«Ο Θρύλος του 1900», μια παράσταση βασισμένη στο θεατρικό μονόλογο του Alessandro Barrico συνεχίζει να παίζεται στο Tempus Verum Εν Αθήναις, σε απόδοση και σκηνοθεσία Γιάννη Φίλια και Δημήτρη Σταματελόπουλου, με πρωτότυπες jazz συνθέσεις. Ένας μονόλογος πάνω στο νερό μετατρέπεται σε μουσικό διάλογο πάνω στη σκηνή. Άλλοτε από τη θέση του αφηγητή, άλλοτε ερμηνεύοντας τους κεντρικούς χαρακτήρες, δυο άντρες με όχημα πρωτότυπες jazz μουσικές συνθέσεις, ζωντανεύουν μ’ ένα πιάνο και μια τρομπέτα τη μοναδική ιστορία του Χιλιαεννιακόσια, του «μεγαλύτερου πιανίστα του κόσμου», που γεννήθηκε πάνω σε ένα υπερωκεάνιο και δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στη στεριά. Ο σκηνοθέτης, συνθέτης και ηθοποιός της παράστασης Γιάννης Φίλιας μας μίλησε με αφορμή την παράσταση.
Η γνωριμία μου με τον «Θρύλο του 1900» ήταν ένας κεραυνοβόλος έρωτας, όταν έπεσε στα χέρια μου το ιταλικό κείμενο και ο στίχος: «il mare si è svegliato»... «Η θάλασσα ξύπνησε». Μαζί της ξύπνησαν κι όλα τα υπόλοιπα. Κι εγώ επίσης.
Μέσα από την ιστορία του συνειδητοποίησα ότι η τέχνη και η γνησιότητα είναι διέξοδος στα αδιέξοδα. Όπως ακριβώς ο ναυτικός δε ζει μακριά από τη θάλασσα, ο γνήσιος καλλιτέχνης χρειάζεται ρευστότητα. Νερού. Μυαλού. Συναισθημάτων. Διαθέσεων. Έτσι δημιουργεί. Έτσι ζει.
Η παράσταση είναι και αυτή ένα ταξίδι. Και είμαι τυχερός που έχω τον καλύτερο λοστρόμο, τον Δημήτρη Σταματελόπουλο. «Παίζουμε» μεταξύ μας και με το κοινό για 70 ολόκληρα λεπτά. Γι’ αυτό δε ζητάμε θεατές, αλλά συνενόχους.
Αισθάνθηκα αγωνία την πρώτη φορά που είδα έναν θεατή να κλαίει. Αναρωτήθηκα αν κάναμε κάτι πάρα πολύ λάθος ή πάρα πολύ σωστά. Απ' ό,τι μου είπε, ήταν το δεύτερο.
Η φιλοσοφία μου είναι πως δεν πεθαίνει κανείς από την πολλή ζωή.
Η μοναδική ελπίδα επιβίωσης είναι…. η θάλασσα βέβαια. Σύμφωνα και με τα παραπάνω.
Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι αυτό θα ήταν η στενοχώρια για τα ασήμαντα. Ποιο το όφελος;
Περισσότερες πληροφορίες
Ο θρύλος του 1900
Παράσταση βασισμένη στο θεατρικό μονόλογο «Χιλιαεννιακόσια» του Αλ. Μπαρίκο, για έναν θρυλικό πιανίστα που γεννήθηκε πάνω σε πλοίο και δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στη στεριά.