Με τον Λούη Πατσαλίδη θα τζυλιστούμε απ’ τα γέλια – υπόσχεση

Έφερε το stand up στην Κύπρο προ δεκαπέντε χρόνων και μέχρι σήμερα παραμένει νο1 του είδους. Ο Λούης Πατσαλίδης, ο κωμικός που τρελαίνει κάθε εβδομάδα τα μηχανάκια των μετρήσεων τηλεθέασης με το σατυρικό «Λούης Night Show» και δίνει αδιάκοπα παραστάσεις, έρχεται στην Αθήνα με το «Made in Cyprus».

Αβανταδόρικο χιούμορ, αυτοσαρκασμός και αστεία για όσα όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε αλλά διστάζουμε να εκφράσουμε. Κρατήστε θέσεις για τις 8 Φεβρουαρίου στο Χυτήριο καθώς αναμένεται τρελός χαμός – φυσικά, όλα στη δημοτική.

Τι σημαίνει να είσαι κωμικός «Made in Cyprus»;
Ουσιαστικά, με αυτήν την παράσταση συστήνομαι στο κοινό της Ελλάδας. Είμαι ο Λούης Πατσαλίδης, σύζυγος και πατέρας, με XXL μπλουζάκι κι επιβεβαιώνω τη φήμη πως οι εύσωμοι έχουν χιούμορ. (γέλια) Τα τελευταία επτά χρόνια ασχολούμαι αποκλειστικά με το stand up και την κωμωδία. Α, και φοβάμαι απίστευτα τα αεροπλάνα.

Και πώς θα έρθεις;
Το παν είναι η ψυχραιμία. Έχω κατεβάσει όλους τους εκκλησιαστικούς ύμνους στο κινητό μου, να ακούω κατά τη διάρκεια της πτήσης.

Ας πάμε πίσω στο 2006, όταν ξεκίνησες τις παραστάσεις...
Ναι, τότε δεν υπήρχε ο όρος «stand up» στην Κύπρο, κανένας δεν είχε ασχοληθεί με το είδος. Όλες οι πόρτες ήταν κλειστές, κανένα μαγαζί δεν ρίσκαρε να δώσει το χώρο του. Έβγαινα συνήθως ανάμεσα σε άλλα σόου, μόνο για λίγα λεπτά. Έπρεπε να φτάσει το 2011 για να πάρω, ύστερα από παρακάλια, τέσσερις Παρασκευές σε μια μουσική σκηνή και αμέσως ξεκίνησε σερί με sold out.

Πλέον πως είναι η σκηνή εκεί;
Σαφώς καλύτερη αλλά ακόμη στα πρώτα της βήματα. Δειλά-δειλά εμφανίζονται νέα ονόματα στο χώρο, όπως ο Κωνσταντίνος Ψυλλίδης, και τα μαγαζιά είναι περισσότερο δεκτικά σε παραστάσεις αλλά, φερ’ ειπείν, δεν υπάρχουν open mics, φεστιβάλ ή παραστάσεις σε θέατρα.

Ήσουν τραπεζικός υπάλληλος για δεκατρία χρόνια, σίγουρη δουλειά και καλά λεφτά, μέχρι που παραιτήθηκες για το stand up. Το ήθελες από μικρός;
Όταν ήμουν γύρω στα δεκατρία, είχα ανακαλύψει πως, ακούγοντας τις κασέτες του μεγάλου Χάρρυ Κλυνν, μπορούσα να τον μιμηθώ. Μου έγινε έμμονη ιδέα, έγραφα κείμενα και τα έπαιζα όπου μπορούσα, σε εκδηλώσεις, σε φεστιβάλ... Αυτό σταμάτησε όταν μπήκα στην τράπεζα, αλλά επανήλθε μόλις σκέφτηκα τι με κάνει ευτυχισμένο.

«Όταν ήμουν γύρω στα δεκατρία, είχα ανακαλύψει πως, ακούγοντας τις κασέτες του μεγάλου Χάρρυ Κλυνν, μπορούσα να τον μιμηθώ. Μου έγινε έμμονη ιδέα, έγραφα κείμενα και τα έπαιζα όπου μπορούσα, σε εκδηλώσεις, σε φεστιβάλ»...

Τελευταία εβδομάδα το «Λούης Night Show» χτύπησε 56%. Ποια είναι η διαφορά τού να γράφεις αστεία για το σανίδι και αστεία για την οθόνη;
Σίγουρα πιο δύσκολο είναι το κείμενο της παράστασης, αλλά μόνο εκεί μπορείς να είσαι ο εαυτός σου. Στην τηλεόραση υπάρχουν σαφή όρια που δεν μπορείς να τα ξεπεράσεις.

Μπορείς να μου εξηγήσεις πώς ο κυπριακός «Αδύναμος κρίκος» έγινε τόσο viral σε εμάς;
Το ζήτημα είναι στη γλώσσα. Επειδή στο σπίτι από μικροί μιλάμε την κυπριακή διάλεκτο, αλλά στο σχολείο αυτό απαγορεύεται, επιτρέπεται μόνο η δημοτική, δημιουργείται μια σύγχυση. Μπροστά στο φακό λοιπόν, όταν αγχώνεσαι, είναι εύκολο να μπερδευτείς και να σου ξεφύγει κάτι αστείο. Πάντως είναι γεγονός πως οι νέες γενιές δεν τα πάνε καλά με τη γνώση.

Γιατί το λες αυτό;
Παλιότερα, όταν έψαχνες κάτι, έπρεπε να κοπιάσεις για να φτάσεις στην πληροφορία, να ανοίξεις βιβλία, εγκυκλοπαίδειες. Πλέον είναι τόσο εύκολο, με το πάτημα μόνο δύο κουμπιών, που δεν χρειάζεται να θυμάσαι ή να ξέρεις κάτι. Το Google πάντα θα έχει την απάντηση.

Με τι θα τζυλιστούμε απ’ τα γέλια στο Χυτήριο;
Έχω κείμενα για τις διαφορές ανάμεσα σε Ελλαδίτες και Κυπρίους, για τις σκέψεις που κάνω φτάνοντας στα σαράντα κι έχοντας πλέον σύζυγο και παιδιά, για τις φοβίες και τις ανησυχίες μου... Πράγματα που λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε και μας ενώνουν μπροστά στο σουρεαλισμό της καθημερινότητας.