Πριν από τριάντα χρόνια οι Momix και ο ιδρυτής τους Μόουζες Πέντλετον επαναπροσδιόρισαν μια για πάντα τις έννοιες «θέαμα» και «χορός». Και μέχρι σήμερα συνεχίζουν να μας μαγεύουν με την αξιοθαύμαστη δεξιοτεχνία τους, την απίστευτη ακρίβεια στην κίνηση και πάνω από όλα με την αχαλίνωτη φαντασία τους. Θα το διαπιστώσετε αυτά τα Χριστούγεννα (21-26/12) βλέποντας στο Παλλάς το «Opus cactus», ένα θέαμα εμπνευσμένο από τον κόσμο της ερήμου.
Μπορεί η ψηφιακή τεχνολογία να έδωσε απίστευτες δυνατότητες στους καλλιτέχνες να διευρύνουν τα δημιουργικά τους όρια, αλλά ο ιδρυτής των Momix Μόουζες Πέντλετον το είχε πετύχει αυτό ήδη από τα ’80s. Πολύ προτού το αναλογικό δώσει τη θέση του στο digital, δημιούργησε πάνω στη σκηνή εικόνες που έδιναν την αίσθηση του τρισδιάστατου μόνο με τη χρήση των κοστουμιών, του φωτισμού και, φυσικά, των σωμάτων των χορευτών του. Ακτιβιστής οικολόγος, χορογράφος και πρωταθλητής του σκι, ο Πέντλετον στελέχωσε την ομάδα του με χορευτές, αθλητές, ακροβάτες, ζογκλέρ, καλλιτέχνες που διαθέτουν εξαιρετικές (για να μην πούμε υπεράνθρωπες) ικανότητες.
Και αυτό που τους ζήτησε να αναπτύξουν, εκτός από την εξαιρετική φυσική κατάσταση και την άψογη τεχνική, ήταν η φαντασία. Τους ώθησε να παρατηρήσουν τον κόσμο γύρω τους, να οξύνουν τις αισθήσεις τους και να προσέξουν πώς κινείται ένα λουλούδι όταν το φυσάει το αεράκι, πώς βγαίνουν οι σπόροι από τη γη, πώς πετάει ένα πουλί… Και όλα αυτά για να μπορέσουν να περιγράψουν με τη γλώσσα του σώματος την ομορφιά ενός φυσικού τοπίου, ακόμη και την απόκοσμη γαλήνη ενός ουράνιου σώματος. Το είδαμε ζωντανά να συμβαίνει στις παραστάσεις που παρουσίασαν μέχρι σήμερα στην Αθήνα οι Momix, στο «Passion», το «Lunar Stellar», το «Βotanica» κ.ά. Κάποιες από αυτές δημιουργήθηκαν πριν από χρόνια και διαρκώς εμπλουτίζονται με νέα στοιχεία.
Η ιστορία των Momix ξεκίνησε στα ’80s, αλλά ο Πέντλετον είχε συλλάβει την ιδέα αρκετά χρόνια νωρίτερα, σε μια εποχή άνθησης των τεχνών και των γραμμάτων. Επινόησε ένα είδος «αθλητικής γλυπτικής με σωματικούς συνδυασμούς», το οποίο ανέπτυξε μέσα από την επαγγελματική ομάδα χορού Pilobolus. Όμως οι Pilobolus μόνο συμβατικοί χορευτές δεν ήταν. Μία από τις πρώτες τους εμφανίσεις ήταν σε συναυλία του Φρανκ Ζάπα το 1971, ο οποίος μάλιστα τους χαρακτήρισε «θέατρο από αλλού». Δέκα χρόνια μετά την ίδρυσή τους ο Πέντλετον θέλησε να δημιουργήσει ένα νέο σχήμα που να λειτουργεί ως κολεκτίβα με περισσότερη ελευθερία. Έτσι ιδρύθηκαν οι Momix. Για την προέλευση του ονόματός τους κυκλοφορούν διάφορες φήμες. Μία από αυτές λέει ότι ο τίτλος αποτελεί κράση του ονόματος του ιδρυτή τους (Mo) και της λέξης mixture (mix) και μια δεύτερη ότι απλώς πήραν το όνομά τους από ένα συμπλήρωμα διατροφής για μικρές αγελάδες.
Οι Momix λάμπουν εδώ και τριάντα χρόνια, καθώς βρίσκονται σε ένα συνεχές ρεύμα δημιουργίας και περιοδειών ανά τον κόσμο. Οι Momix αγαπούν κι εμπνέονται από τη φύση – ακόμη και η βάση τους βρίσκεται στην εξοχή, στους πράσινους λόφους του Δυτικού Κονέκτικατ. Ο Πέντλετον, ως άλλος φυσιοδίφης, στήνει τους δικούς του ποιητικούς χορευτικούς ρεμβασμούς, αποτυπώνοντας στα έργα του το μικρόκοσμο της φύσης. Έχει βρει τον ιδανικό τρόπο να εκφράζει την εσωτερικότητά του μέσα από την επαφή με τη φύση και την εξύμνησή της και αυτό υπόσχεται και στην παράσταση που θα δούμε στο Παλλάς (21-26/12).
Το «Opus cactus» είναι ένα οπτικοακουστικό θέαμα που εμπνεύστηκε ο Πέντλετον μετά την πολύμηνη απομόνωσή του στην έρημο της Αριζόνα Σονόραν. Όπως εξομολογείται ο ίδιος, έγινε παρατηρητής «όχι μόνο των εύκολα προσεγγίσιμων μεγεθών της, αλλά κυρίως αυτού του θαυμαστού μικρόκοσμου που εμπεριέχει το “θαύμα”, ο οποίος μέσα στο λιλιπούτειο μέγεθός του διατηρεί ανέπαφη και ακέραια την ποσότητα και την ποιότητα ενός ολάκερου σύμπαντος. Χρησιμοποιώ λοιπόν τα σώματα των χορευτών για να συνδέσω τη χλωρίδα και την πανίδα, επιδιώκοντας μια πολύ αισθησιακή και οργανική αναπαράσταση των καθημερινών συμπεριφορών τους: των συνηθειών ενός πουλιού, ενός αρπακτικού, ενός ερπετού, ενός εντόμου όσο κι ενός φυτού, ενός κάκτου, ενός ηλιοτρόπιου». Πράγματι, όταν δείτε την παράσταση, θα καταλάβετε ότι αυτό το ονειρικό θέαμα δεν βασίζεται τόσο στην ψευδαίσθηση όσο στην παρατήρηση της λεπτομέρειας.
Περισσότερες πληροφορίες
Opus Cactus
Η χλωρίδα και η πανίδα συνδέονται αρμονικά μέσω των σωμάτων των χορευτών, σε μια άκρως αισθησιακή κι οργανική αναπαράσταση των ασυνήθιστων φυσικών στοιχείων του μικρόκοσμου της ερήμου στην Αριζόνα.