κοκκινωπό πύργο της ιστορικής οικογένειας Πετμεζά, ενώ, αν βαρεθήκατε τα κρέατα, αξίζει μια βόλτα για πέστροφα μέχρι το Πλανητέρο.
Αποτέλεσμα: Βαρβαρίτες εναντίον Λαγκαδινών σημειώσατε 2. Οι μάστορες που στόλισαν την Αγία Βαρβάρα και τη γύρω περιοχή με πανέμορφα πυργόσπιτα και γεφύρια ήταν… μάστορες, αλλά, όπως και να το κάνεις, οι Λαγκαδινοί δεν παίζονται. Όχι ότι δεν είναι κουκλίστικη η Ζαχλωρού, αλλά, όταν έχεις απέναντί σου τους πύργους της Δημητσάνας και τα καλντερίμια με τα πέτρινα διαβατικά (καμάρες) της Στεμνίτσας, ο αγώνας είναι μάλλον άνισος. Αν, βέβαια, το νεανικό buzz έχει για σας περισσότερο ενδιαφέρον από την αρχιτεκτονική των χωριών, τα Καλάβρυτα είναι η επιλογή σας.
ΓYΡΟΣ ΤΡΙΤΟΣ: Η ΔΙΑΜΟΝΗ
Αρκαδία: Ατμοσφαιρικοί ξενώνες σε πετρόχτιστους πύργους και αρχοντικά, πολυτελή mountain resorts, αγροτουριστικές μονάδες για φυσιολάτρες με άποψη. Το ξενοδοχειακό τοπίο της Αρκαδίας είναι πλούσιο σε ποικιλία και δεν περιορίζεται πλέον μόνο στα κεφαλοχώρια. Κάθε χρόνο βλέπουμε ήσυχα μέχρι πρότινος χωριά –π.χ. Ελληνικό, Κάψια– να μπαίνουν στο παιχνίδι.
Δείτε τα προτεινόμενα από τον AlphaGuide ξενοδοχεία στην ορεινή Αρκαδία εδώ και στον Πάρνωνα εδώ
Αχαΐα: Η αιχμή του δόρατος στην ξενοδοχειακή ανάπτυξη της Αχαΐας είναι, βέβαια, ο Χελμός με τις αμέτρητες ομορφιές του. Κάθε τόσο κάποια μικρή έκπληξη μας έρχεται από τις ελατοσκέπαστες πλαγιές του. Καλάβρυτα, Ζαρούχλα και Ζαχλωρού σέρνουν το χορό και ακολουθούν μικρότερα χωριά με παραδοσιακούς και country-style ξενώνες που φυτρώνουν σαν μανιτάρια μέσα στα ελατοδάση.
Δείτε τα προτεινόμενα από τον AlphaGuide ξενοδοχεία στα Καλάβρυτα εδώ και στη Ζαρούχλα εδώ
Αποτέλεσμα: Η ορεινή Αρκαδία κερδίζει σε πολυτέλεια και σοφιστικέ ύφος, με country-style ορεινά resorts και φιλικούς ξενώνες σε αναπαλαιωμένους πέτρινους πύργους και αρχοντικά. Τα Καλάβρυτα και η Ζαρούχλα αντιπροτείνουν ένα πιο χαλαρό και νεανικό στυλ.
ΓYΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ: Η ΓΕΥΣΗ
Αρκαδία: Τα χειροποίητα ζυμαρικά που μυρίζουν φρέσκο βούτυρο, το κυνήγι που προστίθεται στο μενού και τα ντόπια αρωματικά χόρτα που νοστιμίζουν τις πίτες και τα κρέατα της κατσαρόλας ή έρχονται στο τραπέζι μας απλώς ως μερίδα, με λάδι και λεμόνι, είναι τα highlights της αρκαδικής μαρμίτας.
Δείτε τις προτεινόμενες από τον AlphaGuide επιλογές φαγητού στην ορεινή Αρκαδία εδώ και στον Πάρνωνα εδώ
Αχαΐα: Ντόπια κρέατα, τυροκομικά ιδίας παραγωγής και χορταρικά εποχής είναι τα δυνατά χαρτιά της τοπικής κουζίνας των Καλαβρύτων και των χωριών του Χελμού. Οι μυρωδιές από τα κρέατα που ψήνονται σπάνε μύτες και οι κουρασμένοι σκιέρ σέρνουν τις apres-ski μπότες τους σε ζεστούς ρουστίκ χώρους, με νεο-παραδοσιακό ντεκόρ από πέτρα και ξύλο, όπου η κρεατοφαγία έχει την τιμητική της.
Δείτε τις προτεινόμενες από τον AlphaGuide επιλογές φαγητού στα Καλάβρυτα εδώ και στη Ζαρούχλα εδώ
Αποτέλεσμα: Κόκορας με χυλοπίτες ή πέστροφα; Πίτες με τραχανά και μυρώνια ή παϊδάκια να γλείφεις τα δάχτυλά σου; Περί ορέξεως ουδείς λόγος. Αν και σε κανέναν από τους δύο νομούς δεν μπορούμε να μιλήσουμε για πραγματικά τοπική κουζίνα που να εκπροσωπείται στα μενού, και οι δύο «μονομάχοι» διαθέτουν μερικές εξαιρετικές ταβέρνες.
ΓYΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ: ΤΟ NIGHTLIFE
Αρκαδία: Τα party animals θα τα βρουν λίγο δύσκολα. Τα μπαρ εδώ υστερούν σημαντικά σε αριθμό σε σχέση με τους ξενώνες, οπότε προετοιμαστείτε για παρεΐστικα βράδια με τσίπουρο και επιτραπέζια παιχνίδια δίπλα στο τζάκι του ξενώνα σας. Μοναδική εξαίρεση η Βυτίνα και λιγότερο η Δημητσάνα, που το βράδυ προσφέρουν λίγες μεν αλλά αξιόλογες επιλογές για ποτό.
Αχαΐα: Το πρωί σλάλομ, το βράδυ επιλογές για κάθε γούστο. Οι καταβάσεις στις πίστες του Χελμού δεν εξαντλούν τους δεκάδες νεαρούς γουικέντερ, που δεν αποκλείεται να το πάνε μέχρι πρωίας στα καφέ και τα μπαράκια του κεντρικού πεζόδρομου των Καλαβρύτων. Λίγες επιλογές και στη Ζαρούχλα.
Αποτέλεσμα: Η ζυγαριά γέρνει σαφώς προς την Αχαΐα, αφού τα μετρημένα στα δάχτυλα μπαράκια της Βυτίνας και της Δημητσάνας δεν μπορούν να συναγωνιστούν ον παλμό της νυχτερινής ζωής των Καλαβρύτων.
ΓYΡΟΣ ΕΚΤΟΣ: ΟΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Αρκαδία: Ράφτινγκ, monoraft και hydrospeed στον Αλφειό, το βασιλιά των μοραΐτικων ποταμών, με αφετηρία την Καρύταινα. Πεζοπορία, ράφτινγκ και καγιάκ στο Λούσιο, τον πιο όμορφο ίσως ποταμό της περιοχής, με δυνατά σημεία τα μοναστήρια του φαραγγιού, το πρότυπο Μουσείο Υδροκίνησης και την καταπράσινη διαδρομή από το ύψος της Μονής Θεολόγου μέχρι το γεφύρι της Αρχαίας Γόρτυνας.
Η Βυτίνα μπορεί να αποτελέσει σημείο εκκίνησης πεζοπορικών διαδρομών στο άνω και κάτω τμήμα του Ε4. Ακολουθώντας τη σήμανση και κινούμενοι πότε σε μονοπάτια και πότε σε δασικούς δρόμους, απολαμβάνετε τη σκιά των κεφαλονίτικων ελάτων και τη γαλήνη του δάσους και φτάνετε στο καταφύγιο. Ο Πάρνωνας είναι παράδεισος για τους περιπατητές αλλά και τους… τζιπάτους.
Αχαΐα: Snowboard, cross-country ski, ορειβατικό σκι, freestyle, αλεξίπτωτο πλαγιάς, snowmobile, νυχτερινό σκι, βόλτες με έλκηθρα, με ΑTVs ή με χιονορακέτες; Το χιονοδρομικό Καλαβρύτων, ένα από τα δημοφιλέστερα και πιο ζωντανά στην Ελλάδα, ενθουσιάζει γνώστες και μη. Ορμητικός και ατίθασος το χειμώνα, ο Βουραϊκός διασχίζει ένα φαράγγι ιδανικό για όσους αναζητούν την περιπέτεια (πεζοπορία ή canyoning), αλλά και για όσους θέλουν να απολαύσουν τη γραφική διαδρομή με τον οδοντωτό.
Οι φανατικοί του 4Χ4 θα λατρέψουν τις χωμάτινες διαδρομές του Χελμού: από τα Καλάβρυτα στον Ξηρόκαμπο και στο αστεροσκοπείο και από την Περιστέρα μέχρι τη Ζαρούχλα και το Φενεό. Η λίμνη Τσιβλού ενδείκνυται για χαλαρές πεζοπορίες. Το κομμάτι του μονοπατιού Ε4 που οδηγεί από το Διακοφτό στα Καλάβρυτα μέσω Βουραϊκού προσφέρεται για πεζοπορίες χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες. Highlights τα τούνελ και οι μεταλλικές γέφυρες της σιδηροδρομικής γραμμής, αλλά και οι σπηλιές με τους σταλαγμίτες στο μέσον της διαδρομής.
Αποτέλεσμα: Τα Καλάβρυτα κερδίζουν στο… σλάλομ, αφού το χιονοδρομικό τους είναι σαφώς ανώτερο και καλύτερα εξοπλισμένο. Η Αχαΐα προηγείται και στο bird-watching, ενώ στα ποτάμια, τα φαράγγια, τις πεζοπορίες και τις διαδρομές με 4Χ4 και οι δύο νομοί έχουν ο καθένας τα δυνατά χαρτιά του.
AND THE WINNER IS...
Έχουμε αφιερώσει δεκάδες γουικέντ για ρεπορτάζ τα τελευταία χρόνια, έχουμε φάει τις ρόδες του τζιπ μας να ανεβοκατεβαίνουμε το Χελμό και τον Πάρνωνα, έχουμε λιώσει παπούτσια στα σοκάκια της Στεμνίτσας και στα μπαράκια των Καλαβρύτων κι ακόμη να απαντήσουμε. Τα πάντα είναι θέμα διάθεσης. Όταν μας πιάνει το ρομαντικό μας, κλείνουμε δωμάτιο στη Δημητσάνα, όταν τα μπατόν αρχίζουν να μας γνέφουν ότι ήρθε η ώρα να τα βγάλουμε από την ντουλάπα, την κάνουμε για Καλάβρυτα. Αν θέλουμε να πάρουμε μαζί και τα παιδιά, οργανώνουμε περίπατο στο Μουσείο Υδροκίνησης, αν, πάλι, μας πιάσει το παρεΐστικό μας, παίρνουμε βαθιές ανάσες και τα sleeping bags μας και διαλέγουμε μονοπάτι για να ανεβούμε στο καταφύγιο του Πάρνωνα.
