Καταλαμβάνοντας ολόκληρο τον ισόγειο χώρο της γκαλερί, όλα τα γλυπτά προκαλούν μια αίσθηση κατακερματισμένης ολότητας, όπου διάφορα στοιχεία συνυπάρχουν ως ξεχωριστά αλλά και αλληλένδετα μέρη μιας ευρύτερης αφήγησης. Η γλώσσα της "άρθρωσης εμφανίζεται τόσο ως κυριολεκτική όσο και ως μεταφορική αναφορά στο φυσικό σώμα και τις αλληλεπιδράσεις του. Οι συνθέσεις της συχνά περιλαμβάνουν μορφές που αναπαριστούν όχι μόνο μέρη του σώματος αλλά και έπιπλα και οικιακά αντικείμενα, δημιουργώντας ανοίκειες αντιθέσεις που κάνουν ασαφή τα όρια μεταξύ του ζώντος και του άψυχου. Τα υλικά της Νομίδου παίζουν κεντρικό ρόλο στην ενσάρκωση των εννοιών που την απασχολούν. Αυτά περιλαμβάνουν χαρτί και χαρτόνι, ξύλινες σανίδες, χάρτινα κορδόνια, ακόμη και άχρηστα ηλεκτρικά καλώδια, συνδυάζοντας το λεπτεπίλεπτο με το αδρό, το εύθραυστο με το ανθεκτικό. Τέτοια ετερόκλητα υλικά αποτυπώνουν την πολυδιάστατη φύση της ανθρώπινης εμπειρίας. Όλα τα γλυπτά που εκτίθενται δεν είναι απλώς στατικά αντικείμενα· ενέχουν μια αίσθηση επιτελεστικής διαδικασίας. Η πρακτική της Νομίδου είναι διαποτισμένη με μια διάθεση μεταμόρφωσης και αναδημιουργίας. Τα γλυπτά της μοιάζουν με παράδοξα παζλ, όπου κάθε κομμάτι είναι σημαντικό από μόνο του αλλά ατελές χωρίς τα υπόλοιπα.