Το «Οκτώ γυναίκες» του Ρομπέρ Τομά ακροβατεί ανάμεσα στο αστυνομικό, θρίλερ, το ψυχολογικό δράμα και τη σουρεαλιστική κωμωδία κι όπως προδίδει ο τίτλος στο επίκεντρο βρίσκονται…οκτώ γυναίκες διαφορετικών ηλικιών και με διαφορετικούς δεσμούς συγγένειας ή όχι μεταξύ τους. Η κάθε μια έχει τα δικά της διαφορετικά χαρίσματα, εντάσεις, τρέλα και οπωσδήποτε αδυναμίες. Τι είναι αυτό που τις συνδέει; Και οι οκτώ, βρίσκονται μπροστά στην πιθανότητα να θεωρηθούν ένοχες για έναν φόνο.
Εγκλωβισμένες σ’ ένα αστικό περιβάλλον, από το οποίο φαίνεται να μην υπάρχει έξοδος διαφυγής, κατηγορούνται, όταν ο Μαρσέλ, ο μοναδικός άνδρας της οικογένειας, βρίσκεται δολοφονημένος μ’ ένα μαχαίρι στην πλάτη! Το έργο του Ρομπέρ Τομά ανέβηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1961 και από τότε παίζεται με επιτυχία στις θεατρικές σκηνές παντού στον κόσμο. Ο Πέτρος Ζούλιας επέλεξε αυτό το έργο για τη σκηνή του θεάτρου Αλίκη «γιατί είναι καθρέφτης της βαθιάς ηθικής μας σήψης, της κοινωνικής μας εξαθλίωσης» διαβάζουμε στο σημείωμα της παράσταση. «Η βία, το συμφέρον και η έντονη υποκρισία των σχέσεων στέκουν, δυστυχώς, πάντα επίκαιρα μπροστά μας. Το έργο, γραμμένο σαν σε τεντωμένο σκοινί, κάνει όλες και όλα να ακροβατούν μεταξύ αλήθειας και ψέματος, κωμωδίας και δράματος».
Το έργο του Τομά καταφέρνει να διατηρήσει ζωντανή την αγωνία μέχρι το τέλος. Μια μέρα είναι αρκετή για να έρθουν στην επιφάνεια καλά κρυμμένα μυστικά μιας ζωής και οι αποκαλύψεις βάζουν σε δοκιμασία σχέσεις και χαρακτήρες. Η παράσταση κάνει πρεμιέρα 1 Δεκεμβρίου στη σκηνή του θεάτρου Αλίκη. Λίγο πριν την πρεμιέρα συνθέσαμε το παζλ των χαρακτήρων μέσα από τις δηλώσεις των πρωταγωνιστριών για τους ρόλους που ερμηνεύουν.
Οι πρωταγωνίστριες του «Οκτώ γυναίκες» μας μιλούν για τους ρόλους τους
Ιωάννα Ασημακοπούλου
«Ερμηνεύω τον ρόλο της Πιερέτ. Είναι η αδελφή του οικοδεσπότη, η οποία δεν είχε ιδιαίτερες επαφές ούτε με τον ίδιο, ούτε με την οικογένειά του. Είναι μία γυναίκα που για να μπορέσει να επιβιώσει, αναγκάστηκε να γίνει πόρνη πολυτελείας όταν ήταν σε μικρότερη ηλικία. Δεν έχει ούτε έναν άνθρωπο δικό της. Βιώνει την απόλυτη μοναξιά και ξέρει ότι αυτή η συνθήκη δεν θα αλλάξει ποτέ για εκείνη».
Κάτια Γκουλιώνη
«Η Γιαγιού είναι μια γυναίκα που παρά τα ογδόντα της χρόνια ξέρει να κρατάει την οικογένεια της μέσω της διαβολικής χειριστικότητας της. Κάθε φράση της έχει διπλό βάρος καθώς υπονοεί πάντα κάτι άλλο από αυτό που λέει. Γνωρίζοντας τα μυστικά και ψέματα κάθε μέλους της οικογένειας της, καταφέρνει να γυρίσει τις καταστάσεις προς όφελος της προσποιούμενη την καθωσπρέπει αδιάφορη. Για μένα αυτός ο χαρακτήρας είναι μια πρόκληση τόσο για την διαφορετική σωματικότητα που απαιτεί, όσο και για την συμπεριφορική τοξικότητα αυτής της γυναίκας που πρέπει να μένει πάντα καλυμμένη.»
Ναταλία Δραγούμη
«Παίζω την Γκαμπί τη γυναίκα του νεκρού και την κυρία του σπιτιού. Θα έλεγα ότι είμαι μία γυναίκα εγκλωβισμένη στην ζωή της.Φαίνονται όλα τακτοποιημένα στη ζωή της αλλά εκείνη αναζητά την ελευθερία της. Φαινομενικά ζει το μοντέλο "American dream" με τον πλούσιο επιχειρηματία άντρα, τα παιδιά, το ωραίο σπίτι και τα λοιπά, αλλά όμως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Θα μπορούσα να είμαι άνετα, η δολοφόνος. Μπορεί και να είμαι.. Ο ρόλος μου μ' αρέσει γιατί είναι πολύπλοκος και γιατί δημιουργεί πολλά ερωτήματα. Είναι ευτυχισμένη η δυστυχισμένη; Απελευθερώνεται με τον θάνατο του συζύγου της η θα παραμείνει μία λυπημένη χήρα; Τα ξέρει όλα ή δεν ξέρει τίποτα; Κλαίει στ’ αλήθεια ή στα ψέματα; Είναι θύμα της ζωής ή θύτης;»
Γεωργία Καλλέργη
«Πολλά πρόσωπα και προσωπεία σκιαγραφούν την Σανέλ, την οικονόμο που κρατάει τα μυστικά «κλειδιά" του σπιτιού /γέλιο, δάκρυ, μοναξιά, ερημιά, υποψία -καχυποψία κι άγρυπνη ματιά σε κάθε χώρο και στιγμή. Πολλές οι αποχρώσεις που καταλήγουν σε ένα σκοτεινό πίνακα με οκτώ γυναίκες που η κάθε μια σηματοδοτεί με χίλιους τρόπους την ύπαρξή της. Είναι αθώα ένοχη συνένοχη; Φαίνεται απλή, ζεστή, αλλά είναι μια εξαιρετικά σύνθετη προσωπικότητα και οι θερμοκρασίες αλλάζουν με τη δύση του ηλίου. Τη νύχτα «απογυμνώνονται» οι ψυχές και φανερώνουν το άλλο πρόσωπο του φεγγαριού, που ο καθένας μας, κάθε πρωί, σκεπάζει μ’ ένα λευκό σεντόνι λήθης. Όμως, όπως είπε ο Ίρβιν Γιάλομ, ''ο καθένας μας έχει ένα υπόγειο κλειδωμένο που μέσα κατοικούν άγρια σκυλιά ...Ένα κλειδί ακόμα λοιπόν, για την οικονόμο του σπιτιού για μια πόρτα που θ ανοίξει σιγά σιγά μέσα στο έργο ...Θόρυβος ή κεραυνός; Ή μια πόρτα που άνοιξε και γέμισε το χιονισμένο μοναχικό σπίτι, αποκαλύψεις;».
Νικολέτα Κοτσαηλίδου
«Υποδύομαι τη Λουίζ, την καινούρια καμαριέρα του σπιτιού. Είναι μόλις έξι μήνες στο σπίτι. Είναι νέα, δυναμική και πολύ καλή στη δουλειά της. Έχει εξαιρετική σχέση με την κυρία, αλλά και με όλες τις υπόλοιπες γυναίκες του σπιτιού. Έχει κι αυτή τα δικά της μυστικά, και όταν τα πράγματα ζορίζουν δε διστάζει να αντιμετωπίσει την καθεμία από τις λοιπές "κυρίες" σαν ίση προς ίση.»
Άννα Κωνσταντίνου
«Η Σουζάνα είναι η μεγάλη κόρη της οικογένειας. Άφησε πολύ νέα την πατρική εστία και έφυγε στο εξωτερικό για να σπουδάσει, και να χαραξει το δικό της μονοπάτι. Είναι δυναμική αλλά και ευαίσθητη, αγαπάει την οικογένεια της, αλλά θέλει και να διαφοροποιηθεί από αυτήν. Έχει όμως και μια ασυνήθιστη ιδιότητα, την ιδιότητα της "ηθοποιού", καθώς μπαίνει σχεδόν αμέσως στον ρόλο της "ντετέκτιβ", προσπαθώντας να λύσει το μυστηριώδες έγκλημα που συμβαίνει μέσα στο ίδιο της το σπίτι».
Ευφροσύνη Σακελλαρίου
«Ο χαρακτήρας που ερμηνεύω είναι η Κατρίν. Είναι 17 χρονών και είναι το μικρότερο μέλος της οικογένειας. Η Κατρίν λατρεύει τα αστυνομικά μυθιστορήματα τα οποία διαβάζει τις νύχτες. Είναι ο κλόουν της οικογένειας. Καλό θα ήταν να μην την παρουσίαζες ποτέ σε κοινωνικές συναθροίσεις γιατί δεν ξέρεις πώς μπορεί να αντιδράσει και να συμπεριφερθεί. Το πιο ενδιαφέρον σε αυτή είναι το ελεύθερο και ανεξάρτητο πνεύμα της. Περιφρονεί τις συμβάσεις και είναι μοντέρνα, έχει ένα «Nouvelle Vague» στυλ. Είναι τελείως διαφορετική απ’ τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας και με το δικό της τρόπο θέλει να μας οδηγήσει στη λύση του μυστηρίου. Πρόκειται για ένα χαρακτήρα που εσωτερικά καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου βιώνει διαφορετικά τα τεκταινόμενα απ’ ότι τα βιώνουν οι άλλοι ήρωες, περνάει από διαφορετικά στάδια και φτάνει σε μια λύτρωση που δεν την είχε φανταστεί ούτε προβλέψει».
Μαρίνα Ψάλτη
«Η Αυγουστίνα πάσχει από αφόρητη μοναξιά, βαθιά συμπλεγματική προσωπικότητα, διψάει για λίγη προσοχή. Έχει ζήσει πολύ δύσκολα χρόνια, απόλυτα χειραγωγημένη από τη μητέρα-αφέντη και ψυχικά και οικονομικά. Σε πολύ κακή σχέση με την αδερφή της, προσπαθεί να επιβιώσει σε εχθρικό περιβάλλον κατά τη γνώμη της, χωρίς να κάνει την παραμικρή προσπάθεια να ανατρέψει το κλίμα. Αντιθέτως το δυναμιτίζει. Βγάζει μίσος και ζήλεια όχι τόσο προς το πρόσωπο της αδερφής της όσο προς την ζωή της αδερφής της. Την άνεση την οικονομική, τον γάμο της και την κοινωνική της θέση.»
Περισσότερες πληροφορίες
8 γυναίκες
Η αστυνομική κωμωδία περνάει αριστοτεχνικά από το θρίλερ στο μελόδραμα, τη φάρσα και την κοινωνική σάτιρα με αφορμή τη δολοφονία ενός εργοστασιάρχη την παραμονή των Χριστουγέννων.
