@Πάτροκλος Σκαφίδας
"Με νύχια και με δόντια"
Το έργο του "πατριάρχη" του αμερικάνικου θεάτρου Θόρντον Ουάιλντερ ανεβάζει η Σοφία Μαραθάκη, μια κωμική παραβολή της ιστορίας της ανθρωπότητας. Μια τυπική αμερικανική οικογένεια διασχίζει 5.000 χρόνια Ιστορίας, επιβιώνοντας από κατακλυσμούς, παγετώνες και πολέμους, σε μια διαχρονική αλληγορία που υπενθυμίζει πως ο άνθρωπος είναι υπαίτιος όσο και θύμα των δεινών που ο ίδιος προκαλεί. Παίζουν: Βασίλης Καλφάκης, Ελεάνα Καυκαλά, Μάριος Παναγιώτου, Μαρία Παρασύρη, Γιώργος Σύρμας κ.ά. (Θέατρο του Νέου Κόσμου, από 18/11).
"Η αναρχική"
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα παρουσιάζεται το έργο του Ντέιβιντ Μάμετ, που πυροδότησε έντονες αντιδράσεις όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το 2012 στη Νέα Υόρκη. Ο Αμερικανός συγγραφέας ξεδιπλώνει την προβληματική του πάνω στην βία αντιπαραβάλλοντας δύο γυναίκες, σύμβολα δύο εκ διαμέτρου αντίθετων ιδεολογιών: μία αντιπρόσωπο του κράτους, και μία ηγετική μορφή μιας αντιεξουσιαστικής οργάνωσης. Σκηνοθετούν και ερμηνεύουν οι Όλγα Καπαγιορίδου και Κατερίνα Φαχούρι (Από Μηχανής, από 18/11).
"Ακρότητες"
Ο Νίκος Δαφνής σκηνοθετεί το πολυβραβευμένο έργο του Ουίλιαμ Μαστροσιμόνε. Μια απόπειρα βιασμού θα έχει άλλη κατάληξη, όταν η γυναίκα καταφέρει να ακινητοποιήσει το δράστη και οι ρόλοι θ’ αλλάξουν. Μπορείς άραγε να αντιμετωπίσεις το κακό χωρίς να γίνεις ο ίδιος κακός, είναι το ηθικό ερώτημα του έργου, που εκθέτει με ωμό ρεαλισμό τις συνθήκες μέσα στις οποίες καλλιεργείται η βία. Ερμηνεύουν οι Ελεονώρα Αντωνιάδου, Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου, Σοφία Αγγελικοπούλου και Θοδωρής Αντωνιάδης (Θέατρο Κάτω Από Τη Γέφυρα, από 19/11).
"Ο Μισάνθρωπος"
Το κλασικό έργο του Μολιέρου σκηνοθετεί ο Γιάννης Κακλέας, με τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο στον ρόλο του Αλσέστ, του γοητευτικού αντιήρωα που αρνείται να υπακούσει στις αρχές ενός κόσμου όπου επικρατεί η κολακεία και ο ναρκισισμός. Ο Γιάννης Κακλέας συνδιαλλέγεται για πρώτη φορά με τον κόσμο του Γάλλου κωμωδιογράφου, με ανατρεπτική διάθεση και με πρόθεση να αναδείξει τα στοιχεία του έργου που αφορούν στη σημερινή πραγματικότητα. Πρωταγωνιστούν επίσης: Ευγενία Σαμαρά, Στέλιος Ιακωβίδης, Αθηνά Μουστάκα, κ.ά. (Εμπορικόν, από 19/11).
"Rabbit Hole"
Το βραβευμένο με Πούλιτζερ έργο του Ντέιβιντ Λίντσεϊ-Αμπέρ μας συστήνει σε πανελλήνια πρεμιέρα ο Βαγγέλης Λυμπερόπουλος. Η απώλεια και η διαχείριση του πένθους απασχολούν τον σύγχρονο Αμερικανό συγγραφέα, που αφηγείται την ιστορία μιας οικογενειακής τραγωδίας, όταν ένα ανδρόγυνο χάνει τον γιο του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Έντονα συναισθήματα, ειλικρίνεια, ρεαλισμός, χιούμορ και ελπίδα εναλλάσσονται στην ευαίσθητη ιστορία, όπου πρωταγωνιστούν οι Ευαγγελία Ανδρεαδάκη, Νίκος Γεωργάκης, Εύη Δόβελου, Σωτήρης Μανίκας και Έλενα Παπαβασιλείου (Θέατρο 104, από 19/11).
"Pomona"
Σε πανελλήνια πρώτη θα δούμε το έργο του σύγχρονου Βρετανού Άλιστερ ΜακΝτάουαλ. Το σκηνοθετεί ο ανήσυχος Θωμάς Μοσχόπουλος σε συνεργασία με τον Ισλανδό conceptual artist, ενεργό μέλος της κοινότητας των Role Playing Games, Sigurdur F3. Πρόκειται για ένα δυστοπικό και σουρεαλιστικό θρίλερ, που κινείται μεταξύ εικονικής πραγματικότητας και αλήθειας και αφηγείται μια εφιαλτική, όσο και μυστηριώδη ιστορία μιας εξαφάνισης. Ερμηνεύουν: Στεφανία Ζώρα, Σίμος Κακάλας, Ειρήνη Μακρή, Άννα Μάσχα, Άλκης Μπακογιάννης, Γιώργος Παπαπαύλου, Φώτης Στρατηγός (Πόρτα, από 20/11).
"Δεσποινίς Μαργαρίτα"
Η Κατερίνα Μαραγκού ερμηνεύει τον συγκλονιστικό μονόλογο του Ρομπέρτο Ατάιντε, ένα καίριο σχόλιο για την εξουσία και τον αυταρχισμό που ενσαρκώνεται στο πρόσωπο μιας δασκάλας δημοτικού σχολείου που αγορεύει ενώπιον των μαθητών της. Ο Γιάννης Μαργαρίτης σκηνοθετεί την ηθοποιό στο ρόλο-πρόκληση, επιχειρώντας να την οδηγήσει σε μια ερμηνευτική ακροβασία ανάμεσα στον ποιητικό ρεαλισμό και τον ονειρικό εξπρεσιονισμό, που φτάνει στα όρια της κλοουνερί, προκειμένου να αναδείξει το φαινόμενο της φθοράς κάθε συστήματος (Άλμα, από 21/11).
"Ο Μισάνθρωπος"
Την πικρή μολιερική κωμωδία, που σκιαγραφεί με σαρκασμό και κάποια μελαγχολία την ανθρώπινη συμπεριφορά και ειδικά το φαινόμενο της κολακείας, ανεβάζει και η Μαρία Μαγκανάρη. Στην παράστασή της μεταφέρει τη δράση από τη Γαλλία του 17ου αι. και την τοποθετεί στην Ελλάδα των δεκαετιών του ’80 και ’90, επιχειρώντας ένα σύγχρονο σχόλιο. Ερμηνεύουν μαζί της οι Βαγγέλης Αμπατζής, Μαρία Γεωργιάδου, Πάολα Καλλιγά, Σύρμω Κεκέ, Γιάννης Κλίνης, Κώστας Κορωναίος και Κώστας Κουτσολέλος (Θησείον, από 23/11).
"Τα φώτα της πόλης"
Την ταινία σταθμό του Τσάρλι Τσάπλιν ανεβάζει ως μιούζικαλ η Αμάλια Μπένετ, υπογράφοντας τη σκηνοθεσία και τη χορογραφία, σε πρωτότυπη μουσική του Θοδωρή Οικονόμου. Ο Προκόπης Αγαθοκλέους στο ρόλο του Τσάπλιν, η Αλεξάνδρα Αϊδίνη σε αυτόν του τυφλού κοριτσιού και πολλοί ακόμη ταλαντούχοι ερμηνευτές συμμετέχουν στο μουσικοθεατρικό υπερθέαμα για όλη την οικογένεια πάνω στη θρυλική ιστορία που αποθεώνει το χιούμορ, τη γενναιοδωρία και την πίστη στην καλοσύνη (Εθνικό-Rex, από 23/11).
Περισσότερες πληροφορίες
Ο μισάνθρωπος
Ο Αλσέστ ασφυκτιά μέσα στην υποκρισία, τον ανταγωνισμό, την κεκαλυμμένη εχθρότητα και την επιτήδευση που επικρατούν στην εποχή του σε μια παράσταση που τοποθετείται χρονικά στις δεκαετίες του '80 και του '90.
Με νύχια και με δόντια
Εμπνευσμένο από την «Αγρύπνια των Φίνεγκαν» του Τζέιμς Τζόις, το έργο είναι μια παράδοξη ιστορία του ανθρώπινου είδους και μια αλληγορική ανάγνωση για το τέλος του κόσμου και της Ιστορίας.
Ακρότητες
Στο πολυβραβευμένο ψυχολογικό θρίλερ με κοινωνικές προεκτάσεις του Αμερικανού συγγραφέα που γράφτηκε το 1978, ένας άνδρας, ο Ραούλ, μπαίνει σε ένα σπίτι για να βιάσει μια γυναίκα, τη Μάρτζορι, εκείνη όμως τον ακινητοποιεί και τον βασανίζει, αντιστρέφοντας τους ρόλους θύτη και θύματος. Η ηρωίδα διεκδικεί την έγκριση από τις δύο συγκατοίκους και φίλες της. Οι απόψεις διίστανται καθώς η μία, που έχει επιβιώσει από έναν βιασμό στην εφηβεία της, προτείνει να τον αφήσουν να φύγει και να το ξεχάσουν, ενώ η άλλη προτείνει να καλέσουν την αστυνομία. Από εδώ ξεκινούν και οι προβληματισμοί του κοινού στο έργο που θέτει καίρια ηθικά ερωτήματα για τη διάρθρωση του κοινωνικού ιστού, η οποία ευνοεί την άσκηση της σεξουαλικής και της σωματικής βίας.
Pomona
Η συνεργασία του Θ. Μοσχόπουλου με τον Ισλανδό conceptual artist που αποκρύπτει την ταυτότητά του, στο σουρεαλιστικό θρίλερ με κωμικά στοιχεία όπου όλα τα δεινά των προσώπων αποδίδονται σε ένα «υπέρτατο κακό».
Τα φώτα της πόλης
Ένας άνεργος περιπλανώμενος, ο Σαρλώ, ερωτεύεται μια τυφλή ανθοπώλισσα και κάνει τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσει τα χρήματα για την εγχείρηση που θα της χαρίσει την όραση. Με κεντρικό άξονα τον ρακένδυτο ήρωα που αγωνίζεται να επιβιώσει στο βίαιο περιβάλλον του ακραίου οικονομικού φιλελευθερισμού, η ταινία-μύθος του αμερικανικού κινηματογράφου παίρνει τη μορφή ενός ιδιότυπου θεατρικού μιούζικαλ που αφηγείται μέσα από τη γλώσσα της μουσικής και του χορού, μια οικουμενική ιστορία αγάπης που ξεπερνά τα γλωσσικά και πολιτισμικά εμπόδια. Η ζωντανή μουσική, το τραγούδι και η ενέργεια των δημιουργών συστρατεύονται, για να αποτίσουν φόρο τιμής στον ιδιοφυή «μελαγχολικό κλόουν», τον ηρωισμό των απλών ανθρώπων και τις αρχετυπικές αξίες της ζωής.
Ο μισάνθρωπος
Η σκληρή σάτιρα του συγγραφέα για την υποκρισία, τη διαπλοκή, τον ναρκισσισμό, την αδικία, το σεξισμό, την επίδειξη του πλούτου, τον θρίαμβο της μετριότητας και την κυριαρχία της εικόνας ανεβαίνει σε μια σύγχρονη και εξαιρετικά επίκαιρη εκδοχή του εμβληματικού κλασικού έργου που διαβάζει με σκεπτικισμό τον κεντρικό ήρωα του Μολιέρου. Η παράσταση αναδεικνύει τα διαχρονικά στοιχεία της πικρής κωμωδίας, με την προσθήκη ενός σχολιαστή -σκηνοθετικό εύρημα- που δυναμιτίζει κάθε προσπάθεια σοβαροφάνειας των ηρώων. Η αισθητική της παράστασης είναι ένα από τα πιο γοητευτικά στοιχεία της, καθώς μεταφέρει την εικόνα και την ιδέα μιας απροβλημάτιστης νεολαίας, που τρέφεται από τη γοητεία των εύκολων και επιφανειακών σχέσεων, με κοστούμια που αναδύουν μια αίσθηση αριστοκρατικής παρακμής και αντιτίθενται επιτυχημένα στη μοντέρνα βιομηχανικής αισθητικής σκηνή του θεάτρου και στην κλαμπάτη σύγχρονη μουσική.
