Ενδιαφέρουσα πρόταση ερμηνείας του σαιξπηρικού κειμένου κι αισθητικά ερεθιστική. μπορεί όμως να εκληφθεί ως work in progress που χρήζει περαιτέρω εξέλιξης για να δικαιωθεί.
Η ιδέα της Νατάσας Τριανταφύλλη να προσεγγίσει το ιστορικό δράμα του ελισαβετιανού θεάτρου αναθέτοντας στον Ρένο Χαραλαμπίδη όλους τους βασικούς ρόλους (Καίσαρας, Κάσιος, Βρούτος, Μάρκος Αντώνιος) είναι ενδιαφέρουσα και προσφέρεται για σκέψη και συζήτηση. Βέβαια, όταν ένα έργο του Σαίξπηρ ανεβαίνει μόλις σε μιάμιση ώρα, παρουσιάζεται συντομευμένα, πράγμα όχι απαραίτητα αρνητικό, καθώς ακόμη κι ένα απόσταγμά του έχει κάτι να πει. Εδώ επιχειρείται να συμπυκνωθεί η ουσία με μια δραστική διασκευή που κρατάει μερικούς διαλόγους και μονολόγους, αυτούς που κατεξοχήν μαρτυρούν το πολιτικό ήθος των προσώπων και ορίζουν το δραματουργικό πλαίσιο, και με τη συγκέντρωση στο πρόσωπο ενός ηθοποιού όλων των αντρών που ερίζουν για την εξουσία στη Ρώμη του 1ου π.Χ. αιώνα. Η επιλογή αυτή φωτίζει ωραία το σχόλιο του έργου για το πάθος που γεννάει η εξουσία κι επιπλέον το εκτείνει πέρα από το χωροχρονικό του πλαίσιο.
Η δυναμική της παράστασης χαιρετίζεται ως το μεγαλύτερο αβαντάζ της. Οι βοηθητικοί ηθοποιοί δυναμιτίζουν την ατμόσφαιρα ήδη πριν από την έναρξη, ενώ ο Πέτρος Κούρτης με τα κρουστά του δεν συνοδεύει απλώς, αλλά συμπληρώνει τη δραματουργία. Δημιουργείται έτσι ένα παλλόμενο σκηνικό γεγονός που επιθυμεί –ίσως υπερβολικά– να εμπλέξει τους θεατές συναισθηματικά και σωματικά. Λείπει όμως μια ραχοκοκαλιά, ένα κέντρο βάρους, ενώ το κείμενο ξεδιπλώνεται επί τροχάδην. Λιγότερες περικοπές, περισσότερη εμβάθυνση και χώρος στα λεγόμενα και τα δρώμενα θα ολοκλήρωναν τις προθέσεις της σκηνοθεσίας, που σε αυτήν τη φάση δεν αποσαφηνίζει ακριβώς ποιος είναι ο στόχος της.
ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ «ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ» Φρυνίχου 14, Πλάκα, 2103222464. Διάρκεια: 90΄.
Περισσότερες πληροφορίες
Ιούλιος Καίσαρας
Ο Ρ. Χαραλαμπίδης, πλαισιωμένος από μαθητές του Θεάτρου Τέχνης, εξιστορεί κι ερμηνεύει την υπερβατική προσωπικότητα του Καίσαρα.