Ένα θεατρικό έργο εμπνευσμένο από διηγήματα του Ριονισουκέ Ακουτάγκαβα και από αρχαίους μύθους «περί αληθείας» με τίτλο «Φαινόμενο Ρασομόν» έγραψε και σκηνοθετεί η Αναστασία Παπαστάθη στο θέατρο Radar.
Ο Ριονοσουκέ Ακουτάγκαβα υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Ιαπωνικής λογοτεχνίας. Γεννήθηκε το 1892 και αυτοκτόνησε σε ηλικία 35 ετών. Στοχαστής με σπάνιο πνεύμα, γνήσιος διανοητής αρνήθηκε κάθε συμβατικότητα. Πολλά από τα θέματά του, άντλησε από μεσαιωνικές ιστορίες της πατρίδας του τις οποίες ξαναέγραψε με σύγχρονη ψυχολογία και μοντέρνα δομή. Μετέφρασε την κλασική αγγλική και γαλλική λογοτεχνία και έγραψε ένα σημαντικό αριθμό ποιημάτων. Έγινε ευρύτερα γνωστός μετά το 1950 όταν ο Ακίρα Κουροσάβα γύρισε την ταινία "Ρασομόν", το σενάριο της οποίας ήταν βασισμένο σε μια συλλογή διηγημάτων του με τίτλο "Ρασομόν" Το 1952 η ταινία συμμετείχε στις Κάννες και κέρδισε το μεγάλο βραβείο. Η επιτυχία της ξεπέρασε τα σύνορα της Ευρώπης και έφτασε μέχρι την Αμερική. Πολλά χρόνια μετά, το θέμα της παραμένει επίκαιρο. Ο ανεξιχνίαστος φόνος ενός άντρα στην μεσαιωνική Ιαπωνία των σαμουράι και οι διαφορετικές καταθέσεις των μαρτύρων εξακολουθεί να απασχολεί την σκέψη των διανοητών, αλλά και να έλκει το ενδιαφέρον των σινεφίλ. Έτσι επικράτησε ο όρος "Φαινόμενο Ρασομόν" κυρίως στην νομική επιστήμη αλλά και στην ψυχολογία. Στην νομική για παράδειγμα ο ανωτέρω όρος, αντιπροσωπεύει την περίπτωση, που για το ίδιο γεγονός υπάρχουν διαφορετικές καταθέσεις μαρτύρων.Στον μεσαίωνα της Δύσης εκτυλίσσεται το έργο της Αναστασίας Παπαστάθη «Φαινόμενο Ρασομόν» στο Σαλέντο της Ιταλίας όπου κατέφυγαν μοναχοί από την Κωνσταντινούπολη, που αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με τις αποφάσεις της συνόδου της εκκλησίας περί απομάκρυνσης των εικόνων. Οι μοναχοί γνώριζαν γραφή και ανάγνωση και μελετούσαν τα αρχαία κείμενα όπως Πλάτωνα και Αριστοτέλη μάλιστα μετέγραφαν τα κείμενα αυτά σε αντίτυπα ώστε να μπορέσουν να βοηθήσουν στην μετάδοσή τους. Ιδρύθηκαν μοναστήρια, με ένα από τα πιο σημαντικά το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου του Κάσολε το 1098 που στο αποκορύφωμά του λειτουργούσε ως πανεπιστήμιο και ήταν φάρος γνώσης και πολιτισμού.
Σε αυτό το χρονικό και τοπικό πλαίσιο συναντούμε τα έξη πρόσωπα του έργου που ο κάθε ένας αντιπροσωπεύει έναν ολόκληρο κόσμο. Ο Μοναχός, με φιλοσοφική αναζήτηση αλλά και υπαρξιακή αγωνία, πιστεύει στην ζωή και στον άνθρωπο αναζητά τον ιδανικό κόσμο, η επαφή του όμως με την πραγματικότητα τον απογοητεύει. Η Περουκιέρα δεν πιστεύει σε τίποτα και σε κανέναν. Δουλειά της είναι να φτιάχνει περούκες απ' τα μαλλιά των πεθαμένων, ξυρίζοντας τα κεφάλια τους. Τριγυρνάει μέσα στο δάσος και ψάχνει για πτώματα. Προκλητικά κυνική νοιάζεται μόνο για τον εαυτό της. Ο Ξυλοκόπος φαίνεται καλός άνθρωπος, θεοσεβούμενος, οικογενειάρχης, τα 'χει καλά με την εξουσία, δεν διστάζει όμως να κλέψει και να πει ψέματα προς όφελός του. Τα τρία αυτά πρόσωπα συναντιούνται, μετά την δίκη για τον φόνο ενός άνδρα. Η καταιγίδα που ξεσπάει, τους αναγκάζει να βρούν καταφύγιο στα ερείπια της πύλης Ρασομόν. Για το έργο, Ρασομόν είναι το όνομα της εισόδου μιας φανταστικής πόλης που άλλοτε ευημερούσε. Τώρα παραμένουν μόνο τα χαλάσματα και ένα στέγαστρο που βρίσκουν καταφύγιο οι διαβάτες. Εκεί συζητούν για το γεγονός που τάραξε την πόλη. Πριν τρεις μέρες, ένα ζευγάρι περνώντας από το δάσος συναντά έναν ληστή, ο οποίος βιάζει την γυναίκα και σκοτώνει τον άντρα.Τα τρία πρόσωπα ο Άντρας, η Γυναίκα και ο Ληστής πρωταγωνιστούν στο γεγονός. Ο Ληστής συλλαμβάνεται και οδηγείται στο δικαστήριο. Η Γυναίκα επίσης καλείται να καταθέσει. Το ίδιο ο Μοναχός και ο Ξυλοκόπος. Ακόμα και την εκδοχή του Άντρα μαθαίνουμε μέσω της Περουκιέρισας που τον συνάντησε αιμόφυρτο στο δάσος, λίγο πριν πεθάνει. Μάρτυρες και κατηγορούμενοι , για το ίδιο γεγονός, αφηγούνται μια διαφορετική ιστορία, η οποία ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του θεατή.Ποια είναι τελικά η αλήθεια;
Το έργο της Αναστασίας Παπαστάθη «Φαινόμενο Ρασομόν» επιχειρεί να θέσει ερωτήματα που αφορούν στην σχετικότητα της αλήθειας και κατά πόσο αυτό που θεωρεί ο κάθε άνθρωπος ως αλήθεια, σχετίζεται με παράγοντες όπως ο χαρακτήρας του, το επίπεδό του, ή το προσωπικό του όφελος.
Η παράσταση ανεβαίνει τέλη Οκτώβρη και θα παίζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 9μμ και Κυριακή στις 7μμ στο θέατρο RADAR
Πλατεία Αγίου Ιωάννη και Πυθέου 93 Τ.Κ. 11744 τηλ. 210 9769294
Σκηνοθεσία: Αναστασία Παπαστάθη Σκηνογραφία- ενδυματολογία: Κυριακή Πανούτσου Μουσική-ήχοι: Πάνος Φορτούνας Διδασκαλία- κίνηση: Αντώνης Κουτρουμπής Φωτισμοί: Αναστασία Παπαστάθη Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία ΠαυλοπούλουΕρμηνεύουν οι ηθοποιοί: Μαρία Σκούντζου, Νίκος Μπουσδούκος, Αναστασία Παπαστάθη, Δημήτρης Τσολάκης, Γιώργος Λαμπριανός και Βίκη Κυριακοπούλου
