Η Ελένη Καστάνη είναι η «Σίρλεϋ Βαλεντάιν» του Ουίλι Ράσελ σε σκηνοθεσία Πέμυς Ζούνη. Λίγο προτού δείτε την παράσταση σε avant premiere στη Β΄ Σκηνή του Θεάτρου Άλμα (στις 9/11), διαβάστε τι είπε στη Μαρία Κρύου για τα σημεία ταύτισης με την ηρωίδα αλλά και για τους δικούς της κρυφούς πόθους.
Σε ποιον ανήκει η ιδέα για τη συνάντησή σας με αυτόν τον ρόλο;
Στον Αλέξανδρο Ρήγα, που έκανε και τη μετάφραση του έργου. Ήμασταν σε περιοδεία με την παράσταση «Χωρίζουμε λέμε» και κάποια στιγμή τον είδα σκεπτικό. Όταν τον ρώτησα τι έχει, μου είπε: «Όσο σε βλέπω να παίζεις σκέφτομαι ότι πρέπει να κάνεις οπωσδήποτε τη Σίρλεϊ Βαλεντάιν. Πρέπει να το παίξεις αυτό το έργο, σε αγαπούν πολύ οι γυναίκες και το θέμα είναι πέρα για πέρα γυναικείο».
Έχετε βρει σημεία ταύτισης με τη γυναίκα που ενσαρκώνετε;
Ο εγκλωβισμός της γυναίκας/νοικοκυράς είναι κάτι που ξέρω καλά, οπότε σε ένα βαθμό ταυτίζομαι με την ηρωίδα και τα όσα της συμβαίνουν στο πρώτο μέρος του έργου, όπου βλέπουμε τη Σίρλεϊ, μια γυναίκα άνω των 50, να ζει στην κουζίνα φροντίζοντας την οικογένειά της. Αυτό έχει συμβεί ως ένα βαθμό και σε εμένα. Κι εγώ ως εργαζόμενη μητέρα δεν άφησα στην άκρη μόνο την καριέρα αλλά και την προσωπική μου ζωή. Το σίγουρο είναι πως ο άνθρωπος καθορίζει τη ζωή του, όχι η μοίρα.
Τι ώθησε τη Σίρλεϊ να ξαναδεί τη ζωή της;
Ο εγκλωβισμός της καθημερινότητας. Παντρεύτηκε από έρωτα, αλλά στην πορεία η σχέση με τον άντρα της οδηγήθηκε σε τέλμα, χάθηκε ο έρωτας και ήρθε η συνήθεια. Η ίδια, θέλοντας να ξεφύγει από το «κλουβί» της, έδωσε στον εαυτό της μια μεγάλη ευκαιρία να ανανεωθεί μέσα από ένα ταξίδι. Ήρθε σε ένα ελληνικό νησί και απολάμβανε τη θέα στη θάλασσα κι ένα ποτήρι κρασί. Κάτι τόσο απλό, αλλά τόσο μακρινό για μια Βρετανίδα. Στο τέλος, περιμένοντας τον άντρα της, μονολογεί: «Χρειάζεται να κάνει λίγο διακοπές, να τον δει λίγο ο ήλιος, να κάνει μια βουτιά στα βαθιά νερά, να κοιτάξει το πέλαγος και να καταλάβει». Έχει τρομερή ενέργεια το ελληνικό τοπίο. Η αύρα της θάλασσας είναι κάτι σαν εξαγνισμός για τον άνθρωπο και αυτό λείπει στους Ευρωπαίους. Απομυζούν, εκμεταλλεύονται τη χώρα μας, αλλά εδώ έρχονται για να πάρουν δυνάμεις κι ενέργεια.
Ονειρεύεστε ποτέ να φύγετε μακριά απ’ όλα;
Θέλω να κάθομαι σε μια ξαπλώστρα και να βλέπω τη θάλασσα. Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στη Σητεία, αυτό το υπέροχο μέρος που έχει μείνει ακόμη παρθένο. Η επιθυμία μου είναι να κάθομαι και να χαίρομαι τη φύση και τη θάλασσα. Φτιάχνω ένα σπίτι στον Ξηρόκαμπο κι εκεί θέλω να περάσω τα γεράματά μου.
Πληροφορίες για να κερδίσετε προσκλήσεις για την avant premiere στις 9/11 στο τεύχος του αθηνοράματος που κυκλοφορεί στις 3/11.
Περισσότερες πληροφορίες
Σίρλεϋ Βαλεντάιν
Μια πενηντάρα Βρετανίδα κάνει την επανάστασή της απέναντι σε όσα την καταπίεζαν και με φόντο το γαλάζιο των ελληνικών νησιών κάνει την ενδοσκόπησή της.