Μια ωραία ιστορία για τα όρια της φιλίας, της κανονικότητας και της ελευθερίας αφηγείται το μυθιστόρημα «Birdy» (1978), ένα ψυχογράφημα με αντιμιλιταριστικές προεκτάσεις, γνωστό από την ομώνυμη βραβευμένη ταινία του Άλ. Πάρκερ, με τους Μ. Μοντίν και Ν. Κέιτζ. Ο Μπέρντι, ευαίσθητος, διαφορετικός κι εμμονικός με τα πουλιά, επιστρέφει διαλυμένος από τον πόλεμο στο Βιετνάμ κι επανέρχεται χάρη στον παιδικό του φίλο Αλ. Η διασκευή του Πέτρου Νάκου, παρεμφερής με την αντίστοιχη της Ναόμι Γουάλας, είναι μια ευθύγραμμη εξιστόρηση, διανθισμένη με φλας μπακ.
Το σύγχρονο θέατρο έχει μετατοπιστεί προς νέες αφηγηματικότητες, πιο σύνθετες και «θεατρικές», με στόχο έναν θεατή μέτοχο και όχι απλό παρατηρητή. Παρά την παλιομοδίτικη συμβατικότητά της όμως, η παράσταση είναι ενδιαφέρουσα, προσεγμένη και καλαίσθητη. Ο Νάκος είναι ερμηνευτικά συνεπής (ενήλικος Αλ). Αισθαντικός και αλλόκοτος, αν και παράταιρα θηλυπρεπής ο Γ. Δαφνόπουλος (νεαρός Μπέρντι) και ταιριαστά γήινος και νευρώδης ο Τ. Περάκης (νεαρός Αλ), ικανοποιητικοί οι Τ. Μπλάτζιος και Π. Καλαντζής. Υπερβολικός ο Ν. Φραγκιουδάκης (ενήλικος Μπέρντι).
Περισσότερες πληροφορίες
Birdy
Βραβευμένο έργο για τη συνάντηση δύο παιδικών φίλων σε ένα στρατιωτικό νοσοκομείο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
