Η περίπτωση του Γιάννη Παρασκευόπουλου είναι ένα παράδειγμα της καλής δουλειάς που γίνεται στο θέατρο της περιφέρειας, από την οποία ωστόσο ελάχιστα δείγματα φτάνουν στην Αθήνα. Ο Παρασκευόπουλος δραστηριοποιείται στο θέατρο σχεδόν τριάντα χρόνια, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν σπούδαζε στη δραματική σχολή του ΚΘΒΕ, και η συμβολή του στη θεατρική ζωή της Θεσσαλονίκης υπήρξε καθοριστική. Έχει συνεργαστεί με ΔΗΠΕΘΕ, το ΚΘΒΕ, τον ΘΟΚ αλλά και με θέατρα της Ρουμανίας, ενώ το περασμένο καλοκαίρι ανέλαβε τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας. Πρόκειται για σημαντικές συνεργασίες, που ήρθαν να επιβεβαιώσουν την πεποίθησή του πως η Αθήνα δεν χρειάζεται να θεωρείται μονόδρομος για έναν καλλιτέχνη.
Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος είναι από τους ανθρώπους που άλλαξαν το χάρτη της θεατρικής δημιουργίας στη Θεσσαλονίκη. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος των Νέων Μορφών, μιας ομάδας που επί οκτώ χρόνια (1996-2004) εξοικείωνε το κοινό της πόλης με έννοιες όπως η σωματικότητα, το θέατρο έρευνας, η εργαστηριακή δουλειά και η δουλειά σε εξέλιξη (work in progress), το stand up comedy κ.ά. Ο Παρασκευόπουλος συμμετείχε σταθερά ως ηθοποιός και σκηνοθέτης στις παραστάσεις της ομάδας, η οποία έλαβε πολύ γρήγορα αναγνώριση εντός κι εκτός πόλης: οι Νέες Μορφές επιχορηγήθηκαν ήδη από το δεύτερο χρόνο λειτουργίας τους, ενώ το 2002 έλαβαν το Βραβείο Κουν ως ο καλύτερος θεατρικός οργανισμός της περιφέρειας.
Το αθηναϊκό κοινό είδε πρώτη φορά δουλειά του το 2002, όταν η παράσταση που σκηνοθέτησε στις Νέες Μορφές –το έργο της Σάρα Κέιν «Φαίδρας έρως» σε πανελλήνια πρεμιέρα– παρουσιάστηκε και στην Αθήνα, σε συμπαραγωγή με τη Νέα Σκηνή του Λευτέρη Βογιατζή, ενώ αμέσως μετά ακολούθησε πρόσκληση να σκηνοθετήσει στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Το 2017 η παράσταση «Festen - Οικογενειακή γιορτή», που σκηνοθέτησε για το ΚΘΒΕ, παρουσιάστηκε για τρεις βραδιές στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών αφήνοντας εξαιρετικές εντυπώσεις.
Με τον «Γλάρο» που θα δούμε στη Φρυνίχου, ο Γιάννης Παρασκευόπουλος επιστρέφει σε ένα πολυαγαπημένο του κείμενο (το έχει ήδη σκηνοθετήσει δύο φορές), μια πραγματική επιτομή πώς το δίπολο τέχνη - ζωή γίνεται σπουδαίο θέατρο. Ο ίδιος ο Τσέχοφ περιέγραψε τον «Γλάρο» ως «μια κωμωδία σε τέσσερις πράξεις, ένα τοπίο (θέα σε λίμνη), πολλές λογοτεχνικές συζητήσεις, λίγη δράση και πέντε καντάρια έρωτα». Στην παράσταση, η οποία ανεβαίνει σε συμπαραγωγή του Θεάτρου Τέχνης και του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, συμμετέχει μια εντεκαμελής ομάδα ηθοποιών, με επικεφαλής τη Γιώτα Φέστα στον ρόλο της Αρκάντινα. Τα σκηνικά είναι του Ρίτσαρντ Άντονι, τα κοστούμια του Βασίλη Μπαρμπαρίγου, η μουσική του Μάνου Μυλωνάκη και οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου.
Περισσότερες πληροφορίες
Ο γλάρος
Ο σκηνοθέτης διαβάζει για τρίτη φορά το κλασικό έργο που μιλά για τα μεγάλα θέματα της ζωής, τη ματαίωση των ονείρων και το αέναο κυνήγι της ευτυχίας, με στόχο να αποκαλύψει τις πιο κρυφές πτυχές του.
