Ο συγγραφέας και ηθοποιός Γιώργος ενθουσιασμένος από το ταξίδι του στη Βαρκελώνη, όπου παρουσίασε το έργο του «MAIDen» μας μεταφέρει εντυπώσεις για τη σχέση της πόλης με τις τέχνες και τον πολιτισμό.
Στο μυαλό μας έχουμε την Βαρκελώνη ως μία πόλη τουριστική, που με αφορμή τους Ολυμπιακούς μεταμορφώθηκε σε ένα στολίδι, πόλο έλξης εκατομμυρίων επισκεπτών. Υπέροχα κτήρια, τεράστια πάρκα, καλοδιατηρημένα μνημεία που προσέχεις από την πρώτη στιγμή. Όταν καταλαγιάσει ο ενθουσιασμός έρχεται η στιγμή που βλέπεις τους ανθρώπους πίσω από όλα αυτά. Η ελευθερία της έκφρασης, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και η φροντίδα για τους δημοσίους χώρους είναι ευδιάκριτα παντού. Στην Βαρκελώνη η έννοια της “κοινότητας” παίρνει σάρκα και οστά ακόμη και στις πιο απομακρυσμένες από το τουριστικό κέντρο γειτονιές. Πριν δέκα χρόνια, ο Δήμος της Βαρκελώνης, πάντα ανοιχτός και φιλικός προς τις τέχνες και τον πολιτισμό, κάλεσε με έναν ανοιχτό διαγωνισμό ιδιώτες να καταθέσουν προτάσεις για την αξιοποίηση εγκαταλελειμμένων εργοστασίων σε χώρους τέχνης.
Ένας από αυτούς είναι και το Nau Ivanow που φιλοξένησε την δική μας «MAIDen». Στην πολλή καλή επικοινωνία και συνεργασία με τους ανθρώπους του θεάτρου, αναδείχτηκε το θέμα της γλώσσας και η δυσκολία των θεατρικών ομάδων της Βαρκελώνης ως προς την μετακίνησή τους στο εξωτερικό ή ακόμα και στο εσωτερικό της Ισπανίας. Η γλώσσα και η μετακίνηση είναι δύο θέματα που έχουν αρχίσει να προβληματίζουν τον πολιτιστικό κόσμο της Καταλονίας ολοένα και πιο επιτακτικά. Ένα γεγονός που διαπιστώσαμε κι εμείς είναι ότι η Καταλανική γλώσσα -κατά γενική ομολογία- έχει επικρατήσει σε μεγάλο ποσοστό. Αυτό από μόνο του δημιουργεί μίαν αναπόφευκτη εσωστρέφεια, από την άλλη πλευρά όμως μπορεί να είναι και αφετηρία σκέψης και δημιουργικού προβληματισμού για το πως μπορεί να γίνει το καταλανικό θέατρο και εξαγώγιμο προϊόν.
Οι άνθρωποι στο Nau Ivanow ήδη μελετούν και σύντομα θα αρχίσουν σεμινάρια ενδυνάμωσης σε θεατρικές ομάδες της πόλης, με σκοπό την παροχή εργαλείων και τεχνογνωσίας ώστε να μπορέσει το καταλανικό θέατρο να διεκδικεί θέση και εκτός συνόρων. Στην παράστασή μας, όπως επεσήμαναν, διέκριναν ένα τέτοιο παράδειγμα: όχι μόνο από το γεγονός ότι υπήρχαν υπέρτιτλοι, αλλά και εξαιτίας του ότι η μετακίνησή της -λόγω του στησίματος- ήταν απλή (βασιζόμενη μόνο σε οπτικοακουστικά μέσα) και χωρίς να υστερεί σε καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Η «MAIDen» είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας που έχω γράψει, με τίτλο «Maid Mom Made Mermaid» (εκδόσεις Σοκόλη) και έχει σκηνοθετήσει και ερμηνεύσει η Ζωή Ξανθοπούλου. Έλληνες καθώς και πλήθος Καταλανών γέμισαν και τις δύο παραστάσεις στην Βαρκελώνη.
Η MAIDen είναι μία γυναίκα που έχει υποστεί βία, οικογενειακή και κοινωνική. Κουβαλάει τα στερεότυπα που της έχουν καρφιτσώσει και προσπαθεί να πετάξει από πάνω της. Μία δύσκολη προσπάθεια σε μία πατριαρχική κοινωνία. Το θέμα της κακοποίησης των γυναικών είναι διαχρονικό και δεν κάνει καμία απολύτως διάκριση ταξική, μορφωτική, οικονομική ή φυλετική. Η συγκίνηση και ο προβληματισμός των θεατών, για ένα παγκόσμιο πρόβλημα με βαθιές ρίζες, ήταν ο ίδιος: στο Εδιμβούργο (SYN festinal) όπου έγινε η πρεμιέρα, στην Αθήνα (Θέατρο 104), στην Πάτρα (Θέατρο ACT), στη Θεσσαλονίκη (Θέατρο Τ) και τώρα στη Βαρκελώνη (Nau Ivanow). Η Κύπρος και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Αγρινίου οι επόμενοι σταθμοί. Στις 27 Φεβρουαρίου και ώρα 20.00 στο Polis Art Café θα γίνει η παρουσίαση που βιβλίου. Θα χαρώ να σας δω και εκεί.
