Ξεχωριστή γυναικεία μορφή στο χώρο του θεάτρου, η Κάτια Δανδουλάκη μάς δίδαξε ότι η αστείρευτη νιότη κρύβεται στο συναίσθημα και στον τρόπο με τον οποίο πραγματώνεις τα όνειρά σου, χωρίς να παύει να αποδεικνύει πως ο επαγγελματισμός μπορεί να έχει το άρωμα της ευγένειας και τη χάρη της κομψότητας. Γοητευτική και ακέραιη, είναι η Ελληνίδα θιασάρχης που από το 1979 καταφέρνει να ισορροπήσει δύο αντίρροπες δυνάμεις: την ατσάλινη πυγμή που απαιτείται σ’ αυτήν τη δουλειά και την ευθραυστότητα του καλλιτέχνη.
Μετρά πάνω από εξήντα ρόλους στην καριέρα της, έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες (Λιουμπίμοφ, Μιλιβόγιεβιτς, Φασουλή, Κοντούρη, Λιβαθινό, Ζούλια, Λυμπεροπούλου) και δυνατούς συμπαίκτες: Παπαμιχαήλ, Φυσσούν, Τσακίρογλου, Φέρτη, Τσιβιλίκα κ.ά. Με προσεκτικές πάντα επιλογές, συνεχίζει να διανύει την αξιόλογη πορεία της στο χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης και σίγουρα οι νεότερες γενιές έχουν πολλά να μάθουν από την καλλιτεχνική διαδρομή της, αλλά και τη διαχείριση των ζητημάτων που κλήθηκε να αντιμετωπίσει.
Με το πείσμα παιδιού, τον ενθουσιασμό και το συναισθηματισμό του πρωτόβγαλτου, η Κάτια Δανδουλάκη, πάρα τις δυσκολίες που προτάσσει η εποχή μας, συνεχίζει να δηλώνει παρούσα. Και δεν πέρασε λίγα τελευταία! Δεν ήταν μόνο η καραντίνα και το αναγκαστικό κλείσιμο των θεάτρων που την επιβάρυνε πρακτικά και συναισθηματικά, ήταν και η καθοριστική δράση της στις καταγγελίες κατά του παλαιότερου συνεργάτη της Πέτρου Φιλιππίδη. Το προηγούμενο διάστημα, κλήθηκε από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών να καταθέσει τους λόγους για τους οποίους, το 2018, στις πρόβες για το «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές» χρειάστηκε να αντικαταστήσει το σκηνοθέτη Πέτρο Φιλιππίδη, στηρίζοντας με τον τρόπο αυτό την ηθοποιό Λένα Δροσάκη.
Δίκαιη και αλύγιστη μπροστά στη ζωή, μας συστήνει φέτος μια ηρωίδα που γέννησε η συγγραφική πένα των Θανάση Παπαθανασίου - Μιχάλη Ρέππα, η οποία, όπως και η πρωταγωνίστρια, στέκει με αισιοδοξία απέναντι σε όλα όσα της έχουν συμβεί, όλα όσα έχει ζήσει σε μια κοινωνία που γνώρισε την άνοδο και την πτώση. Ο μονόλογος, που γράφτηκε ειδικά για τη Δανδουλάκη, ανεβάζει στο σανίδι τη Δάφνη, μια γυναίκα γεννημένη σε αστικό σπίτι της δεκαετίας του ’50. Οι σκέψεις και οι εξομολογήσεις της καθρεφτίζουν τα θολά οράματα που συγκρούονται με τη σκληρή πραγματικότητα και τις αμέτρητες περιπτώσεις που έζησαν την ευμάρεια του ’90 και του 2000, μόνο και μόνο για να βρεθούν προ οδυνηρής εκπλήξεως στην οικονομική κρίση που ξέσπασε στη νέα χιλιετία. Το συγγραφικό δίδυμο, μάστορες της κοινωνικής ακτινογραφίας με όχημα το σαρκασμό, έχουν αναλάβει και τη σκηνοθεσία της παράστασης, η οποία θα κάνει πρεμιέρα στο θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη», από 7/10.
Περισσότερες πληροφορίες
Το καινούργιο παιδί
Μια γυναίκα της γενιάς του '50 φυλλομετρά τη ζωή της, από την ευμάρεια του '90 μέχρι την οικονομική κρίση του 2010. Μετά τη μελαγχολία γι’ αυτά που πέρασαν πάντα ακολουθεί η αισιοδοξία και η ελπίδα γι’ αυτά που ακολουθούν.
