Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος κάνει το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτης στην Επίδαυρο, παρουσιάζοντας την πιο πιπεράτη εμπλοκή των γυναικών στον πόλεμο (31/7-2/8). Η Στεφανία Γουλιώτη, μέλος του πολύ ωραίου θιάσου της «Λυσιστράτης», μας μίλησε με αφορμή τη δεύτερη καλοκαιρινή παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου.
Στην παράσταση του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου ερμηνεύεις το ρόλο της Καλονίκης. Τι εξετάζεις πριν πεις το «ναι» σε μια συνεργασία;
Η απόφασή μου για μια δουλειά έχει πάντα να κάνει με τους ανθρώπους που θα συναντήσω. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ήθελα να λείπω από την πρώτη προσπάθεια του Οδυσσέα στην Επίδαυρο. Ήθελα να είμαι εκεί και να τη στηρίξω όσο καλύτερα μπορώ. Επίσης, φαντάστηκα ότι η συνύπαρξή μου με τη Βίκυ Σταυροπούλου που επωμίζεται το ρόλο της Λυσιστράτης θα είχε ενδιαφέρον για μένα, γιατί θαυμάζω την ιδιοσυγκρασία της και, όπως είχα προβλέψει, μ’ αρέσει όντως πολύ η παρέα της επί σκηνής!
Έτυχε στις πρόβες να πέσεις κάτω από τα γέλια;
Γελάω πολύ σε κάποια σημεία που έχουμε επίτηδες αφήσει πιο ελεύθερα και τα οποία τελικά εξελίσσονται απρόβλεπτα. Γελάω με το πόσο ετοιμόλογοι είναι κάποιοι ηθοποιοί – ειδικά η Βίκυ όταν παρασύρεται από την τρέλα της! Γελάω με τη σκηνή Μυρρίνης-Κινησία, με την Αγορίτσα Οικονόμου και τον Νίκο Ψαρρά, που πραγματικά την ευχαριστιούνται και μεταδίδουν όλο τον παραλογισμό της.
Χρησιμοποιείτε το σουρεαλισμό ή το επιθεωρησιακό στοιχείο στην παράστασή σας;
Για μένα αυτοί οι χαρακτηρισμοί δεν υπάρχουν. Μια παράσταση είναι το αποτέλεσμα της επικοινωνίας που κατάφεραν να έχουν ηθοποιοί και συντελεστές. Είναι ένα τυχαίο γεγονός! Νομίζω ορίζεται απ’ το σύνολο των ιδιοσυγκρασιών μας και την εμπιστοσύνη που μας έδειξε ο Οδυσσέας, ακόμα και στις πιο άτεχνες στιγμές μας, κάτι το οποίο την κάνει ιδιαίτερη.
Ποια ήταν η θέση της γυναίκας την εποχή που γράφτηκε το έργο, το 411 π.Χ., και σε τι ποσοστό έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε;
Οι γυναίκες τότε δύσκολα έβγαιναν από το σπίτι. Γεγονός που καθιστά ακόμα σπουδαιότερη την έμπνευση του Αριστοφάνη να τις βάλει να πετύχουν την παύση του πολέμου και ταυτόχρονα υπογραμμίζει την απελπισία μιας κοινωνίας που δεν καταλαβαίνει το λόγο ύπαρξης πολέμων… Μια απορία που ακόμα μας βασανίζει! Αλλά και η ισότητα των φύλων πόσο αυτονόητη είναι εν έτει 2020; Υπάρχουν ακόμα ανοιχτά θέματα πάνω σ’ αυτό το θέμα. Δυστυχώς, οι γυναίκες έχουν μερίδιο ευθύνης, επειδή στην πραγματικότητα δεν θεωρούν τον εαυτό τους ισότιμο ακόμα. Θα έλεγα πως ο αγώνας για ισότητα πρέπει να ξεκινάει από την ίδια μας την ακλόνητη πίστη σε αυτόν. Όμως αυτή η πίστη έχει κλονιστεί από διάφορες προκαταλήψεις για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Εμείς οι ίδιες πρέπει πρώτα να το πιστέψουμε... Αλλιώς για πάντα θα βρισκόμαστε σε κατώτερη θέση, ακόμα και αν φαινομενικά αλλάζουν προς το καλύτερο τα δικαιώματά μας.
Ο Αριστοφάνης στα έργα του μιλά με τα πουλιά, τον ουρανό, τη γη. Είναι απελπισμένος από το ανθρώπινο είδος;
Απελπισμένος που δεν καταλαβαίνει το υπέροχο μυστήριο της ζωής. Επικαλείται τον παραλογισμό μήπως και κάτι του διασαφηνιστεί. Έχει την αφέλεια να θέλει να καταλάβει, να θέλει να διορθώσει καταστάσεις. Την υπέροχη αυτή αφέλεια που έχουμε αποκλείσει από τις ζωές μας εξαιτίας της εμμονής στην επιτυχία και στην καταξίωση. Το ανθρώπινο είδος έχει αρνηθεί και θυσιάσει πολλές από τις ποιότητές του για να αρέσει στον εαυτό του και αυτό είναι έγκλημα. Η αφέλεια είναι ένα από αυτά, για παράδειγμα.
Ποιο πιστεύεις πως είναι το σημαντικότερο που θέλει να πει ο ποιητής μέσα από το έργο;
Θέλει να επιστρατεύσει τη δύναμη της φαντασίας, της απλότητας, τη δύναμη που έχει η ομορφιά, η επιθυμία, τη δύναμη του έρωτα, του συναισθήματος, τη δύναμη της ενότητας, της πίστης και τελικά της ζωής απέναντι στο θάνατο!
Περισσότερες πληροφορίες
Λυσιστράτη
Όταν οι γυναίκες αποφασίζουν να πάρουν την εξουσία και να βάλουν τέρμα στην… αντρική συνήθεια του πολέμου χρησιμοποιώντας τα κρυφά, αλλά πολύ ισχυρά όπλα τους, οι καταστάσεις γίνονται ανεξέλεγκτες.
