Μετά τη «Λωξάντρα», ο Σωτήρης Χατζάκης επιλέγει να σκηνοθετήσει το «Χάρολντ και Μοντ», ένα βαθιά ανθρώπινο και συγκινητικό έργο από τον Κόλιν Χίγκινς και μία από τις τρεις παραγωγές του ανακαινισμένου ιστορικού θεάτρου Ακάδημος, το οποίο ξανανοίγει τις πόρτες του τη νέα θεατρική σεζόν 2019-2020. Το ρόλο του απελπισμένου νεαρού Χάρολντ ερμηνεύει ο Θανάσης Τσαλταμπάσης, ενώ την αισιόδοξη με πάθος για ζωή ογδοντάχρονη Μοντ υποδύεται η Τάνια Τσανακλίδου. Το πολυμελές καστ συμπληρώνουν οι Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Βασίλης Χαλακατεβάκης, Ελένη Βαΐτσου, Αλέξανδρος Χούντας, Αθηνά Καραγιώτη, Διονύσης Στραβοράβδης. Ο Μιχάλης Δέλτα των Stereo Nova υπογράφει την πρωτότυπη μουσική σύνθεση της παράστασης.
Ο αναπάντεχος και ειλικρινής έρωτας, που αποτέλεσε σημείο αναφοράς για μια ολόκληρη γενιά στα '70s, βρίσκεται στο επίκεντρο της ιστορίας που θα δούμε στον Νέο Ακάδημο από τις 16 Οκτωβρίου, σε μετάφραση του Αντώνη Γαλέου. Το «Χάρολντ και Μοντ» κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους το 1971, ενώ αμέσως μετά ο συγγραφέας μετέτρεψε το σενάριο της ταινίας σε μυθιστόρημα κι έπειτα σε θεατρικό έργο μετά από παραγγελία του Ζαν-Λουί Μπαρό, το οποίο παίχτηκε για επτά ολόκληρα χρόνια στο Παρίσι. Έγινε ευρέως γνωστό το 1983 όταν επανακυκλοφόρησε στο σινεμά. Το έργο αναφέρεται στην τρυφερή αλλά και συγκινητική σχέση δύο ανθρώπων που ανήκουν σε διαφορετικές γενιές, μέσα από την οποία ο Χίγκινς θίγει πανανθρώπινα θέματα που δεν θα πάψουν ποτέ να μας αφορούν, όπως η μοναξιά, το χάσμα των γενεών, η έλλειψη επικοινωνίας και η τάση του ανθρώπου να απομονώνεται, να αποσιωπά τα συναισθήματα του και να παγιδεύεται σε αδιέξοδα. Η γέφυρα επικοινωνίας που καταφέρνουν να χτίσουν η Μοντ και ο Χάρολντ μεταφράζεται σε έναν ύμνο για τη ζωή, τον αυθορμητισμό, την ελπίδα και φυσικά την αγάπη.
© φωτογραφιών: Αγγελική Κοκκοβέ
fb: @neosakadimos | instagram: @neosakadimos |
«Χάρολντ και Μοντ» | Θέατρο Νέος Ακάδημος | Από 16 Οκτωβρίου | Στα ταμεία του θεάτρου από 26 Αυγούστου |Περισσότερες πληροφορίες
Χάρολντ και Μοντ
Μέσα από τον αναπάντεχο και ειλικρινή έρωτα δύο ανθρώπων που ανήκουν σε διαφορετικές γενιές, ο συγγραφέας θίγει πανανθρώπινα θέματα, όπως η μοναξιά, το χάσμα γενεών και η έλλειψη επικοινωνίας.