Εχω δει πάμπολλες παραστάσεις μαύρου θεάτρου και όμως κάθε φορά που ένας θίασος από την Πράγα έρχεται στην Αθήνα πιάνω τον εαυτό μου να έχει τον ενθουσιασμό της πρώτης φοράς. Αυτό το μαγικό παιχνίδι των ψευδαισθήσεων και η γλώσσα του σώματος που έχει τόσα να πει με κάνουν να προσμένω όλο ανυπομονησία αυτό το θαυμάσιο είδος θεάτρου, που μπορεί να κάνει τον πιο απαιτητικό ενήλικο θεατή να ξανανιώσει –έστω και για λίγο– την ξεχασμένη αίσθηση της αθωότητας και του αυθόρμητου. Είναι ωραίο να... παραμυθιαζόμαστε, σε μικρές αλλά χρήσιμες δόσεις, με την ιδέα ότι όλα είναι δυνατά.
Αν δεν έχετε παιδιά, αλλά έχετε διατηρήσει μέσα σας ζωντανή την ανάγκη για παραμύθι, κλείστε θέση στο Christmas Theater (3-5/1) για να δείτε την παράσταση «Πίτερ Παν» του ιστορικού θιάσου του Γίρι Σρνετς. Αν πάλι έχετε παιδιά, δεν χρειάζεται δεύτερη σκέψη, αφού πραγματικά αυτή είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία να τα μυήσετε στο μαγικό σύμπαν του μαύρου θεάτρου.
Η ιστορία του «Πίτερ Παν» είναι λίγο πολύ γνωστή από τη λογοτεχνία, τις θεατρικές παραστάσεις, τις ταινίες, τα animations. Ένα αγόρι που δεν μεγαλώνει ποτέ ψάχνει να βρει τη χαμένη του σκιά. Μαζί με τους φίλους του, και με τη βοήθεια της μικροσκοπικής νεραϊδούλας Τίνκερμπελ, πετούν για τη Χώρα του Ποτέ. Εκεί, γνωρίζοντας τον περιβόητο Κάπτεν Χουκ και όχι μόνο, θα ζήσουν τη μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής τους! Όλα αυτά θα ζωντανέψουν στη σκηνή χωρίς τη χρήση της τεχνολογίας, του βίντεο ή του animation, και ακριβώς αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον.
Η τέχνη του μαύρου θεάτρου στηρίζεται στην οπτική πλάνη. Χρησιμοποιεί ένα μείγμα κινησιολογίας, χορού, μουσικής και παντομίμας, που αναδεικνύεται χάρη σε μια απλή τεχνική, γνωστή ως «μαύρο δωμάτιο» ή «μαύρο κουτί»: μια κατασκευή δηλαδή επενδυμένη με μαύρο ύφασμα, που λειτουργεί ως σκηνή και φιλοξενεί στο εσωτερικό της ηθοποιούς και μαριονετίστες, ντυμένους επίσης στα μαύρα. Έτσι οι ηθοποιοί, παίζοντας μπροστά στο μαύρο φόντο της σκηνής, γίνονται αόρατοι για τους θεατές και τα πολύχρωμα αντικείμενα που χειρίζονται μοιάζουν σαν να αιωρούνται σε ένα απόλυτα φουτουριστικό περιβάλλον. Ταυτόχρονα οι υπεριώδεις φωτισμοί αναδεικνύουν τα χρώματα των σκηνικών αλλά και των ανθρώπινων φιγούρων.
Η ιστορία του μαύρου θεάτρου πηγαίνει αιώνες πίσω, στις αυτοκρατορικές αυλές της Ασίας. Στην Ευρώπη ο Γιόζεφ Λάμκα και η σύζυγός του Χάνα Λάμκοβα άνοιξαν το πρώτο μαύρο θέατρο το 1959. Έναν χρόνο αργότερα, το 1960, ο Γίρι Σρνετς αποσπάστηκε από την ομάδα και ίδρυσε τη δική του σκηνή, πειραματιζόμενος με μια νέα ανακάλυψη, την ιριδίζουσα λάμπα φθορισμού (black light). Ο ίδιος ίδρυσε το Μαύρο Θέατρο της Πράγας τα χρόνια του σοσιαλιστικού καθεστώτος και κατάφερε να το διατηρήσει παρότι δεν ήταν μέλος του κομμουνιστικού κόμματος. Για την προσφορά του στις τέχνες και στον πολιτισμό τού έχει απονεμηθεί το ανώτατο τιμητικό μετάλλιο της Τσεχικής Δημοκρατίας, ενώ σήμερα πλέον η ομάδα του Μαύρου Θεάτρου έχει εμπλουτιστεί με τη νεότερη γενιά, τον γιο και την κόρη του.
Περισσότερες πληροφορίες
Πήτερ Παν
Στο πλαίσιο της εορταστικής περιοδείας για τα εξήντα χρόνια του, το Μαύρο Θέατρο της Πράγας επιστρέφει, για να μετατρέψει τη γνωστή ιστορία του αιώνιου έφηβου σε μια υπερπαραγωγή με 18 ηθοποιούς.
