Πρωταγωνιστούν στην εορταστική εκδοχή της παράστασης «Ιστορίες καθ’οδόν» που ταξίδεψε στις γειτονιές της Αθήνας το 2019 με το Θέατρο Express. Ο λόγος για την Ρένα Κυπριώτη και τον Γιάννη Παναγόπουλο (υπογράφει τη δραματουργία από κοινού με την Ειρήνη Μουντράκη) που μας μιλούν για τη νέα παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Ιστορίες καθ’οδόν Νο2» που παίζεται μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου στο Σχολείον της Αθήνας «Ειρήνη Παππά», αλλά και για τη δική τους οπτική πάνω στην Επανάσταση του 1821 και την Ιστορία. Το σίγουρο είναι ότι έχουμε πολλά να μάθουμε από όλους τους χαρακτήρες -προσωπικότητες του ‘21 αλλά και καθημερινούς ανθρώπους- που ζωντανεύουν στη σκηνή από κοινού με τον Σταύρο Καραγιάννη, σε ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο με πολύ χιούμορ, αυτοσαρκασμό, σάτιρα και κέφι.
Ρένα Κυπριώτη
Ποιός είναι ο χαρακτήρας που υποδύεστε;
Είναι η θηλυκή ενέργεια της παράστασης, αέρινη, φωτεινή, ευγενική και περιποιημένη εμφανισιακά στην εντέλεια, όπως μια βασίλισσα. Παρόλα αυτά αφαιρείται, κάνει γκάφες και τσαλακώνεται σε τέτοιο βαθμό που από βασίλισσα μπορεί στο τέλος της παράστασης να την δείτε και «κουρέλι»! Ο εξωστρεφής και αθώος χαρακτήρας της δίνει αφορμή στους άλλους χαρακτήρες του έργου να την πειράζουν αλλά όλα αυτά πάντα με νοιάξιμο και αγάπη.
Πως αντιμετωπίζει η ηρωίδα σας την Επανάσταση του 1821;
Με χιούμορ, αθωότητα και αστείρευτη ελπίδα πως όλα στο τέλος θα πάνε καλά. Όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με την ωμότητα και την αγριάδα των ηρώων του ‘21, όπως για παράδειγμα του Καραϊσκάκη, νιώθει συστολή, ντροπή και κοκκινίζει.
Πώς αντιλαμβάνεστε την Ελληνική Επανάσταση σε προσωπικό επίπεδο;
Εκείνη την εποχή η γυναίκα συνέβαλε με την περιουσία της, την ίδια της την ζωή, βγαίνοντας μπροστά στον αγώνα για την ελευθερία και την ανεξαρτησία. Σήμερα που υποτίθεται έχει μια καλύτερη μοίρα βλέπουμε στην καθημερινότητά μας ότι υπάρχουν μικρές και μεγάλες Μπουμπουλίνες που μάχονται για τα αυτονόητα ακόμα και για το αναφαίρετο δικαίωμα της ίδιας της ζωή τους! Δυστυχώς υπάρχουν πολλά μέρη στον κόσμο όπου η ύπαρξη της γυναίκας είναι και αμφισβητούμενη και αντιμετωπίζεται ως “έπιπλο”... Αν τότε η Ελληνίδα διεκδίκησε μια θέση να είναι μπροστά, σήμερα συμβαίνει σε παγκόσμιο επίπεδο και οι άντρες οφείλουν να είναι δίπλα τους γιατί είμαστε όλοι από την ίδια μεριά.
Γιάννης Παναγόπουλος
Ποιός είναι ο χαρακτήρας που υποδύεστε;
Το κείμενο της παράστασης μας ξεκίνησε ως καθαρά αφηγηματικό, βασισμένο σε βιογραφίες, ευθυμογραφήματα και ντοκουμέντα. Η συνθήκη, εντούτοις, που ακολουθήθηκε μας απελευθέρωσε και μας έδωσε τη δυνατότητα, απενεχοποιημένα, να περνάμε αδιάκοπα από το ένα υλικό στο άλλο, όπως κάνουν τα παιδιά που με ένα σκουπόξυλο γίνονται ο Κολοκοτρώνης πάνω στο άτι του ή με μια μπλούζα στο κεφάλι σα φέσι, ο Ιμπραήμ Πασάς που αποβιβάζεται στην Πελοπόννησο και προελαύνει με τα στρατεύματά του. Πλαπούτας, Μαυροκορδάτος, Τζον Χόμπχαουζ, Λάζαρος Σώχος, Λουδοβίκος Ρος, Λέο φον Κλέντσε, Χαρίλαος Τρικούπης και τόσοι άλλοι ανώνυμοι, καθημερινοί άνθρωποι που μέσα από τις δικές τους ιστορικότητες βλέπουμε τη δική μας Ιστορία.
Πώς αντιλαμβάνεστε την Ελληνική Επανάσταση σε προσωπικό επίπεδο;
Με τα χρόνια (μεγαλώνοντας μάλλον έρχεται μια άλλη συνειδητότητα στα πράγματα) κουράστηκα να ακούω αφηγήσεις για το κλέος, το ένδοξο μεγαλείο και την περηφάνεια. Διαλέγω τις μικρές ιστορίες, την ανθρωπιά και την αναγνώριση των λαθών του καθενός, όταν μάλιστα αναλαμβάνει και την ευθύνη τους. Σαν παιδί, για παράδειγμα, θυμάμαι πως χαιρόμουν με τη νίκη στην Τριπολιτσά που μαθαίναμε στα σχολικά μας βιβλία. Μετά αντιλαμβάνεσαι ότι οι νίκες αυτές φέρουν μαζί τους και αμέτρητους ηττημένους, ιστορίες απώλειας, ξεριζωμούς. Ο Φρανσουά Πουκεβίλ λέει ότι "μονάχα αν βάλει κανείς στο νου του τις χειρότερες βιβλικές καταστροφές, θα έχει μια πιο πιστή εικόνα της σφαγής στην Τριπολιτσά". Επί τρεις ημέρες Έλληνες σφαγίαζαν αμάχους Τούρκους και Εβραίους, ανάμεσά τους γυναίκες, παιδιά και βρέφη. Υπολογίζεται ότι συνολικά θανατώθηκαν 2.000 Εβραίοι και 30.000 Τούρκοι.
Προπώληση μέσω ticketservices.gr
Περισσότερες πληροφορίες
Ιστορίες καθ’ οδόν Νο2
Η παράσταση φωτίζει με εύθυμη διάθεση γνωστές και άγνωστες στιγμές της ελληνικής Ιστορίας – σαν μικρή χειρονομία εορτασμού για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση.
