Για τον Κορνέλ Μούντρουτσο, θέατρο και κινηματογράφος είναι δύο απολύτως διακριτοί κόσμοι. Ίσως γι’ αυτό επέλεξε να μεταφέρει το τελευταίο έργο της συγγραφέα και συντρόφου του Κάτα Βέμπερ τόσο στην οθόνη όσο και στη σκηνή, υιοθετώντας διαφορετικές οπτικές γωνίες. Κι αυτό είναι κάτι που μπορούμε να διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι, αφού η παράστασή του «Κομμάτια μιας γυναίκας» παρουσιάζεται από 2 έως 4 Σεπτεμβρίου στην Πειραιώς 260, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, ενώ την ίδια στιγμή στο Netflix προβάλλεται η ταινία του «Θραύσματα μιας γυναίκας» (2020), η οποία βραβεύτηκε στο 77ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου για τη Βανέσα Κίρμπι («The Crown»).
Οι δύο παραγωγές ακολουθούν το κοινό νήμα του πένθους και της θλίψης που αφήνει πίσω του ο χαμός ενός νεογέννητου, αναγκάζοντας την 30χρονη ηρωίδα Μάγια να επαναπροσδιορίσει τη ζωή της και τη σχέση της με την οικογένειά της. Χωρισμένο σε δύο πράξεις, το «Κομμάτια μιας γυναίκας» ξεκινά από τη γέννα που εξελίσσεται σε τραγωδία, ένα πραγματικό στοίχημα όσον αφορά την απόδοση μιας τόσο βίαιης, σωματικά και συναισθηματικά, εικόνας, αλλά και τη διαχείριση ενός θέματος που σπάνια απεικονίζεται στο θέατρο.
Αντλώντας από την κινηματογραφική του θητεία, ο Μούντρουτσο επέλεξε να χρησιμοποιήσει ένα φιλμ 27 λεπτών το οποίο υιοθετεί την οπτική του παιδιού που έρχεται στον κόσμο, δηλαδή μια περισσότερο ποιητική παρά ρεαλιστική γωνία, επιτρέποντας στο θεατή να σταθεί με αντικειμενική κι όχι ηδονοβλεπτική ματιά απέναντι στα γεγονότα. Στους αντίποδες βρίσκεται η δεύτερη πράξη, η οποία διαδραματίζεται στο πατρικό σπίτι της Μάγια, σε ένα απόλυτα νατουραλιστικό πλαίσιο, προσεγμένο μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια (σκηνικά-κοστούμια: Μόνικα Πορμάλε). Δεν περιμένουμε, άλλωστε, τίποτα λιγότερο από τον σκηνοθέτη της «Απομίμησης ζωής» (Φεστιβάλ Αθηνών, 2018), που συγκλόνισε το κοινό.
Για τον σκηνοθέτη και τη συγγραφέα, η δημιουργική διαδικασία λειτούργησε θεραπευτικά, καθώς όπως έχουν δηλώσει σε κοινή τους συνέντευξη: «σπάμε τη σιωπή μας για μια προσωπική (παρόμοιας φύσεως) τραυματική εμπειρία και την ίδια στιγμή για ένα ζήτημα που ακόμη θεωρείται ταμπού, οπότε είναι σημαντικό να μιλήσουμε γι’ αυτό όσο δύσκολο κι αν είναι». Μιλώντας για τη Μάγια, ο Μούντρουτσο τονίζει ότι «το πένθος αυτό της ανήκει» και οφείλει να το ακολουθήσει χωρίς δισταγμό. Τη στιγμή που αντιτάσσεται στον περίγυρό της, γίνεται μια σύγχρονη ηρωίδα, σχεδόν ιψενική, σε ένα φεμινιστικό έργο με δυνατούς γυναικείους χαρακτήρες που μάχονται για την αυτοδιάθεσή τους.
Περισσότερες πληροφορίες
Κομμάτια μιας γυναίκας
Το έργο, που μεταφέρθηκε ήδη στον κινηματογράφο σε σκηνοθεσία του Μούντρουτσο («Θραύσματα μιας γυναίκας», 2020) και καταχειροκροτήθηκε στο φετινό Φεστιβάλ της Αβινιόν, επικεντρώνεται στην τραυματική ιστορία μιας γυναίκας.
