Κελαρυστό και γάργαρο ανέβασμα της κλασικής κωμωδίας, όπου η προοπτική ενός ανεπιθύμητου γάμου, προκειμένου να μη χαθεί μια πολυπόθητη κληρονομιά, βάζει σε κίνδυνο το σμίξιμο των αληθινά ερωτευμένων. Το στόρι περιστρέφεται γύρω από μια κληρονομιά είκοσι χιλιάδων φράγκων, την οποία θα λάβει ο Μαρκήσιος με τον όρο να παντρευτεί τη νεαρή Ορτάνς. Αν και κανείς από τους δύο δεν επιθυμεί αυτόν το γάμο, αφού η Ορτάνς είναι ερωτευμένη με τον Ιππότη, ενώ ο Μαρκήσιος τρέφει κρυφά αισθήματα για την Κόμισα, η προοπτική θυσίας των χρημάτων φαντάζει δυσβάσταχτη - ενώ τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο από την εμπλοκή των δύο υπηρετών, της Λιζέτ και του Λεπίν, μέχρι να έρθει το πολυπόθητο happy end.
Πάνω στην αριστουργηματική μετάφραση του Ανδρέα Στάικου, που συλλαμβάνει με αμεσότητα το περίτεχνο ύφος του Μαριβώ, ο Γιάννης Νταλιάνης έχει δημιουργήσει μία παράσταση-κομψοτέχνημα. Μέσα στο κουκλίστικο, ανθοστόλιστο σκηνικό, με τα φερ φορζέ, τη λουλουδάτη ταπετσαρία, τις ροζ λεπτομέρειες και τα "αποδομημένα" κοστούμια του 18ου αι. (Άρτεμη Φλέσσα), σκηνοθετεί με χάρη τους έξι ηθοποιούς: η Μαριλίτα Λαμπροπούλου (Κόμισα), ο Νίκος Νίκας (Μαρκήσιος), η Παρή Τρίκα (Ορτάνς), ο Γιάννης Σοφολόγης (Ιππότης), η Μπίλιω Μαρνέλη (Λιζέτ) και ο Γιώργος Κορομπίλης (Λεπίν) ερμηνεύουν τα τρία ζευγάρια του έργου με έμφαση στη θεατρικότητα. Ξεφεύγουν του ρεαλισμού, παίζουν με τον υποδόρειο φορμαλισμό του έργου και ερμηνεύουν τους ρόλους -πρόσωπα που αποτελούν τύπους παρά χαρακτήρες αλλά η συγγραφική μαεστρία τούς έχει προσδώσει ψυχή και σκηνική υπόσταση-, χωρίς να καταφεύγουν στην καρικατούρα. Η παράσταση δεν παραλείπει να κλείσει το μάτι στο θεατή (με αφορμή την οικονομική και επιδημιολογική κρίση της εποχής του συγγραφέα), αλλά χωρίς να εκβιάζει σύγχρονες αναγωγές.
Περισσότερες πληροφορίες
Η κληρονομιά
Μια κληρονομιά φέρνει τα πάνω-κάτω στις ζωές, τις σχέσεις και τα συναισθήματα των ηρώων.