Έργο πολιτικού προβληματισμού ή σκηνικός στοχασμός για τις ερωτικές σχέσεις; Οι δύο άξονες παντρεύονται επιτυχημένα σε αυτό το σύγχρονο έργο, που ευτυχεί σε μια άμεση και ζεστή σκηνική παρουσίαση.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο συγγραφέας αποτελεί κομμάτι της μεγάλης αμερικανικής δραματουργικής παράδοσης, στην οποία οφείλουμε σπουδαία έργα που αναπτύσσουν τον κοινωνικοπολιτικό προβληματισμό τους μέσα από τον πυρήνα μιας προσωπικής ιστορίας. Αυτό το εξόχως γοητευτικό μοτίβο χρησιμοποιεί ο Μάργκουλις: κεντρικοί ήρωες είναι ένα ζευγάρι, μια φωτογράφος και ένας δημοσιογράφος, που μοιράζουν τη ζωή τους σε εμπόλεμες ζώνες ανά τον κόσμο. Μια στάση στο σπίτι τους στη Νέα Υόρκη, λόγω βαρύτατου τραυματισμού της Σάρα στην τελευταία τους αποστολή, δίνει το έναυσμα για τη ροή της ιστορίας.
Το έργο, χωρίς ποτέ να γίνεται μπροσούρα, εκθέτει ενώπιόν μας τις ηθικές διαστάσεις των επαγγελμάτων που σχετίζονται με τον πόλεμο και παράλληλα φωτίζει τη ζωή δύο ανθρώπων που βλέπουν πως δεν μοιράζονται πια τα «θέλω» που τους ένωναν κάποτε. Το δεύτερο ζευγάρι του έργου –ο μεγαλύτερος συνάδελφός τους και η νεότατη σύντροφός του, που προέρχεται από τον κόσμο του lifestyle– είναι ακόμη ένας, κάπως προφανής είναι η αλήθεια, μοχλός που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας για να αναπτύξει τις διαφορετικές κοσμοθεωρίες που συγκρούονται επί σκηνής. Χωρίς να κρίνει, να καταδικάζει ή να δικαιώνει κάποιον ήρωα έναντι κάποιου άλλου, με βαθιά ευαισθησία και ρεαλιστική διορατικότητα, αναδεικνύει την πλευρά του καθενός.
Αυτήν τη ζεστασιά και την αξιοσημείωτη αμεσότητα έχει επιτύχει η παράσταση του Νίκου Δαφνή. Ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος και η Έλενα Τυρέα έχουν χημεία που τη συναντάς σπάνια επί σκηνής και συγκινούν με την ανεπιτήδευτη, αβίαστη ερμηνεία των ηρώων τους. Συμπληρώνονται ωραία από τους Κώστα Κλάδη και Χριστίνα Σιώμου (έστω κι αν ο ρόλος της Μάντι είναι κάπως υπερτονισμένος), ενώ η σκηνογραφία (Δέσποινα Βολίδη) αναπαριστά πολύ επιτυχημένα το σπιτικό των δύο καλλιεργημένων και κοσμογυρισμένων ηρώων.
ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ Πλατεία ΗΣΑΠ, Νέο Φάληρο, 2104816200. Διάρκεια: 90΄.
Περισσότερες πληροφορίες
Ο χρόνος σταματά
Μέσα από αιχμηρούς διαλόγους και χιούμορ, το αντιπολεμικό έργο ασκεί κριτική στην κατευθυνόμενη δημοσιογραφία και στον τρόπο λειτουργίας του Τύπου.