Μια ηλεκτρισμένη ιστορία ενδοοικογενειακής αγάπης και μίσους περιγράφει ο Ιρλανδός συγγραφέας Μάρτιν ΜακΝτόνα στη «Βασίλισσα της ομορφιάς». Διαβάστε όσα μας είπε η πρωταγωνίστρια Αγορίτσα Οικονόμου για την παράσταση που ανεβαίνει, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, στο Επί Κολωνώ (από 15/12 σε avant premiere για το «α»).
Ο Μάρτιν Μακ Ντόνα περιγράφει στη «Βασίλισσα της ομορφιάς» την ανθρωποφαγική σχέση μάνας και κόρης. Ποιοι είναι οι ρόλοι του έργου;
Από τη μία έχουμε την ηλικιωμένη, αυταρχική και με ναρκισσιστική συμπεριφορά μητέρα, την οποία ερμηνεύει η Σοφία Σεϊρλή, και από την άλλη τη 40χρονη κόρη της, την οποία ερμηνεύω εγώ, ριζωμένη σε ένα νοσηρό οικογενειακό περιβάλλον. Μοναδική της ελπίδα η επίσκεψη του παιδικού της έρωτα, που είναι ένας άντρας όμορφος, καλοσυνάτος, παιχνιδιάρης και τρυφερός και τον ερμηνεύει ο Αντώνης Τσιοσιόπουλος. Και, τέλος, ο μικρός του αδερφός, ένας νέος της εποχής, που άθελά του θα παίξει καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας και τον ερμηνεύει ο Γιώργος Κατσής. Όλοι οι ρόλοι είναι καλογραμμένοι, με χιούμορ, ανθρωπιά, ευαισθησία και αλήθεια.
Ο χαρακτήρας της Μορίν είναι πολύπλευρος και πολυεπίπεδος. Στη ρίζα του, δυστυχώς, υπάρχει πόνος, σωματικός, ψυχικός και νοητικός. Είναι ένας κακοποιημένος άνθρωπος, αλλά αντιμετωπίζει με χιούμορ την αρρωστημένη πραγματικότητά της. Έχει αξίες, κάνει όνειρα. Θέλει να ζήσει χαρούμενη, κοιτάζει προς το φως παρά τη δυσκολία της και αυτό την κάνει διπλά συγκινητική στα μάτια μου. Την κατανοώ, τη συμπονώ και την υπερασπίζομαι σε κάθε της λέξη, σε κάθε της πράξη.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος που συνήθως κάνουν οι γονείς με τα παιδιά;
Οι άνθρωποι που γίνονται γονείς αναπόφευκτα κάνουν λάθη, διότι καλώς ή κακώς δεν γεννιούνται με τη γνώση, ούτε τους δίνεται εγχειρίδιο για το πώς να γίνουν οι τέλειοι γονείς. Μαθαίνουν τον «ρόλο» τους σιγά σιγά, μαζί με τα παιδιά τους. Κάποια λάθη όμως, όπως η έλλειψη αγάπης, προσοχής, ασφάλειας κι εμπιστοσύνης ή η μη αποδοχή της προσωπικότητας των παιδιών, το να τα επικρίνουν, να τα μειώνουν, να καταστρέφουν κάθε σπίθα αυτοπεποίθησης και κάθε προσπάθεια να σταθούν στα πόδια τους, το να τα βλέπουν ανταγωνιστικά και ως προέκταση του ίδιου τους του εαυτού και όχι ως ξεχωριστές προσωπικότητες, και πολλά, πολλά άλλα, νομίζω ότι μπορεί να αποβούν μοιραία.
«Οι άνθρωποι που γίνονται γονείς αναπόφευκτα κάνουν λάθη, διότι καλώς ή κακώς δεν γεννιούνται με τη γνώση, ούτε τους δίνεται εγχειρίδιο για το πώς να γίνουν οι τέλειοι γονείς. Μαθαίνουν τον "ρόλο" τους σιγά σιγά, μαζί με τα παιδιά τους».
Τι μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο στον παραλογισμό και στη βιαιότητα;
Οι άνθρωποι που φτάνουν στα άκρα έχουν κάτι βαθύτερα τραυματισμένο στην ψυχή και στο μυαλό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Μορίν είναι ένας άνθρωπος που κακοποιούνταν ψυχικά και νοητικά σχεδόν σε όλη της τη ζωή. Επομένως η «επιλογή» του παραλογισμού και της βίας είναι σχεδόν μονόδρομος.
Η Ελένη Σκότη έχει κάνει μια νατουραλιστική σκηνοθεσία;
Όχι, δεν είναι μια νατουραλιστική σκηνοθεσία. Δεν θα μυρίσετε δηλαδή το καμένο λάδι από τις τηγανητές πατάτες. Η βάση, το θεμέλιο της σκηνοθετικής γραμμής, είναι ο ρεαλισμός. Η ψυχολογική προσέγγιση των ρόλων σε βάθος και στη λεπτομέρειά τους. Αυτό όμως που, κατά τη γνώμη μου, κάνει ξεχωριστή τη δουλειά της Ομάδας Νάμα είναι ότι σε αυτό το πλαίσιο του ρεαλισμού υπάρχει και μια ποιητική διάσταση. Είναι η ταυτότητά τους, το ξέρουν καλά, το δημιουργούν και το χαρίζουν απλόχερα, με αγάπη και γενναιοδωρία, σε όλους μας.
Περισσότερες πληροφορίες
Η βασίλισσα της ομορφιάς
Το ζήτημα της ενδοοικογενειακής βίας θίγεται μέσα από την αφόρητη σχέση μιας γηραιάς μάνας με την ανύπαντρη κόρη της στην παράσταση που κατέκτησε τα βραβεία καλύτερης παράστασης, σκηνοθεσίας και γυναικείας ερμηνείας.
