Μεσημέρι σε ένα γιορτινό τραπέζι με συγγενείς, φίλους, οικείους να πίνουμε και να γιορτάζουμε παρέα. Αγκαλιά! Να γιορτάζουμε τη ζωή και να ξορκίζουμε τον θάνατο μέσα από Ριζίτικα τραγούδια, με λύρα και λαούτο, με φωνές, με σθένος αλλά και με πάθος για την ελευθερία, που τόσο καιρό μας στέρησε η πανδημία.
Το βράδυ πάνω στη σκηνή, δίπλα στην μπάντα μου και από κάτω ν' ακούω τις ανάσες σας και τα σιγο-τραγούδισματά σας, ξανά όπως την πρώτη φορά, όπως κάθε φορά. Καλή αντάμωση αγαπημένοι.