Μπορεί ένα φιλοσοφικό κείμενο να γίνει παράσταση; Η Κατερίνα Διδασκάλου, ηθοποιός που σαγηνεύει τον κινηματογραφικό φακό και τη σκηνή με τη γοητεία της απαντά στο ερώτημα μιλώντας για την παράσταση της «Γκέμμα» του Δημήτρη Λιαντίνη στην οποία κρατά πρωταγωνιστικό ρόλο.
Μετά την «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη ήρθε η «Γκέμμα» του Δημήτρη Λιαντίνη. Πόσο εύκολο είναι να παρουσιαστεί ένα φιλοσοφικό κείμενο στη σκηνή και τι σας έκανε να πείτε ναι, στην πρόταση του σκηνοθέτη Πάνου Αγγελόπουλου;
Είναι καλή τύχη να έχεις ως ηθοποιός την ευκαιρία να «διδάξεις» από σκηνής φιλοσοφικά κείμενα. Η δυσκολία έγκειται στο να γίνεις τέλειο όχημα για ένα κείμενο που δεν είναι θεατρικό με τη μορφή που έχουμε συνηθίσει. Στην προκειμένη περίπτωση παρά το ότι με τρόμαξε η έλλειψη κλασικής θεατρικής μορφής, εμπιστεύτηκα το ένστικτο του Πάνου Αγγελόπουλου. Παράλληλα βλέποντας τη μορφή που είχε δώσει στο κείμενο μετά την προσαρμογή και την επιλογή των αποσπασμάτων αποφάσισα να βουτήξω στα βαθιά!
Με ποιες σκέψεις, επιθυμίες ή οράματα μας εξοικειώνει το κείμενο του Λιαντίνη;
Ο Δημήτρης Λιαντίνης ένας εμφανώς ευφυής άνθρωπος και χαρισματικός δάσκαλος πέρασε τα μηνύματά του μιλώντας «μέσα από τα μεγάλα στόματα «για να χρησιμοποιήσω τις δικές του λέξεις. Εμβαθύνοντας στα κείμενα των μεγάλων παππούδων μας όπως ο Όμηρος, ο Ευρυπίδης, ο Πίνδαρος, ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας μας εξοικειώνει με την ιδέα του θανάτου όχι μηδενιστικά αλλά χρησιμοποιώντας τη γνώση του θανάτου σαν αφορμή να ζούμε τη ζωή μας «όχι μισή αλλά ολόκληρη και κοάζοντας την μέσα από το καλειδοσκόπιο του θανάτου να την κάνουμε όσο γίνεται πιο σωστή». Σ’ αυτή τη φράση περικλείεται η ουσία του έργου και νιώθω πολύ τυχερή που την λέω εγώ, στην παράσταση. Με χαρά την επαναλαμβάνω ολόκληρη.
Κατ’ αυτή την έννοια λέμε ό,τι Φιλοσοφία εστί μελέτη θανάτου. Κατά την έννοια που προβληματιζόμαστε συνεχώς, έχουμε μπροστά μας και βλέπουμε μέσα από το καλειδοσκόπιο του θανάτου τη ζωή μας για να την κάνουμε όσο γίνεται πιο σωστή. Εδώ διαπιστώνουμε την ιδιοφυΐα του Λιαντίνη. Παίρνει το απόφθεγμα του Πλάτωνα και το αναλύει αριστουργηματικά κάνοντάς το εύληπτο στο πλατύ κοινό.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγματα που σας ζήτησε ο σκηνοθέτης σας; Και μόνο που μου έκανε αυτή την πρόταση!… Ξέρετε είναι άλλο να ερμηνεύεις ένα ρόλο σε ένα θεατρικό έργο και άλλο να γίνεσαι φορέας της ψυχής ενός ανθρώπου και να ξεδιπλώνεις την ψυχή του πάνω στη σκηνή. Ο τρόπος όμως με τον οποίο έντυσε την παράσταση ο σκηνοθέτης μας, η αγάπη και η εμπιστοσύνη που έδειξε σε μένα και στους συναδέλφους δικαίωσε το όλο εγχείρημα και η αθρόα προσέλευση του κόσμου το επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο.
Τι θα θέλατε να πάρει μαζί του ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση;
Αισιοδοξία και όρεξη για ζωή και δημιουργία και τη συνείδηση της το ΤΩΡΑ είναι ο πιο μακρύς χρόνος. Ακόμη ότι αυτό που μένει είναι η αγάπη που μας οδηγεί στον αυτοσεβασμό και στο να ζήσουμε ολοκληρωμένα τη ζωή μας. Αγάπη για τον εαυτό μας και τους άλλους.
Είσαστε αισιόδοξη;
Είμαι εγγενώς αισιόδοξη. Και όσο περνάει ο καιρός διαπιστώνω πως οι σκέψεις μας δημιουργούν το παρόν και το μέλλον μας. Γι' αυτό διαλέγω να πιστεύω στο ανθρώπινο γένος. Και όταν παραστάσεις όπως η «Γκέμμα» έχουν τέτοια ανταπόκριση παίρνω μεγάλη χαρά και ελπίδα για τη συνέχεια !
Αισθάνεστε ότι το θέατρο μπορεί να παίξει παρεμβατικό ρόλο στην κοινωνία;
Το θέατρο θεωρείται ζώσα διδασκαλία οπότε θεωρώ ότι οι επιλογές που κάνω παίζουν καθοριστικό ρόλο. Αισθάνομαι μεγάλη ευθύνη και επιλέγω προσεκτικά τις δουλειές μου στο θέατρο αλλά και στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Το θέαμα καθορίζει την αισθητική μιας χώρας και ως μητέρα καλλιτέχνις αισθάνομαι διπλάσια την ευθύνη απέναντι στα νεαρά άτομα. Ταυτίζονται με πρόσωπα και καταστάσεις και πολύ περισσότερο με μηνύματα που από σκηνής «διδάσκονται». Οι Ινδοί λένε ότι η ζωή μας μοιάζει με το τέλος της ιστορίας που μόλις ακούσαμε. Αυτό μου δίνει αυτή η δουλειά. Την ευκαιρία για μερικές καλές ιστορίες που κάνουν καλύτερη τη ζωή μας και εξελίσσουν προς το καλύτερο τους ανθρώπους που την παρακολουθούν.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Δυο ταινίες μεγάλου μήκους! Η μία γυρίζεται αυτή την εποχή είναι του Κάρολου Ζωναρά και έχει τίτλο «Νησί των ονείρων». Τον Σεπτέμβριο αρχίζω γυρίσματα με την επόμενη ταινία που ονομάζεται «All the little pretty horses» και βέβαια μετά τη θερμή ανταπόκριση του κόσμου περιμένω τη συνέχεια της «Γκέμμα».
Περισσότερες πληροφορίες
Γκέμμα
Μια παράσταση για την περιπέτεια του ανθρώπου, από την πρώτη κραυγή μέχρι το μεγάλο τραγούδι.
