Σε μια νέα ηθοποιό με αξιοπρόσεκτες συνεργασίες στο βιογραφικό της, μόλις δύο χρόνια μετά την αποφοίτησή της από τη Θεατρική Σχολή, εμπιστεύτηκε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του συγκλονιστικού έργου του Ντάνκαν ΜακΜίλαν «Με λένε Έμμα» η Ελένη Σκότη. Η Μαίρη Μηνά μας μιλά λίγο πριν από την πρεμιέρα, στις 15/12, στο Σύγχρονο Θέατρο.
Πώς προέκυψε η θεατρική συνάντηση με την Ελένη Σκότη;
Ήταν τυχαία, αλλά ευελπιστώ να είναι τυχερή! Έκανε οντισιόν, με είδε και κάπως έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας. Έκτοτε συναντιόμαστε καθημερινά σε διάφορους «τόπους» που επιβάλλει το έργο. Ένα roller coaster, στο θυμικό, στη λογική, στην τεχνική, στην επικοινωνία επί σκηνής, στον άλλον, στον εαυτό. Αγαπημένο όμως ραντεβού πάντα το χάος! Η Ελένη με τον τρόπο της μου έμαθε να μην το φοβάμαι. Να κάνω το χάος σύμμαχο. Να χτίζω και να γκρεμίζω κάθε μέρα από την αρχή. Και μου εμφύσησε ένα αίσθημα πίστης πως στο τέλος όλα αυτά τα θραύσματα θα φτιάξουν ένα όλον.
Ερμηνεύεις τον δύσκολο ρόλο μιας νεαρής εξαρτημένης από τις ουσίες. Τι αντιπροσωπεύει για σένα η Έμα;
Η Έμα είναι ένας γρίφος από θέση. Ένα σπασμένο παιδί κρυμμένο μέσα σε μια αδιαπέραστη πανοπλία. Η Έμα είναι «μια κραυγή που ψάχνει το στόμα της», φράση που ακούγεται κάποια στιγμή στο έργο. Τη θαυμάζω επειδή είναι ένας καθρέφτης του καιρού μας. Βιώνει την πραγματικότητα ως ένα εχθρικό κι εφιαλτικό περιβάλλον από το οποίο, για να επιβιώσει, πρέπει απλώς να δραπετεύσει. Δυστυχώς, αντικαθιστά τον έναν εφιάλτη με έναν άλλον.
Ποια είναι η πιο δυνατή σκηνή της παράστασης;
Αγαπώ πολύ τη σκηνή του group therapy. Άνθρωποι που ξεγυμνώνονται μπροστά σε άλλους, ξέροντας πως μόνο έτσι θα λυτρωθούν και θα πάνε παρακάτω.
Τι σου δίδαξε η ιστορία της;
«Ζούμε το τώρα. Αυτή είναι η αρχή». Μέσα από εκείνην ανακάλυψα πως ο καθένας μας φέρει το τραύμα του. Είμαστε όλοι ανοιχτές πληγές που ψάχνουμε λίγη θεραπευτική αγάπη. Συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο παράδοξο από τον ανθρώπινο νου. Λύση και πρόβλημα σε μια σύναψη.
Αν μπορούσες να αλλάξει κάτι στη ζωή σου τι θα ήταν;
Δεν θα άλλαζα τίποτα. Όλα είναι δυναμικές. Όλα ήδη αλλάζουν. Όλα συνεχώς μεταβάλλονται. Ίσως θα πρόσθετα περισσότερη ευελιξία και ησυχία μέσα στην αλλαγή.
Τι αντιπροσωπεύει για σένα το θέατρο;
Σπαρταριστή ζωή με σκηνογραφία.
Περισσότερες πληροφορίες
Με λένε Έμμα
Μια έξυπνη, ταλαντούχα τοξικοεξαρτημένη ηθοποιός καταλήγει από τη σκηνή του θεάτρου σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης, όπου προσπαθεί να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό της και να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με τον κόσμο.