Οξυδερκής, ποιητικός και ταυτόχρονα βιωματικός ο λόγος του Γιάννη Τσίρου αναδεικνύει τα στερεότυπα, τις αδυναμίες της ανθρώπινης υπόστασης και την έλλειψη επικοινωνίας που διαχρονικά μαστίζει τις ανθρώπινες κοινωνίες. Ένα από τα πιο δυνατά έργα του, τα βραβευμένα "Αξύριστα πηγούνια" ("Άγριος Σπόρος", "Αόρατη ‘Όλγα", "Τα Μάτια Τέσσερα") το οποίο τιμήθηκε με το A΄ βραβείο νέου συγγραφέα το 2004 από το ΥΠΠΟ, αγαπήθηκε από το κοινό και για δεύτερη χρονιά παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παλούμπη στο θέατρο Μικρό Χορν με πρωταγωνιστές τους Γιώργο Πυρπασόπουλο, Ηλία Βαλάση, Στέλιο Δημόπουλο και Μαρία Νεφέλη Δούκα. Από τις 19 Μαρτίου ένα ακόμα έργο του θα παιχτεί στο θέατρο και συγκεκριμένα στο Σταθμό, σε avant premiere με το Αθηνόραμα. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου και σκηνοθέτης της παράστασης Μάνος Καρατζογιάννης στο σημείωμα του για την "Ημέρα Κυρίου" αναφέρει: "Υπάρχει καμιά κοινωνία; Που είναι να τη δω;" αναρωτιέται η Λούλα Αναγνωστάκη στο μονόπρακτό της "Ο ουρανός κατακόκκινος" (1998). Αυτήν την κοινωνία αναζητά, με αγωνία, το τελευταίο έργο του Γιάννη Τσίρου που ανεβαίνει για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή με κύρια πρόσωπα ένα ζευγάρι καλοβαλμένων ανθρώπων και το υπηρετικό τους προσωπικό. Μια Κυριακή κάποια από τα πρόσωπα του έργου θα παλέψουν για το δίκιο τους και κάποια θα τους "δικάσουν", στον εξωτερικό χώρο μιας πολυτελούς πισίνας σε ένα προάστιο της Αττικής. Όλοι θα έχουν δίκιο. Και όλοι έχουν άδικο. Όπως είθισται άλλωστε στη σύγχρονη κοινωνία. Σε κάθε κοινωνία που χάνει τον προσανατολισμό της. Στο τέλος της ημέρας θα έχει μείνει μόνο μια επίγνωση. Ένα μερίδιο έστω, για κάποιους μικρό, για άλλους μεγαλύτερο. Πάντοτε όμως εκ των υστέρων. Όπως συμβαίνει πάντοτε με όλες τις επιγνώσεις μας".
Ο Μάξιμος Μουμούρης, η Φαίη Ξυλά, ο Βασίλης Αθανασόπουλος και η Αναστασία Παντούση μέσα από το γεμάτο χιούμορ, σασπένς και ποιητικές αιχμές ρεαλιστικό κοινωνικό δράμα του Γιάννη Τσίρου ζωντανεύουν χαρακτήρες οικείους που ξυπνούν υπαρξιακές αγωνίες, αδυναμίες και δυνατότητες, συμβιβασμούς και αντιστάσεις. Ο χρόνος που διαδραματίζεται το έργο περιορίζεται στη διάρκεια μιας Κυριακής. Μιας αργίας, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δεν αργούν όμως όλοι. Και όπως συμβαίνει και στη ζωή, κανένα από τα πρόσωπα του έργου δε δικαιώνεται, και κανένα δεν κερδίζει τίποτα περισσότερο από ένα μικρό μερίδιο επίγνωσης. Μιας επίγνωσης όμως σημαντικής, για όλα αυτά που βιώνουμε, και κυρίως γι’ αυτά που έπονται. Η μουσική της παράστασης είναι του Γιώργου Πούλιου, το σκηνικό της Τέτας Τσαβδαρίδου, τα κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα και οι φωτισμοί του Άγγελου Παπαδόπουλου.
