Χειρονομία αγάπης του σκηνοθέτη προς το θέατρο με αφορμή το έργο του Πιραντέλο, μια απολύτως προσωπική κατάθεση που γι’ αυτόν το λόγο είναι μεν γοητευτική αλλά κι εξόχως αυτοαναφορική.
Δεν είναι σίγουρο αν μπορεί να αποκωδικοποιηθεί πλήρως το σύμπαν που έχει χτίσει με μαεστρία ο Δημήτρης Μαυρίκιος. Θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τα «μέσα» του θεάτρου, δεν γνωρίζουν το παρελθόν του έργου ή των ηθοποιών που συμμετέχουν ίσως βρεθούν στη θέση να προσπαθούν να καταλάβουν ακριβώς τι συμβαίνει επί σκηνής.
Ο Μαυρίκιος έγραψε ένα νέο έργο με όχημα αυτό του Πιραντέλο, που μας δείχνει έναν θίασο να προετοιμάζει το ανέβασμα μιας παράστασης. Ως πιραντελικό δημιούργημα, βέβαια, το εύρημα του θεάτρου μες στο θέατρο προεκτείνεται μέχρι τα δυσδιάκριτα όρια ζωής και τέχνης – ενδεικτικά ο συγγραφέας δείχνει τους ηθοποιούς να ταυτίζονται σε τέτοιο βαθμό με τους ρόλους τους, ώστε «δανείζονται» την προσωπικότητά τους.
Από το «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε», λοιπόν, ο Μαυρίκιος κράτησε μόνο τα κομμάτια του έργου που πρόκειται να ανεβεί κι έχτισε όλο το υπόλοιπο πάνω στον θίασο που είχε στα χέρια του. Οι ηθοποιοί του (Λυδία Φωτοπούλου, Ράνια Οικονομίδου, Γιούλικα Σκαφιδά, Αλέξανδρος Βάρθης, Γιάννης Βογιατζής κ.ά.) καθώς και ο ίδιος ο Μαυρίκιος υποδύονται τον εαυτό τους στους ρόλους των μελών του θιάσου που προβάρουν το έργο και του σκηνοθέτη που τους καθοδηγεί.
Δημιουργείται έτσι επί σκηνής μια πολυεπίπεδη κατασκευή που αφορμάται από το πιραντελικό μοτίβο των πολλαπλών όψεων που απαρτίζουν την ανθρώπινη προσωπικότητα, αλλά κυρίως στρέφει το ενδιαφέρον της στην ίδια την τέχνη του θεάτρου. Ο Μαυρίκιος αποτίνει φόρο τιμής στους ανθρώπους που την υπηρετούν, ξεκινώντας από τον Μάνο Χατζιδάκι, και χρησιμοποιεί τη θεσπέσια μουσική που είχε γράψει για την πρώτη παράσταση του έργου. Σε αυτό το πλαίσιο ανασυστήνει τη διαδικασία των δοκιμών, αποκαλύπτει στους θεατές το «πίσω» και το «μέσα» του θεάτρου, αλλά κυρίως αναδεικνύει την «αλήθεια» και το «ψέμα» που εμπεριέχονται ταυτόχρονα στη θεατρική τέχνη και την καθιστούν τόσο ξεχωριστή.
Ως αποτέλεσμα προκύπτει ένα οικοδόμημα που είναι εγκεφαλικό και ταυτοχρόνως άκρως συναισθηματικό, όπως και μια παράσταση που από τη μία αναδεικνύει τη μαγεία και το εφήμερο του θεάτρου και από την άλλη προσγειώνει τον θεατή με τις επιτηδευμένα χιουμοριστικές αναφορές στις προκλήσεις της πιραντελικής γραφής ή φέρνει την αλήθεια στη σκηνή πότε με συγκλονιστικές σκηνές και πότε με –κατ’ εμέ– περιττές προσωπικές εξομολογήσεις. Ας μην ξεχνάμε, πάντως, πως ο συγγραφέας πρώτος απ’ όλους εμφανίζεται «διχασμένος» ανάμεσα στη λαϊκότητα των σικελικών παραδόσεων και την εμμονή του σε θέματα που άπτονται της φιλοσοφίας.
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ - ΝΕΑ ΣΚΗΝΗ «ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ» Αγ. Κωνσταντίνου 22-24, κέντρο, 2105288170. Διάρκεια: 100΄.
Περισσότερες πληροφορίες
Απόψε αυτοσχεδιάζουμε
Mια παράσταση-ύμνος στο θέατρο και στους ανθρώπους του, που συνδυάζει τη δραματουργία του Πιραντέλο με την πρωτότυπη μουσική του Χατζιδάκι, αποτυπώνοντας την εκρηκτική σχέση ανάμεσα στον δημιουργό και στο δημιούργημά του.