Ηρώ Μπέζου:« Το αληθινό πρότυπο μπορείς να είσαι ο ίδιος για τον εαυτό σου αν ακούσεις αυτό που υπάρχει μέσα σου»

Πού παίζει η Ηρώ Μπέζου, πού θα την δούμε το καλοκαίρι, τι πιστεύει για τα πρότυπα και ποιες υπερβολές επιτρέπει στον εαυτό της; Διαβάστε όλα όσα είπε στη Μαρία Κρύου.

Ποια ανάγνωση κάνατε στην «Τραγική ιστορία του Άμλετ, ενός πρίγκιπα της Δανίας» που σκηνοθέτησε ο Έκτορας Λυγίζος;
Οι έξι ηθοποιοί υποδυόμαστε δύο ρόλους εκτός από τον Άμλετ που τον ερμηνεύει ο Έκτορας. Εγώ για παράδειγμα ερμηνεύω την Οφηλία και τον Οράτιο. Από κει και πέρα ο καθένας προσπαθεί να σκηνοθετήσει λίγο τους υπόλοιπους δραματουργικά προκειμένου να κατανοήσει κάτι περισσότερο για το έργο.
Ο κορμός του έργου έχει σκέψη, ανάλυση και προσπάθεια κατανόησης των χαρακτήρων κυρίως του Άμλετ. Ο Σαίξπηρ το έγραψε μετά την απώλεια του γιου του. Ο Έκτορας ως σκηνοθέτης μας ζήτησε να είμαστε ηθοποιοί όχι συν-δραματουργοί κι αυτό το θεωρώ πολύ τίμιο. Είναι ένας άνθρωπος με ουσιαστική ευγένεια και τα μεγαλύτερα προτερήματα του είναι η εξυπνάδα και η έρευνα που κάνει για κάτι, σε βάθος χρόνου.

Κατά τη γνώμη σου ποιο είναι το βασικό θέμα που θέλησε να θέσει ο Σαίξπηρ;
Δανείστηκε τον μύθο και χώρεσε εκεί όλη του την αναζήτηση και όλη του την αναρώτηση για το αν έχει νόημα να υπάρχουμε, το πόσο βαρετά είναι τα πράγματα και τι μας εμποδίζει να φύγουμε από τη ζωή αφού είμαστε δυστυχείς. Είναι βαρετό το ότι είμαστε καταδικασμένοι να επιβιώνουμε και προκειμένου να επιβιώσουμε απωθούμε πράγματα, γαντζωνόμαστε από κάτι, ξεχνάμε και έχουμε μία λειτουργία η οποία είναι άξια περιφρόνησης στα δικά του μάτια.

Θα χαρακτήριζες τον Άμλετ νάρκισσο ή ένα βαθιά απογοητευμένο άνθρωπο;
Η έννοια του ναρκισσισμού δεν με έχει απασχολήσει ιδιαίτερα. Όλοι νάρκισσοι είμαστε γιατί μέσα από τα δικά μας μάτια φιλτράρουμε τον κόσμο. Αυτό που έχει συμβεί στον Άμλετ είναι τερατώδες. Έχει βιώσει την απώλεια του πατέρα και την προδοσία της μάνας. Μου έκανε εντύπωση το πόσο συντηρητικός είναι σε σχέση με την γυναίκα, τον έρωτα, με πόσο τρόμο και θυμό αντιμετωπίζει το σεξουαλικό κομμάτι. Το πόσο τραυματισμένος και ευνουχισμένος είναι από αυτά που του έχουν συμβεί. Του στερούν το δικαίωμα να πενθήσει πάνω από ένα μήνα και να αποδεχτεί με το ζόρι μια νέα τάξη πραγμάτων.
Ένα ψυχαναγκασμό το βιώνουμε όλοι σε σχέση με το πως πρέπει να είναι τα πράγματα και πόσο επιτρέπεται να αφεθείς στα συναισθήματά σου και στην υπερβολή. Πρέπει να είναι όλα μετρημένα και συγκεκριμένα στην οικογένεια, στην κοινωνία, στη δουλειά. Πρέπει να είσαι τόσο όσο. Αν παρεκκλίνεις είσαι τρελός, νάρκισσος και ιδιόρρυθμος.

Η σχέση με τους γονείς καθορίζει σε ένα βαθμό την προσωπικότητα μας;
Βέβαια, είναι αναπόφευκτο.

«Το αληθινό πρότυπο μπορείς να είσαι ο ίδιος για τον εαυτό σου αν ακούσεις αυτό που υπάρχει μέσα σου».

Οι γονείς σου έπαιξαν ρόλο στην επιλογή σου να γίνει ηθοποιός;
Ήθελα από πολύ νωρίς να γίνω ηθοποιός. Οι γονείς μου έκαναν αυτό που αγαπούσαν με ένα τρόπο που τους ευχαριστούσε οπότε ήταν πάντα θετικά χρωματισμένη η απόφαση μου. Δεν υπήρχε το αλλά και το όχι παιδί μου. Ξέρω άλλους πετυχημένος γονείς που αποτρέπουν το παιδί τους, ίσως από καθαρό εγωισμό. Εγώ ανεμπόδιστα ακολούθησα αυτό που αγαπούσα αποφοιτώντας από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Φέτος έκανες μια καταπληκτική ερμηνεία στο «Ξύπνα Βασίλη» του Εθνικού.
Το «Ξύπνα Βασίλη» ήταν πάρα πολύ ωραία εμπειρία. Ήταν πολύ τολμηρό αυτό που έκανε ο Άρης Μπινιάρης. Στην αρχή φανταζόμουν ότι θα ήταν λίγο καταπιεστικό να μην μπορείς να έχεις επαφή με τον κόσμο και να είσαι πίσω από μία κάμερα και αλλά τελικά ήταν πολύ ευχάριστο. Δύσκολο τεχνικά και απαιτητικό αλλά μου άρεσε πάρα πολύ. Οι περιορισμοί μπορούν να σε ελευθερώσουν.
Η παράσταση αυτή ήταν μια εμπνευσμένη στιγμή για πολλούς, για τον Άρη, για τον Γιώργο Γάλλου που είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο, για τον Φώτη Σιώτα που έγραψε την καταπληκτική μουσική. Η μουσική λειτούργησε σαν καμβάς έδωσε όλο τον παλμό. Ο Άρης Μπινιάρης είναι πολύ τολμηρός, έχει κάτι πολύ μεσογειακό, δυνατό και παθιασμένο κι αυτό μ’ αρέσει πάρα πολύ. Είναι χαρισματικός και όταν θέλει κάτι, το στηρίζει.

Ποιες παραμέτρους μετράς για να μπεις σε μία νέα συνεργασία;
Δεν κάνω ποτέ κάτι το οποίο πιστεύω ότι θα με διαλύσει ψυχικά. Στην επιλογή βασικό ρόλο παίζει ο σκηνοθέτης και δευτερευόντως ο θίασος και το κείμενο.

Φέτος κέρδισες το Βραβείο «Μελίνα Μερκούρη». Το περίμενες;
Στα δέκα χρόνια που είμαι στο χώρο έχω υπάρξει υποψήφια άλλες δύο φορές οπότε δεν περίμενα τη φετινή βράβευση. Είναι κολακευτικό και βοηθητικό στο οικονομικό κομμάτι. Δε νομίζω ότι είναι μετρήσιμο το πόσο καλός είναι κάποιος, όμως οι βραβεύσεις είναι μία ενθάρρυνση, δημιουργούν μία συζήτηση γύρω από το θέατρο. Είναι σημαντικό το πώς συνδέεται μαζί σου ο θεατής, το ότι καταλαβαίνει την προσπάθεια και την διαδρομή σου.

Πιστεύεις στην αξία των προτύπων;
Αυτή τη στιγμή θα σου πω ότι δεν πιστεύω στα πρότυπα αλλά πιστεύω ότι το πρότυπο μπορεί να λειτουργήσει. Το αληθινό πρότυπο μπορείς να είσαι ο ίδιος για τον εαυτό σου αν ακούσεις αυτό που υπάρχει μέσα σου. Κάποιο άλλο πρότυπο μπορεί να λειτουργήσει ως μια πολύ ωραία πηγή έμπνευσης αλλά μπορεί και να γίνει πατρονάρισμα ή ακόμα και δικαιολογία για κάτι που σε αφορά.

Η ψυχραιμία είναι ένα χαρακτηριστικό σου γνώρισμα;
Είμαι ψύχραιμη στα μεγάλα, όχι στα μικρά.

«Έχω την τάση προς την έντονη συμπεριφορά. Αυτή είναι η ροπή μου πυρηνικά, προς κάτι έντονο, μεγάλο, δυνατό και φασαριόζικο».

Ο πατέρας σου, Γιάννης Μπέζος, σου εμφύσησε την αγάπη για το τραγούδι; Κάνατε μαζί μια μουσική παράσταση με μελοποιημένη ποίηση.
Αγαπώ το τραγούδι όπως ο πατέρας μου και κάναμε μια μουσική παράσταση πέρυσι στο φεστιβάλ την οποία επαναλάβαμε τον Φεβρουάριο. Αγαπώ πολύ τα ρεμπέτικα και έχω τραγουδήσει επαγγελματικά σε ταβέρνες μια-δυο χρονιές για να ενισχύσω το εισόδημα μου.

Θα έπαιζες σε μιούζικαλ;
Θα το ήθελα πολύ. Πιστεύω ότι θα τα κατάφερνα στο τραγούδι, για την κίνηση θα χρειαζόταν να κάνω κάποια μαθήματα. Το μιούζικαλ είναι απαιτητικό είδος θέλει εξαιρετική φυσική κατάσταση.

Δίνεις την εντύπωση ενός ανθρώπου που δεν θα έκανε υπερβολές.
Δεν ξέρω γιατί δίνω αυτήν την εντύπωση. Έχω συγκρότηση αλλά κάνω υπερβολές. Πρόσφατα ξεκίνησα ζούμπα. Αυτό για μένα είναι μια μορφή υπερβολής, εμμονής με κάτι που έχει από μόνο του κάτι ακραίο στην δομή του, δεν έχει κανένα στιλιζάρισμα, καμιά σοβαροφάνεια. Είναι πολύ εκτονωτικό πράγμα. Μια άλλη υπερβολή είναι ότι μπορεί να φάω πάρα πολύ.

Θα έκανες κάτι τρελό για τον έρωτα;
Θα έκανα κάτι που θα με έβγαζε από το μέτρο. Έχω την τάση προς την έντονη συμπεριφορά. Αυτή είναι η ροπή μου πυρηνικά, προς κάτι έντονο, μεγάλο, δυνατό και φασαριόζικο.

Ποια είναι πιο χρήσιμη συμβουλή που σου έχουν δώσει;
Η υπομονή. Δεν είμαι υπομονετικός άνθρωπος. Θέλει σοφία η υπομονή.

Πού θα σε δούμε το καλοκαίρι και τον επόμενο χειμώνα;
Το καλοκαίρι θα παίξω στον «Δον Ζουάν» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, με πρωταγωνιστές τους Νίκο Κουρή, Ζέτα Μακρυπούλια, Μάκη Παπαδημητρίου και θα περιοδεύσουμε μέχρι τον Σεπτέμβριο. Αργότερα θα συνεχίσω στο Θέατρο τον Νέο Κόσμο με το «Η τραγική ιστορία του Άμλετ, πρίγκιπα της Δανίας» και για το λόγο αυτό εγώ και ο Αινείας Τσαμάτης δεν θα είμαστε στις παραστάσεις του «Ξύπνα Βασίλη» που θα συνεχίσουν στο Εθνικό Θέατρο.