Γιώργος Ριζόπουλος: "Θέλω η συμπερίληψη να γίνει μόνιμο στοιχείο των παραστάσεων μου"

Ο κωμικός, θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος Γιώργος Ριζόπουλος μιλά στο "α” για την ανανεωμένη εκδοχή του πρώτου του σόλο "Θα πέσουν οι μάσκες” που παίζεται στο με ταυτόχρονη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε μοιράζεται τι σημαίνει για εκείνον η λέξη "συμπερίληψη”, πως γνωρίστηκε με τη διερμηνέα Ανδρονίκη Ξανθοπούλου με την οποία συμπράττει στην παράσταση αλλά και πως ήρθε το stand up στη ζωή του.

Πώς μπήκε το stand up στη ζωή σου;
Τυχαία και θέλω να ελπίζω όχι μοιραία - για το κοινό. Πριν αρκετά χρόνια μου προτάθηκε να δουλέψω για ένα σενάριο και ένας από τους συνεργάτες ήταν ο Δημήτρης Χριστοφορίδης, ένας από τους πρωτοπόρους του stand up στην Ελλάδα. Ήταν αδύνατον να μην ενθουσιαστώ με το είδος. Γνωριστήκαμε, αυτός με ρωτούσε για τον τρόπο που γράφω τα θεατρικά έργα εγώ για την "Όρθια Κωμωδία” και μια μέρα με έβαλε στη διαδικασία να γράψω το πρώτο μου πεντάλεπτο και να το παίξω σε παράσταση που παρουσίαζε ο ίδιος. Εντ σο ιτ μπιγκάν, όπως λέμε στη Βροντισμένη. Η πρώτη μου σόλο παράσταση "Θα πέσουν οι μάσκες" ξεκίνησε χάριν ενός ονείρου μιας φίλης (κυριολεκτικά, το είδε στον ύπνο της) και κάπως έτσι βρέθηκα στην καραντίνα να έχω κανάλι στο YouTube και να ανεβάζω βίντεο. Υποσυνείδητο και επιπτώσεις του covid, σα να λέμε.  Τα βίντεο αυτά ήταν αφορμή για μια πρόταση από το Τρένο στο Ρουφ. Και εγένετο.

Η ιδιότητα σου ως συγγραφέας σε βοηθάει στο γράψιμο των κειμένων; 
Νομίζω πως περισσότερο με δυσκολεύει, γιατί ενώ τα θέματα είναι απλά και καθημερινά όλες μου οι κατά καιρούς ενασχολήσεις με το θέατρο ή το σενάριο είναι πίσω από κάθε κείμενο. Στην παράσταση υπάρχουν αρκετές αναφορές από διαφορετικά γνωστικά πεδία. Από τη Ρίτα Σακελλαρίου μέχρι τους Pink Floyd. Από τον Τρωικό Πόλεμο μέχρι τη Μπλανς Ντιμπουά. Από τον Πάολο Κοέλιο μέχρι την Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Είναι μεγάλο στοίχημα να μπορούν να λειτουργούν κωμικά και σε όσους δεν γνωρίζουν τις αναφορές. Κι αν κρίνω από τα σχόλια του κόσμου μέχρι τώρα, ευτυχώς είναι κάτι που επιτεύχθηκε. 

Ποιες καταστάσεις γίνονται το υλικό σου για το stand up;
Γενικά στο stand up το θέμα είναι η καθημερινότητα με ότι αυτό μπορεί να συμπεριλάβει. Ξεκινώντας από το πιο απλό μέχρι το πιο ουσιαστικό. Δουλειά, οικογένεια, πατρότητα, σεξ, τέχνη ακόμα και Ιστορία. Η συγκεκριμένη παράσταση παίζει πολύ με το συνδυασμό φαινομενικά ετερόκλιτων θεμάτων. Το σεξ με τη λογοτεχνία, οι τσόντες με τα κλασικά θεατρικά έργα, η μάνα μου με το σουρεαλισμό, το χάσμα γενεών με τη μουσική. Έχει να κάνει με την ταυτότητα μας ή/και τη φύση μας. Τις αντιφάσεις στην κοινωνία και το άτομο. Αρχίζοντας από μένα που παριστάνω τον καλλιεργημένο αστό, ενώ κατά βάθος είμαι ένα χωριατάκι από τα Γιάννενα των 80’s. Γιατί τώρα μπορεί να σχολιάζω στο Facebook τη ‘"μέθεξη’’ του "Γυάλινου Κόσμου” του Τενεσί Ουίλιαμς με την Ιζαμπέλ Ιπέρ, γαλουχήθηκα, όμως, στη Disco Taiga χορεύοντας Ραφαέλα Καρά. Το "αβαλαμόρεκομιτσατού” – μία λέξη. 

Το "Θα πέσουν οι μάσκες” επέστρεψε στη σκηνή ανανεωμένο;
Επιτέλους το καταφέραμε! Όλες μας οι παραστάσεις με ταυτόχρονη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα από την εξαιρετική Ανδρονίκη Ξανθοπούλου. Το είχαμε αποφασίσει από τον Οκτώβριο και έχουμε Ιούνιο!

Πως προέκυψε η συνεργασία σας με την Ανδρονίκη Ξανθοπούλου; Ήταν δική σου ιδέα η ταυτόχρονη διερμηνεία πάνω στη σκηνή; 
Γνωριστήκαμε μέσα από μια υπέροχη συγκυρία. Παρακολούθησε την παράσταση στην περιοδεία μου στα Γιάννενα, μιλήσαμε στο τέλος και μόλις έμαθα ότι ασχολείται με τη διερμηνεία και στο θέατρο, σχεδόν ταυτόχρονα γεννήθηκε και στους δυο ο ενθουσιασμός για το σκηνικό αυτό παιχνίδι. Και μπλέξαμε. Γιατί στο stand up λόγω ταχυτήτων και πυκνών αναφορών δεν είναι απλή η διερμηνεία στη Νοηματική. 

"Η απόλυτη συμπερίληψη στις παραστάσεις stand up είναι η απόλυτη φαντασίωση για εμάς. Αν υποστηριχτεί όχι μόνο από τους μη ακούοντες αλλά και από τους ακούοντες η ταυτόχρονη διερμηνεία, θα μπορούμε να έχουμε αυτή τη συνεργασία σε όλες μας τις παραστάσεις”.

 

Έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα;
Έχει γίνει στα πλαίσια φεστιβάλ σε παράσταση του Λάμπρου Φισφή, του Γιώργου Χατζηπαύλου και πρόσφατα σε μια παράσταση της Κατερίνας Βρανά. Δεν είναι καθόλου απλό να κάνεις όλες τις παραστάσεις με διερμηνεία.

 

Και τι ακριβώς θα συμβεί επί σκηνής; Πώς αλληλεπιδράτε οι δυο σας;
Η Ανδρονίκη είναι υπέροχη. Ξεκάθαρα αν εγώ ήμουν θεατής δε θα κοιτούσα εμένα! Αυτό που απολαμβάνω είναι όταν κάποια έκφραση μου, συνήθως αγοραία, διερμηνεύεται με τον μοναδικό εκφραστικό της τρόπο. Στέκομαι κοιτώντας τη και επαναλαμβάνω τη λέξη παίζοντας με την "υποχρέωση" της να το επαναλαμβάνει κινητικά και με εκείνο το βλέμμα που δε θέλεις. 

Ο στόχος σου είναι η απόλυτη συμπερίληψη στις παραστάσεις;
Αυτό είναι η απόλυτη φαντασίωση για μας. Αν υποστηριχτεί όχι μόνο από τους μη ακούοντες αλλά και τους ακούοντες θα μπορούμε να έχουμε αυτή τη συνεργασία σε όλες μας τις παραστάσεις. Ξεκίνησε από ένα θυμό με τον εαυτό μου. Έχω τρέξει σε ένα σωρό μαραθωνίους (εντάξει έχω περπατήσει) για χίλια δυο θέματα κοινωνικής ευαισθησίας και δεν κάνω εγώ ο ίδιος τίποτα. Η συμπερίληψη, εφόσον το καταφέρω, θα είναι μόνιμο στοιχείο των παραστάσεων που κάνω πλέον.

Ένα αστείο που μπορείς να μοιραστείς από την παράσταση;
Αχ, Ήταν όλα τους παιδιά μου. (γέλια) Και συνειρμικά πάω σε ένα κομμάτι για την Ελληνίδα μάνα. "Το χειρότερο είναι Ελληνίδα μάνα σε κλιμακτήριο. Θυμάμαι 80’s καταχείμωνο βλέπαμε το "Θάνατο του Τιμόθεου Κώνστα” στην ΕΡΤ2. Πεταγόταν επάνω η μάνα μου ‘Δε μπορώ. Σκάω. Ανοίξτε τις μπαλκονόπορτες. Πεθαίνω’ ΦΛΕΒΑΡΗ ΜΗΝΑ. ΓΙΑΝΝΕΝΑ. Δυο φορές έπαθε ψύξη η Μιμή Ντενίση στο σπίτι μας… Τελικά δεν είναι τυχαίο που την πίεση στη Φυσική τη μετράμε με μανόμετρα".

Προπώληση μέσω viva.gr