Παραχώρηση: The Breeder, Athens.
Κοιτώντας τον εαυτό της μέσα από τη Σελήνη, η νεαρή καλλιτέχνις μάς παρουσιάζει μία έκθεση γεμάτη τολμηρές πινελιές, πλούσια χρώματα και μαγευτικά φυσικά περιβάλλοντα. Κι αν χαθούμε λίγο μέσα σε αυτά και ονειρευτούμε τις φυλλωσιές τους να μας τυλίγουν, τότε η Corrine Slade θα έχει επιτύχει τον σκοπό της· θα μας έχει χαρίσει ένα ζεστό καταφύγιο.
Πώς θα περιγράφατε το "Moon as My Mirror” και ποια ήταν η έμπνευση για τον τίτλο;
To "Moon as My Mirror” είναι η πρώτη μου διεθνής ατομική έκθεση. Ο τίτλος προέκυψε επειδή ζωγραφίζω πολύ τη νύχτα, όχι σκόπιμα αλλά απλά επειδή τότε νιώθω περισσότερο δημιουργική. Η Σελήνη στην αστρολογία αντιπροσωπεύει τη διαίσθηση, τα ένστικτα και τον εσώτερο συναισθηματικό κόσμο. Βλέπω τη Σελήνη ως καθρέφτη μου (σ.σ. Moon as My Mirror) γιατί η ησυχία της νύχτας σε συνδυασμό με την ενασχόληση με την αστρολογία και τα ταρώ μού επιτρέπει να καλλιεργώ την ενδοσκόπηση. Εγώ, όπως πολλοί άνθρωποι, έχω τη μεγαλύτερη αντίληψη των σκέψεών μου τη νύχτα, όταν είναι ήσυχα κι είμαι μόνη. Πιστεύω ότι αυτή είναι η ώρα της ημέρας κατά την οποία είμαι περισσότερο ειλικρινής με τον εαυτό μου. Θα χαρακτήριζα αυτή τη δουλειά μου ως παραδοσιακή στη θεματική και την ευαισθησία της, καθώς σχετίζεται με διαχρονικά μοτίβα της ζωγραφικής (το γυμνό, τη φύση, την πνευματικότητα της νύχτας), αλλά και αισιόδοξη και γεμάτη νεότητα.
Γιατί επιλέξατε να δημιουργήσετε τους πίνακές σας κατά τη διάρκεια της νύχτας; Πώς τους έχει επηρεάσει αυτό;
Συνεχώς βάζω τα δυνατά μου για να αλλάξω τις φυσικές μου συνήθειες ώστε να αποκτήσω περισσότερο την τάση να ζωγραφίζω τη μέρα. Αλλά για αυτή την έκθεση αποφάσισα απλά να αφοσιωθώ πλήρως στο να ζωγραφίζω τη νύχτα. Νομίζω ότι είναι ευκολότερο για μένα να ζωγραφίζω κατά τη διάρκεια της νύχτας γιατί ο εξωτερικός κόσμος είναι κυριολεκτικά πιο ήσυχος. Είναι, επίσης, λιγότερο πιθανό να υπάρξουν πράγματα από το κινητό μου που θα με αποσπάσουν. Πάντα ήμουν "νυχτοπούλι". Άμα είμαι ξύπνια τη νύχτα και νιώσω την έμπνευση γιατί να μην ζωγραφίσω; Πιστεύω ότι μερικές φορές παίρνω πιο θαρραλέες αποφάσεις στη δουλειά μου επειδή φτάνω σε ένα σημείο όπου αρχίζω να κουράζομαι και θέλω να πάω για ύπνο. Έτσι μπορεί να κάνω παρορμητικά μία τεράστια πινελιά κατά μήκος του καμβά για να κάνω μία μεγάλη τελική κίνηση ώστε να τελειώσω την ενασχόληση μου με τη ζωγραφική για εκείνη τη μέρα. Διαφορετικά, δεν έχω συνήθως την τάση να κάνω κάτι τέτοιο. Αλλά είναι καλό για μένα, γιατί διατηρεί το έργο μου ανοιχτό.
Πώς το "Moon as My Mirror” διαφέρει από παλιότερες εκθέσεις σας;
Πιστεύω ότι αυτά τα έργα είναι από τα πιο επιτυχημένα που έχω φτιάξει στη ζωή μου. Επιτέλους αισθάνομαι ότι αποκτώ αυτοπεποίθηση ως προς την ικανότητά μου να αποδίδω αφαιρετικά τη μορφή, χωρίς να με απασχολεί ότι μία μη ρεαλιστική απόδοση θα δώσει την εντύπωση ότι δεν κατέχω την τεχνική. Επίσης μαθαίνω να είμαι πιο συγκεκριμένη και μελετημένη όσον αφορά στις χρωματικές μου επιλογές. Δεν χρειάζεται κάθε πίνακας να περιλαμβάνει όλο το φάσμα του ουράνιου τόξου. Ελπίζω ότι η αυξανόμενή μου αυτοπεποίθηση θα μεταφράζεται σε καλύτερα έργα.
Πώς οι πίνακές σας καταφέρνουν να γίνονται "ονειρικά καταφύγια θαλπωρής" και πώς η τεχνική σας συνεισφέρει σε αυτό;
Ίσως να είναι κάπως εγωιστικό, αλλά πάντα αντιλαμβάνομαι τα έργα μου πρώτα ως ένα παρηγορητικό καταφύγιο για εμένα. Μακάρι, πραγματικά, οι χώροι αυτοί να προσφέρουν θαλπωρή και σε άλλα άτομα όταν τους βιώνουν. Χρησιμοποιώ σύμβολα ζεστασιάς όπως κεριά που καίνε, λουλούδια, φρούτα, χορευτές κ.λπ. που οι περισσότεροι θα συμφωνούσαν ότι έχουν θετικές συνδηλώσεις. Ειδικά για το χορό, πιστεύω ότι υπάρχει ανακούφιση στο να νιώθεις αρκετά ελεύθερος ώστε να εκφραστείς μέσα από την κίνηση. Λατρεύω να χρησιμοποιώ φωτεινά -σχεδόν φλούο- χρώματα πλάι σε πλούσιους, βαθείς σκούρους τόνους για να δημιουργώ την εντύπωση ενός λαμπερού φωτοστέφανου· σαν μία αύρα που ακτινοβολεί. Σκέφτομαι πολύ τη λέξη "φωλιά" όταν δημιουργώ τα έργα μου, γιατί η φωλιά είναι απλά ένας χώρος που χτίζεις γύρω από τον εαυτό σου. Είναι μία σταθερά που σε συγκρατεί ανεξάρτητα από το τι περνάς. Όχι μόνο τα υλικά πράγματα γύρω σου, αλλά οι άνθρωποι που επιλέγεις να κρατήσεις στη ζωή σου ως σύστημα υποστήριξης. Τα μικρά τελετουργικά που κάνεις κάθε μέρα για να διατηρήσεις μία κανονικότητα. Αυτή η αίσθηση της κοινότητας και της κοινής δόνησης μεταξύ των ανθρώπων είναι άλλο ένα κρίσιμο στοιχείο της δουλειάς μου. Η γυναικεία αλληλεγγύη, συγκεκριμένα, είναι εκείνο που μου δίνει τη μεγαλύτερη θαλπωρή. Συχνά σκέφτομαι εκείνη τη σκηνή στην ταινία "Μεσοκαλόκαιρο”, προς το τέλος, όπου ο βασικός χαρακτήρας, η Ντάνι, κλαίει γοερά και πολλές από τις γυναίκες της ομάδας της (της οικογένειας που μόλις είχε βρει) μαζεύονται σε έναν κύκλο για να την αγκαλιάσουν όσο ουρλιάζει και κλαίει, αναπαράγοντας επακριβώς τoυς ήχους της.
Διαβάστε Επίσης
Ποιος είναι ο ρόλος μιας τέχνης που λειτουργεί ως φυγή από την πραγματικότητα στην εποχή μας που είναι γεμάτη αναταραχές;
Όταν σκέφτομαι μια μορφή τέχνης που προσφέρει φυγή από την πραγματικότητα κατευθείαν σκέφτομαι πρώτα και κύρια τη μουσική. Δεν διανοούμαι να περάσω μία μέρα χωρίς να ακούσω μουσική. Θεωρώ ότι είναι ο ταχύτερος τρόπος να ξεφύγεις από ό,τι συμβαίνει μέσα στο μυαλό σου ή να βυθιστείς ακόμη περισσότερο μέσα σε αυτό. Όσο για τις οπτικές τέχνες, όπως η ζωγραφική, αυτές είναι λιγότερο προσβάσιμες σε σχέση με τη μουσική. Αλλά αυτή η σύντομη ανάπαυλα από τις σκέψεις μου όσο ακούω ένα τραγούδι είναι κάτι που ελπίζω να αναπαράγω για τους άλλους (σ.σ. mirror) –έκανα και λογοπαίγνιο εδώ-, για όσες στιγμές αλληλεπιδράσουν με τα έργα μου. Όσο πιο πολύ χρόνο περάσεις μαζί τους, τόσες περισσότερες λεπτομέρειες θα δεις. Αν και ο καμβάς είναι απλά ένα δισδιάστατο πεδίο, ελπίζω να υπάρχει έστω ένα απειροελάχιστο δευτερόλεπτο όπου να νιώθεις ότι βυθίζεσαι στον πίνακα. Πάντα ήξερα ότι το να δημιουργώ πίνακες ζωγραφικής είναι ο καλύτερος και πιο αυθεντικός τρόπος μου για να συνεισφέρω στον κόσμο. Η εποχή μας είναι ιδιαιτέρως ταραγμένη αλλά, από την άλλη, οι περισσότερες εποχές δεν είναι; Η τέχνη και η φυγή χρειάζεται να υπάρχουν ανεξαρτήτως εποχής.
Η φύση έχει υπάρξει πάντα μία σημαντική πηγή εμπνευσης για αμέτρητους καλλιτέχνες. Ποιος είναι ο ξεχωριστός της ρόλος στο "Moon as My Mirror”;
Σε πολλά από αυτά τα έργα υπάρχουν και μεγάλες και μικρές μορφές που ξεπηδούν πίσω από φυσικά αντικείμενα. Είναι γνωστή η μεταφορά ότι τα πράγματα "κρύβονται" τη νύχτα. Αλλά εγώ προσωπικά δεν πιστεύω ότι αυτά τα πράγματα κρύβονται με μυστηριώδεις τρόπους ή τρόπους που θα μπορούσαν να ενεργήσουν ως πιθανή απειλή. Η φύση κρύβει τις μικρότερες μορφές στα έργα μου. Λειτουργεί ως ένα καταφύγιο για αυτές και τις στηρίζει. Οι μικροσκοπικές μορφές στα έργα μου, τις οποίες αποκαλώ συνήθως "κρυμμένες μορφές" κάποιες φορές μεταμορφώνονται ακόμη και σε φυτά. Τα κεφάλια τους γίνονται λουλούδια και τα πόδια τους γίνονται κλαδιά. Για μένα, αυτές οι μορφές λειτουργούν σαν μικρά ξωτικά πλάσματα που βρίσκονται εκεί για να έχουν μία σχέση αμοιβαιότητας με τις μεγαλύτερες μορφές. Αυτές οι κρυμμένες μορφές λειτουργούν ως προσωποποιήσεις της φύσης, που είναι πάντα εκεί για να δώσουν ένα χεράκι στις μεγαλύτερες.
Η φύση και οι γυναικείες μορφές συμπλέκονται στα έργα σας σε σημείο που το ένα σμίγει δυσδιάκριτα με το άλλο. Κατά τη γνώμη σας, πώς αυτά τα δύο συνδεόνται, πέρα από ουσιοκρατικές απόψεις που διαιωνίζουν στερεότυπα;
Πιστεύω ότι το έργο μου βασίζεται σε ευρέως διαδεδομένες αντιλήψεις σχετικά με τη φύση ως κάτι θηλυκό και δυσδιάκριτο από τη ανθρώπινη μορφή. Δεν "ανακάλυψα την Αμερική” από τη στιγμή που δουλεύω με ένα μέσο τόσο απαρχαιωμένο όσο η ζωγραφική και απεικονίζω θέματα που γίνονται από πάντα, θα ήταν λιγάκι ανόητη. Δεν έχω την πρόθεση να κάνω κάποια φοβερή δήλωση σχετικά με τη θηλυκότητα και τη φύση, η οποία να μην έχει ξαναγίνει. Απλά φτιάχνω τη δική μου επανάληψη αυτών των ιδεών που ήδη υπάρχουν. Δεν έβλεπα τα έργα μου ως "οικο-φεμινιστικά" καθεαυτά, μέχρι που οι γκαλερίστες στο "Breeder" μού ανέφεραν τον όρο. Αφού έκανα λίγη έρευνα, βρήκα ότι συμφωνούσα αρκετά με αυτήν την ιδεολογία. Συνειδητοποίησα ότι, χωρίς να το κάνω σκόπιμα, τα ίδια μου τα θέματα βρίσκονται στην καρδιά του οικο-φεμινισμού. Δεν έχω καταβάλει κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια για να δημιουργήσω απαραίτητα αφηγήσεις υπό αυτόν τον γενικό όρο. Αλλά, εάν απλώς από τον συνδυασμό θεματικών που με ενδιαφέρουν προκύψει αυτή η κατηγοριοποίηση, δεν έχω θέμα. Δεν το βλέπω ως περιοριστικό για την ώρα.
Ποια είναι τα μελλοντικά καλλιτεχνικά σας σχέδια;
Σκοπεύω να συνεχίσω να δουλεύω αποκλειστικά ως εικαστικός. Θα συνεχίσω να δημιουργώ έργα στο ίδιο στυλ που τα δημιουργώ αυτή την περίοδο. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη και χαρούμενη με την πρόοδό μου και το μόνο που θέλω είναι απλά να συνεχίσω να εκθέτω τη δουλειά μου, να δημιουργώ επαφές, να κάνω residencies, και να ταξιδεύω. Όλη τη ζωή μου την έχω περάσει στις ΗΠΑ και ανυπομονώ να δω κι άλλα μέρη του κόσμου. Προφανώς αυτό θα εμπλουτίσει την ενασχόλησή μου με την τέχνη. Η επίσκεψή μου στην Ελλάδα ήταν και το πρώτο μου ταξίδι στην Ευρώπη και το λάτρεψα. Όλοι είναι τόσο ζεστοί και μακάρι να είχαμε τέτοιο φαγητό κι εδώ. Για την ώρα, αισθάνομαι ότι ο κόσμος ανοίγεται μπροστά μου. Μπορεί να ‘ναι κλισέ, αλλά είναι ένα πολύ ωραίο κλισέ.
Περισσότερες πληροφορίες
Moon as my Mirror
Οι λεπτομερείς και πολύχρωμες συνθέσεις της Corrine Slade αναπτύσσουν νέες οικο-φεμινιστικές αναγνώσεις, μέσα στις οποίες η καλλιτέχνιδα σχεδιάζει πρωταγωνίστριες τοποθετώντας τες σε διαφορετικά σκηνικά, πλαισιωμένα από χλωρίδα και πανίδα. Ποπ κουλτούρα, φυσικό περιβάλλον, μύθοι, καλλιτεχνικά ρεύματα και η ιστορία της τέχνης διαπλέκονται και καλούν τον θεατή να ερμηνεύσει τους συμβολισμούς των οπτικών αφηγήσεων. Φρούτα, λουλούδια, φυτά, καθώς και το φεγγάρι, είναι σύμβολα άρρηκτα συνδεδεμένα με την αφθονία και τη γονιμότητα. Μαύρες γυναίκες, είτε μοναχικές ή σε αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους, κυριαρχούν στα ζωγραφισμένα περιβάλλοντα και μας μεταδίδουν μία αίσθηση προστασίας, ενώ αφήνουν ελεύθερο το πεδίο για αυτοστοχασμό και εξερεύνηση των ερμηνειών των έργων.
