Αυτό το ενοχλητικό σχόλιο έκανε τη Ναταλία Κατσού να γράψει τον «Βυθό» που ανεβαίνει στο Αγγέλων Βήμα (από 24/4), δίνοντάς μας την ευκαιρία να γνωρίσουμε τη νέα δραματουργό/σκηνοθέτιδα με το εντυπωσιακό βιογραφικό και τον ισχυρό λόγο.
Απόφοιτος Νομικής και υποψήφια διδάκτωρ Θεατρολογίας, με σπουδές και δουλειές εδώ αλλά και στο Λονδίνο, όπου ζει μόνιμα τα τελευταία επτά χρόνια, συγγραφέας, ποιήτρια και σκηνοθέτις της νεότερης γενιάς, η Ναταλία Κατσού έχει γράψει και παρουσιάσει έργα με θέματα «δύσκολα»: από το σύνδρομο Asperger μέχρι την άγνωστη ζωή της Ζακυνθινής λόγιας του 19ου αιώνα Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου, ενώ με την ομάδα της Operaview έχουν σκηνοθετήσει (στο Λονδίνο, στην Κωνσταντινούπολη κ.α.) σύγχρονες όπερες αλλά και πολιτικά έργα άλλων συγγραφέων.
Το έργο «Βυθός», το οποίο θα δούμε Στο Αγγέλων Βήμα, στο πλαίσιο του 3ου Φεστιβάλ Ελληνικού Θεατρικού Έργου που διευθύνει η Λεία Βιτάλη, το εμπνεύστηκε από την παράνομη παιδική εργασία. «Όλα ξεκίνησαν από μια “χαζή” συζήτηση. Μια φίλη μού είπε κάτι που αρχικά μου φάνηκε υπερβολικό, για να διαπιστώσω ύστερα από έρευνα ότι συμβαίνει. Ανήλικα παιδιά, 6 και 10 ετών, ράβουν για λογαριασμό μεγάλων βιομηχανιών ενδυμάτων τα ρούχα που φοράμε. Δουλεύουν σε πλωτές εγκαταστάσεις σε διεθνή ύδατα. Πολλά από αυτά, μόλις σε ένα εξάμηνο, εξαντλούνται από τις σκληρές συνθήκες εργασίας και πεθαίνουν.
Πόσο να αντέξεις στις μηχανές με μόνη τροφή ένα μπολάκι ρύζι την ημέρα; Τι γίνεται μετά; Κανένας δεν τα πηγαίνει στους γονείς τους. Πού καταλήγουν τα σώματα όλων αυτών των παιδιών χωρίς όνομα; Ένας συνδυασμός συγκυριών με έκανε να αναλογιστώ τις προκείμενες και το συμπέρασμα στο οποίο θέλω να καταλήξω. Προφανώς η δική μου “διπλή ζωή” μεταξύ Αγγλίας κι Ελλάδας αλλά και η Νομική με έχουν επηρεάσει. Ο νόμος είναι πάντα εκεί, όμως πάντα τίθεται το ερώτημα της ερμηνείας του.
Η αντικειμενικότητα είναι μια αναγκαία όσο και πλασματική σύμβαση. τόσο σχετική όσο και η οριοθέτηση των εθνικών υδάτων στα 23 χλμ. από την ακτή. Στα 24 χλμ. δηλαδή μπορώ να σε σφάξω και να μη με πιάσει κανείς; Το έργο, ωστόσο, ξεκινάει με την εξαφάνιση μιας αρκετά τολμηρής δημοσιογράφου, που ερευνά αυτά τα ζητήματα. Η δίδυμη αδερφή της και ο σύζυγός της αρχίζουν να λαμβάνουν κάποια περίεργα γράμματα χωρίς σαφή αποστολέα. Προσπαθούν να τα αποκωδικοποιήσουν με την ελπίδα ότι τα στέλνει εκείνη. Η ιστορία κουμπώνει με εκείνη μιας κοπέλας που ξεκινά μια σχέση με το αφεντικό της, τον διευθυντή μεγάλης βιομηχανίας ενδυμάτων. Ο βυθός που περιγράφω είναι για όλους τους αλλά και για όλους μας. Τι άλλο συμβαίνει στον κόσμο μας κι εμείς το αγνοούμε;»