Η επιτυχημένη έκθεση "Πώς μάθαιναν οι Έλληνες γράμματα από την Άλωση μέχρι την Επανάσταση" (1453-1821) θα επαναλειτουργήσει ξανά από τον Σεπτέμβριο.
2.500 επισκέπτες, πάνω από 60 οργανωμένες ξεναγήσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα, πολυάριθμα συγκινητικά σχόλια και ενθουσιώδη ευχαριστήρια σημειώματα: αυτός είναι ένας σύντομος απολογισμός της περιοδικής έκθεσης "Πώς μάθαιναν οι Έλληνες γράμματα από την Άλωση μέχρι την Επανάσταση" (1453-1821), που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης στον εμβληματικό χώρο του παλαιού Χρηματιστηρίου της οδού Πεσμαζόγλου.
Τα πολύτιμα τεκμήρια από το Ιστορικό & Παλαιογραφικό Αρχείο του ΜΙΕΤ και τα σπάνια βιβλία από τις σημαντικότερες βιβλιοθήκες της Ελλάδας, πλαισιωμένα από πρωτότυπες διαδραστικές εφαρμογές, ταξίδεψαν τους επισκέπτες στα χρόνια που η παιδεία δεν ήταν υποχρέωση αλλά αγώνας και κατάκτηση.
Η έκθεση ολοκληρώνει το ταξίδι της στις 30 Ιουνίου, ωστόσο, η μεγάλη ανταπόκριση του κοινού, το ζωηρό ενδιαφέρον του Τύπου, καθώς και το πλήθος αιτημάτων επίσκεψης από την εκπαιδευτική κοινότητα, οδήγησαν στην απόφαση της επαναληπτικής λειτουργίας της από τις 15 Σεπτεμβρίου έως τις 15 Νοεμβρίου.
Σχολικές/ ομαδικές επισκέψεις και ξεναγήσεις κατόπιν συνεννόησης στο email: sophiapel@yahoo.com και στο 210 3221335. Οι κρατήσεις ξεκινούν από τώρα.
Περισσότερες πληροφορίες
Πώς μάθαιναν οι Έλληνες γράμματα από την Άλωση μέχρι την Επανάσταση (1453-1821)
Με εναρκτήριο σταθμό τη βυζαντινή κληρονομιά, η έκθεση εκκινεί ένα ταξίδι από το "άλφα έως το ήτα" και αφηγείται την εξέλιξη της ελληνικής παιδείας: πώς τα παιδιά μάθαιναν γράμματα, ποια ήταν τα εκπαιδευτικά εργαλεία των καθηγητών, ποιο ήταν το περιεχόμενο της διδασκαλίας και τα πρόσωπα που δίδαξαν και διαμόρφωσαν την ελληνική εκπαίδευση, αλλά και πώς ο ελληνικός διαφωτισμός συνέβαλε στην έναρξη του Ελληνικού Αγώνα αλλά και την ανάπτυξη του εκπαιδευτικού συστήματος. Βασική μέριμνα του ΜΙΕΤ κατά τη διάρκεια υλοποίησης της έκθεσης ήταν να παρουσιάσουν στον κόσμο την ελληνική εκπαίδευση από μια αντικειμενική σκοπιά, καθώς αρκετές πτυχές της έχουν παρερμηνευθεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο θρύλος του κρυφού σχολειού, το οποίο δεν αναφέρεται σε καμία πηγή, αλλά η ύπαρξή του διαιωνίστηκε για άλλους λόγους μέσω και της επίσημης εκπαίδευσης.
