Ο Τάσος Ιορδανίδης και η Θάλεια Ματίκα σε μια αποκαλυπτική κοινή συνέντευξη

Τι τους κρατά μαζί 14 χρόνια, πόσο επηρεάζονται οι σχέσεις από την τεχνολογία, πώς είναι να "παίζουν" τη ζωή τους στη σκηνή; Η Θάλεια Ματίκα και Τάσος ο Ιορδανίδης μιλούν για όλα με αφορμή το έργο "Θέλω να σου κρατάω το χέρι" (I want to hold your hand), που ανεβαίνει στο θέατρο Άλφα-Ληναίος-Φωτίου, στις 29/10.

Στην καραντίνα ένιωσες να ξαναερωτεύεσαι τη σύζυγο και συμπρωταγωνίστρια σου, Θάλεια Ματίκα, και αποφάσισες να γράψεις ένα έργο εμπνευσμένο από τη σχέση σας;
Τάσος: Το "Θέλω να σου κρατάω το χέρι" (I want to hold your hand) είναι αυτοναφορικό έργο. Μετά από δέκα τέσσερα χρόνια κοινής ζωής με τη Θάλεια παραμένω πιστός οπαδός της, συνεχίζει να με εμπνέει και παραμένω ερωτευμένος μαζί της. Το θέμα είναι, αν εκείνη με ξανά ερωτεύτηκε μετά το extreme makeover! Έχασα 30 κιλά, να μην το καμαρώσω;

Το "I want to hold your hand" των Beatles είναι "το τραγούδια σας";
Τάσος: Συχνά κολλάω με τραγούδια. Μπορώ να ακούσω από Διονυσίου και Περπινιάδη μέχρι Βeatles και να κολλήσω το ίδιο επίμονα. Μέσα στη φάση της καραντίνας, κάποια στιγμή που κοντέψαμε να "τρελαθούμε" από τον εγκλεισμό όλα τα μέλη της οικογένειας, εμείς και τα δυο μας παιδιά, άκουγα συνέχεια το "I wanna hold your hand" των Βeatles. Τότε ρίχνει την ιδέα η Θάλεια: "Δεν θα ήταν ωραία ιδέα να γίνει έργο;".
Θάλεια: Όταν πήραμε το Θέατρο Άλφα- Ληναίος- Φωτίου ο Τάσος είχε γράψει ένα πολύ ενδιαφέρον έργο και ξεκινήσαμε τις πρόβες. Σταματήσαμε λόγω της πρώτης καραντίνας, το σχέδιο ναυάγησε και στη δεύτερη καραντίνα αποφασίσαμε να ξανά παίξουμε μαζί. Είχαμε να βρεθούμε στη σκηνή, από το "Έγκλημα και τιμωρία" του Ντοστογιέφσκι, το 2015. Διαβάζαμε παλιά και σύγχρονα έργα που αναφέρονται σε ζευγάρια, έργα προσωπικοτήτων και σχέσεων και κανένα δεν μας "κούμπωνε". Τα τελευταία 20 χρόνια συνέβησαν πολλά γεγονότα και συγγραφείς επηρεάστηκαν από αυτά. Διαβάζοντας είδαμε πως δεν είναι λίγοι εκείνοι που δίνουν ένα πολιτικό πρόσημο ακόμα και στις κωμωδίες. Εμείς όμως δεν αναζητούσαμε κάτι τέτοιο, οπότε ακούγοντας το τραγούδι γεννήθηκαν στη σκέψη μου μνήμες και εμπειρίες. Το συζητήσαμε με τον Τάσο και ξεκίνησε να γράφει.

Η συγγραφή ήταν το καλά κρυμμένο μυστικό του Τάσου;
Θ.: Πάντα έγραφε και διασκεύαζε έργα, απλώς δεν τολμούσε να βγει μπροστά με τις διασκευές του. Σκεφτόταν πως αν διασκεύαζε ένα κλασικό έργο, οι κριτικοί από κάτω θα ήταν εναντίον του εφόσον δεν έχει τα "παράσημα". Δυστυχώς στη χώρα μας υπάρχει μια συγκριμένη νοοτροπία: μόνο ένας "μεγάλος" καλλιτέχνης μπορεί να κάνει τα πάντα, μπορεί να καταπιάνεται με βαριά κείμενα.
Τ.: Έχω κάνει διασκευές τις οποίες υπέγραψαν άλλοι μόνο και μόνο γιατί δεν ήθελα να φανώ. Ξέρω ότι κάποιοι θα έβλεπαν ως έπαρση την πρωτοβουλία μου και θα έλεγαν: "αυτός διασκευάζει, πρωταγωνιστεί και είναι παραγωγός;". Ίσως επειδή στα νιάτα μου υπήρξα επηρμένο αγόρι και στην πορεία κατάλαβα ότι η ταπεινότητα είναι πολύ σημαντική και ουσιαστική, δεν βγήκα μπροστά με τις διασκευές που έκανα σε έργα.

Πώς νιώσατε όταν διαβάσατε ολοκληρωμένο το έργο που αποκαλύπτει πράγματα για εσάς;
Θ.: Αισθάνθηκα πάρα πολύ ωραία, δεν βαρέθηκα, αντίθετα πέρασα καλά γιατί έχει χιούμορ. Είναι ένα έργο με πολλές συγκινητικές στιγμές, ανθρώπινες και βέβαια με αρκετά αυτοαναφορικά στοιχεία. Ο Τάσος είναι εξαιρετικός παρατηρητής των σχέσεων και όπως φάνηκε και, της σχέσης μας. Συνέπτυξε στο χαρτί δέκα τέσσερα χρόνια κοινής ζωής και την εμπλούτισε με μυθοπλασία. Κοιτάζει βαθιά μέσα στη ζωή μας μέσα από το έργο, ακούγονται μεγάλες αλήθειες. Έχει κρατήσει τα μότο μου, τις ατάκες, τη φιλοσοφία ζωή που εκφράζω, αποτυπώνει τις αντιδράσεις, τις εκρήξεις, την τρέλα μου.
Τ.: Στο έργο χτίζεται η σχέση ενός παράνομου ζευγαριού μέσα από έξι συναντήσεις σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής και είναι ακατάλληλη για ανηλίκους. Παρατηρώ πάρα πολύ τους ανθρώπους και καταγράφω τα πάντα, ενέργειες, αύρες, συμπεριφορές, συζητήσεις. Όλα αυτά τα επεξεργάζομαι μέσα μου και κάποια στιγμή τα εκφράζω. Πιστεύω ότι την έχω έκπληξη τη Θάλεια με τις πόσες λεπτομέρειες που θυμάμαι από την κοινή μας πορεία.

Πόσο εύκολο είναι να "παίξεις" τη ζωή σου στη σκηνή;
Τ.: Είναι πολύ γοητευτικό, έχουμε επαναπροσδιορίσει πολλά πράγματα στη ζωή μας τα τελευταία χρόνια. Επίσης σε ότι με αφορά, το ζητούμενο μου στα έργα ήταν, πάντα, η αναζήτηση της αλήθειας και αυτό συνεχίζει να ισχύει και να καθορίζει τις επιλογές μου. Πάντα θυμάμαι αυτό που έλεγε ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος: "Να μην καμώνεσαι στη σκηνή, να είσαι". Θέλω όταν βλέπω μια παράσταση να ξεχνώ ό,τι βλέπω θέατρο. Μια καλή συγκυρία για να βγει αυτό που καταλαβαίνω ως αλήθεια στη σκηνή, ήταν η συνάντηση μου με το Βασίλη Μπισμπίκη στον "Πατέρα" του Στρίντμπεργκ. Στον κώδικα που μου ζήτησε να εκφραστώ βρήκα κάτι οικείο, βρήκα το πλαίσιο μου, παρόλο που ήταν ένα σκληρό έργο, για μένα.
Θ.: Ίσως, αν ερχόταν σε άλλη στιγμή αυτό το έργο, να ήταν δύσκολο να "παίξω" κάτι από τη ζωή μου στη σκηνή. Τώρα όμως, και ιδιαίτερα μετά τον κορονοϊό, νομίζω ό,τι οι άνθρωποι είμαστε πιο απενοχοποιημένοι. Η οικειότητα που έχω με τον Τάσο έκανε πιο εύκολη όλη τη διαδικασία και, στις πρόβες αν σκεφτείς ότι πηγαινοέρχεται κάθε εβδομάδα στην Κύπρο για τα γυρίσματα του σίριαλ "Η Γη της Ελιάς". Όσο για το θέμα της αλήθειας, στο στοιχείο του σκηνικού ρεαλισμού ο Τάσος δεν είναι ωμός, έχει πάντα έναν ρομαντισμό και τρυφερότητα, αγάπη για τον συνάνθρωπο. Είναι πολύ συναισθηματικός, πιστεύει στο θεσμό της οικογένειας και στην αγάπη και όλα αυτά αποτυπώνονται στο έργο και στις επιλογές του.

Οι εμπειρίες σας έκαναν να εξελιχθείτε υποκριτικά μέσα στο χρόνο;
Θ.: Ασφαλώς! Εγώ, βλέπω τεράστιες αλλαγές στο παίξιμο μου. Και μου είναι ακόμα πιο ξεκάθαρο όταν συμπορεύομαι καλλιτεχνικά με ανθρώπους. Όταν με έναν συνεργάτη είσαι σε άλλο μήκος είναι δύσκολο να συμπλεύσεις. Όταν ξέρεις καλά τον άλλον και καλείσαι να παίξεις μαζί του, έχεις λύσει το μισό πρόβλημα.
Τ.: Η εξέλιξη δεν σταματά ποτέ γι’ αυτό και λέω ναι, σε καινούργιες συναντήσεις. Μου αρέσει να μπαίνω στους διαφορετικούς κόσμους κάποιων καλλιτεχνών. Μου αρέσει για παράδειγμα ο κόσμος του Άρη Μπινιάρη. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να χωρέσω σε αυτόν τον κόσμο, όμως θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να προσπαθήσω να αποκωδικοποιήσω το ύφος του.

Τι είναι αυτό που κρατάει μια σχέση ζωντανή μέσα στο χρόνο;
Τ.: Ο σεβασμός, η αλληλοεκτίμηση, η επικοινωνία και βέβαια, στην κορυφή της πυραμίδας είναι η αγάπη. Αν η σχέση έχει χτίσει σε γερές βάσεις, η αγάπη είναι ανιδιοτελής.
Θ.: Συμφωνώ με όλα και θα συμπλήρωνα την κοινή αισθητική και τον θαυμασμό. Απέτυχα σε σχέση του παρελθόντος γιατί σταμάτησα να θαυμάζω το σύντροφό μου.

Δεν μιλήσατε όμως για τον έρωτα, δεν παίζει σημαντικό ρόλο στη σχέση;
Θ.: Παλεύεις για τον έρωτα, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Μεγαλώνοντας δεν είσαι όλη την ώρα σαν τρελός, μπαίνουν στη μέση κι άλλες υποχρεώσεις.
Τ.: Το ερωτικό στοιχείο σαφώς και πρέπει να υπάρχει και προσωπικά, νιώθω ότι γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρον, δεν είναι καθόλου τετριμμένο. Πάντως, η Θάλεια κάνει κάτι πάρα πολύ έξυπνο στα χρόνια που είμαστε μαζί… υποστηρίζει την ελευθερία. Δεν με ζηλεύει, δεν με περιορίζει στο αν θα βγω με φίλους ή με το ποιους μιλάω. Κι αυτό δεν είναι δεδομένο στα ζευγάρια.

Το ίδιο κάνεις κι εσύ με τη Θάλεια;
Τ.: Ζηλεύω λίγο περισσότερο, όμως με τα χρόνια έχει έρθει μια ψυχική ωρίμανση. Πάντως, οφείλω να ομολογήσω ότι είμαι λίγο ανατολίτης, πιο παραδοσιακός άνδρας. Μου αρέσει να αρέσει η γυναίκα μου, αλλά όταν δω κάποιον να ξεπερνάει τα όρια δαγκώνω. Από τότε που έγινα πατέρας ξεκίνησα να ζυγίζω αλλιώς τα πράγματα.

Ένα δύσκολο κομμάτι με το οποίο έρχονται αντιμέτωπα τα καλλιτεχνικά ζευγάρια είναι εκείνο του επαγγελματικού status. Νιώσατε να γεννιέται ένας ανταγωνισμός μεταξύ σας;
Θ.: Θέλω ο Τάσος να έχει το υψηλότερο επαγγελματικό status, να είναι ο πιο πετυχημένος καλλιτέχνης και εγώ να είμαι πανήρεμη. Δεν τέθηκε ποτέ θέμα ανταγωνισμού μεταξύ μας. Δεν ζούμε και στο Χόλυγουντ, ξέρουμε καλά ποιο είναι το καλλιτεχνικό και το οικονομικό ταβάνι που μπορούμε να φτάσουμε.
Τ.: Σε όλα παίζει ρόλο ο χαρακτήρας των ανθρώπων. Μπορεί να ήμασταν στο Χόλυγουντ και να είχαμε την αντιμετώπιση που έχουμε τώρα, την ανιδιοτελή αγάπη σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Όταν συμβαίνει κάτι καλό χαίρομαι πιο πολύ από την εκείνη και η Θάλεια από την άλλη πλευρά πανηγυρίζει επιτυχίες μου πολύ περισσότερο από εμένα.

Αλήθεια, πώς γνωριστήκατε;
Τ.: Της πρότεινα να συμμετέχει σε μία από τις πρώτες μου θεατρικές παραγωγές, "Το δάσος" του Ντέιβιντ Μάμετ. Την εκτιμούσα ως γυναίκα και ως ηθοποιό.
Θ.: Παιδάκι μου του άρεσα ως γυναίκα μην το ψάχνεις. Δεν ξέρω γιατί δεν το λέει.
Τ.: Εννοείται ότι μου άρεσε, χαζός ήμουν; Δεν έβλεπα πόσο όμορφη είναι; Ερωτεύτηκα την Θάλεια πολύ όταν την γνώρισα και μάλιστα οι συνθήκες ήταν τέτοιες που δεν μπορούσαμε να είμαστε μαζί από την πρώτη στιγμή. Μάλιστα αυτό ακούγεται και στο έργο. Επέμεινα όμως και τελικά τα κατάφερα και να είμαστε μαζί μέχρι σήμερα.
Θ.: Εγώ δεν τον γνώριζα κι όταν άκουσα στο τηλέφωνο, για πρώτη φορά, τη βαριά φωνή του νόμιζα πως θα συναντούσαν έναν μεγάλο σε ηλικία άνδρα. Όταν όμως έφτασα στο Βοξ στα Εξάρχεια για να συζητήσουμε σχετικά με την παράσταση και τον είδα, με γοήτευσε. Όταν δε μου είπε ότι είναι 26 ετών είπα στον εαυτό μου: "Θαλάκι, εσύ είσαι 30, άστο αυτό και πήγαινε παρακάτω μόνο στο επαγγελματικό". Εμείς οι γυναίκες έχουμε κάτι τέτοιους χαζούς ενδοιασμούς. Δυστυχώς δημιουργούμε κουτάκια στο μυαλό μας βάζουμε τον άνδρα σε κατηγορίες.

Πιστεύετε πως ψηφιακή τεχνολογία έχει μεταβάλλει τις προκλήσεις των ερωτικών αναζητήσεων;
Τ.: Δεν υπάρχει πλέον η έννοια του φλερτ. Τα νέα αγόρια δεν επιμένουν στη διεκδίκηση μιας γυναίκας. Είναι πιο social, ίσως έχουν φοβηθεί λίγο παραπάνω τις γυναίκες. Λατρεύω να συζητώ με μεγαλύτερους άνδρες, παρατηρώ τον τρόπο με τον οποίο οι συνεργάτες μου στο σίριαλ, ο Νίκος Γαλανός, ο Γιώργος Παρτσαλάκης και ο Στέφανος Κυριακίδης κοιτάζουν τις γυναίκες ή τους κάνουν χειραψία. Υπάρχει ένας θαυμασμός στο βλέμμα τους! Όλες οι γυναίκες γοητεύονται από αυτό.
Θ.: Η οικονομική κρίση δημιούργησε άγχος, αβεβαιότητα, οι ρυθμοί δουλειάς είναι εξοντωτικοί και κανείς δεν διαθέτει ουσιαστικό χρόνο. Ήρθε και η σαρωτική τεχνολογία, όπου οι σχέσεις άρχισα να "ζουν" μέσα από το κινητό. Έχει αποδυναμωθεί η επικοινωνία. Το ίδιο είναι να γράφεις μήνυμα στο ίνσταγκραμ και να ερωτοτροπείς και το ίδιο είναι να βρίσκεσαι από κοντά με κάποιον; Ο δυτικός τρόπος ζωής έχει φτάσει σε ένα τέλμα, έχει ανακόψει την ερωτική διάθεση από τους ανθρώπους. Όλοι μιλούν συνέχεια για σεξ αλλά η σεξουαλικότητα των ανθρώπων περνάει κρίση στον δυτικό κόσμο.