#1 Γεωργία Σαγρή: Ίαση
Προτού ο ιός χτυπήσει την πόρτα όλου του πλανήτη, η Γεωργία Σαγρή είχε αρχίσει ένα ερευνητικό έργο πάνω στο συλλογικό σώμα, το τραύμα και την επούλωση, δρομολογώντας τρεις στάσεις σε διάφορες χώρες για να συλλέξει δεδομένα: στο Mimosa House του Λονδίνου, στο Tavros της Αθήνας και στο De Appel του Άμστερνταμ. Το ξαφνικό lockdown έβαλε άνω τελεία στο πρόγραμμα ύστερα από την πρώτη φάση στο Λονδίνο, αλλά η επιστροφή έγινε στην πόλη μας από τα μέσα Μαΐου, την καταλληλότερη μάλλον στιγμή, αφού το βάρος της πανδημίας είχε επικαθίσει στη ψυχοσύνθεση της κοινωνίας. Η πρακτική της διεθνούς αναγνωρισμένης περφόρμερ για την «Ίαση» περιλαμβάνει ατομικές, εχέμυθες συνεδρίες με επιλεγμένους συμμετέχοντες: μέσα από φωνητικές, αναπνευστικές και κινησιολογικές ασκήσεις, τις οποίες η Σαγρή έχει αναπτύξει από την πολύχρονη εμπειρία της στην περφόρμανς, προκύπτουν τρόποι αυτό-παρατήρησης και αυτό-θεραπείας για κάθε ξεχωριστό συμμετέχοντα. Παράλληλα, η Σαγρή αποτυπώνει τα δεδομένα του κάθε σώματος σε σχέδια, κείμενα και αντικείμενα-«χάρτες σώματος», τα οποία πρόκειται να παρουσιάσει σε έκθεση στο Tavros από 6 του μηνός.
Tavros | 4-27/6 | Πέμ.-Σάβ.: 5-8 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
#2 Απόστολος Γεωργίου: Ένας ένας
Στην πρώτη μεγάλη ατομική του έκθεση μετά τη Documenta14, ο Απόστολος Γεωργίου ξεδιπλώνει τα απροσδιόριστα μα πάντα ανθρωποκεντρικά τοπία του μυαλού του: πινελιές που δεν ακολουθούν την τελειότητα αλλά το συναίσθημα –ιδίως τη μελαγχολία– διαμορφώνουν τις εσωτερικές σεκάνς των ηρώων του. Ένας άντρας που πουλάει ένα ψάρι σε μια γυναίκα, ένα ζευγάρι σε ερωτικές περιπτύξεις ενώ φαντασιώνεται άλλους, μια γυναίκα που μαζεύει μαύρα λουλούδια στον γκρίζο ορίζοντα ενώ ένας άντρας κρυφοκοιτάζει κάτω από τη φούστα της, μια ξαπλωμένη γυναίκα πάνω στην άμμο δέχεται προτάσεις από τρεις ακέφαλους άντρες… «Η ανθρώπινη φύση και η άβυσσός της» παραμένει στον πυρήνα της νέας δουλείας του διεθνώς αναγνωρισμένου ζωγράφου, όπως σημειώνει η ανακοίνωση της γκαλερί Rodeo, η οποία φιλοξενεί την έκθεση από 4 του μηνός.
Rodeo Gallery | 4/6-19/9 | Τετ.-Σάβ.: 1-9 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
#3 Zoë Paul: Η Ζαργάνα μου
Στην ιστορία των μύθων, δεν είναι λίγες οι φορές που η γυναίκα έχει συνδεθεί με το ψάρι: οι άντρες ρίχνουν τα δίχτυα για τη Σειρήνα, τη Γοργόνα ή την Μέδουσα, αλλά τελικά πιάνονται οι ίδιοι στην παγίδα. Στην ελληνική αργκό, δε, με όλη την παιχνιδιάρικη διάθεση αλλά και τους ενσωματωμένους κώδικες που εμπεριέχει, το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα είναι το χαρακτηριστικό «ζαργάνα», που ειδικά τις παλαιότερες εποχές χρησιμοποιούταν συχνά ως φιλήδονη αναφορά για το γυναικείο φύλλο. Από εκεί εμπνεύστηκε τον τίτλο της έκθεσης η αναγνωρισμένη γλύπτρια και ζωγράφος Zoë Paul –πέρσι εξέθεσε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, ενώ έχει παρουσιαστεί στο New Museum–, η οποία έρχεται στο The Intermission στον Πειραιά: μια μεγάλη κουρτίνα από χειροποίητες κεραμικές χάντρες κρέμεται από το ταβάνι, στο δάπεδο βρίσκονται ανθρωπομορφικά δοχεία γεμάτα με νερό, ενώ στο βάθος σε προσκαλεί μια σπηλιά με ένα μεγάλων διαστάσεων (επιτοίχιο) γλυπτό, φτιαγμένο από χειροποίητα κεραμικά πλακάκια, το οποίο απεικονίζει δυο περικυκλωμένες από χέλια σπάθες. Από 4 Ιουνίου.
The Intermission | 4/6-19/9 | Τε.-Σάβ.: 1-9 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
#4 Διονύσης Καβαλλιεράτος: Αποπροσανατολισμένος χορός / Παραπλανημένος πλανήτης
«Είναι μια γλυπτική παράσταση αυτό που προέκυψε: ένας συνδυασμός γλυπτικής εγκατάστασης και θεατρικής παράστασης», όπως ανέφερε η Πολύνα Κοσμαδάκη, επιμελήτρια και ιστορικός τέχνης του Μουσείου Μπενάκη που ανέλαβε την επιμέλεια για το Έργο στην Πόλη 2020. Για πρώτη φορά, χάρη στη σύμπραξη του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου και του οργανισμού ΝΕΟΝ, προσαράζει εικαστική έκθεση στο εμβληματικό Ηρώδειο (από 5 Ιουνίου) και η τιμή ανήκει στον χιουμοριστικό, αυτοσαρκαστικό και καυστικό Διονύση Καβαλλιεράτο. Οι χορευτικές μορφές που σχεδίαζε τα τελευταία χρόνια βρήκαν τον πλέον κατάλληλο χώρο για να στήσουν το τελετουργικό τους: σαράντα περίπου φιγούρες, αστεία αλλόκοτες κι εντελώς ετερόκλητες μεταξύ τους, βρίσκονται στην ορχήστρα του θεάτρου με την πλάτη στις κερκίδες, προτάσσοντας τα χέρια εν είδη κυκλικού χορού. Ο «Κος Άνω Κάτω», ο «Γυναίκα έπιασα ένα ψάρι να!», ο «Ηθοποιός που υποδύετο έναν ηθοποιό που έπαιζε τον ηθοποιό», καουμπόηδες και ινδιάνοι, χάροντες και κινηματογραφικοί αστέρες, ζώα και άνθρωποι-λαχανικά, όλοι μαζί και ταυτόχρονα χώρια, σαν μπλεγμένα, τραγελαφικά παιδιά του δυτικού κόσμου…
Ωδείο Ηρώδου Αττικού | 5/6-3/7 | Είσοδος ελεύθερη
#5 Νέα από το ατελιέ – Επιβεβαιώνοντας τη ζωή
Το τελευταίο διάστημα, όλα τα σχέδια ανατράπηκαν. Το μόνο που παρέμεινε ως σταθερά ήταν η ανάγκη για έκφραση, η θέληση των καλλιτεχνών να παραμείνουν παρόντες, οι οποίοι –μαθημένοι άλλωστε σε αντίξοες συνθήκες– γρήγορα αναπροσαρμόστηκαν, βρήκαν νέες διεξόδους και θέλησαν να εκφράσουν την πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώσαμε. Ύστερα από σαράντα πέντε ημέρες εγκλεισμού, όταν οι εικαστικοί (και) της Αθήνας είτε έμειναν κλεισμένοι στο ατελιέ τους ή πήραν το δρόμο της επαρχίας για νέα ερεθίσματα, η νέα ομαδική έκθεση της γκαλερί Ζουμπουλάκη συγκεντρώνει έργα που δημιουργήθηκαν αυτό το διάστημα, διαφορετικών τεχνοτροπιών και προσεγγίσεων, από τις 9 Ιουνίου. Πολλά από τα εκθέματα είναι άμεσα συνδεδεμένα με τα δεδομένα της καραντίνας, τις μάσκες και τους κωδικούς μετακίνησης, το αίσθημα εγκλεισμού αλλά και την αέναη ορμή για εκτόνωση στον καμβά. Μεταξύ άλλων, συμμετέχουν οι Ζάφος Ξαγοράρης, Νίκος Τρανός, Στέφανος Ρόκος, Ιωάννα Ράλλη, Μίλτος Γκολέμας, Cacao Rocks και Georgia Fambris.
Γκαλερί Ζουμπουλάκη | 9/6-31/7 | Τρ., Πέμ.-Παρ.: 11 π.μ.-3 μ.μ. & 5-8 μ.μ., Τετ., Σάβ.: 11 π.μ.-3 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
#6 Κωστής Βελώνης: Ghost Beggar
Για πρώτη φορά, ο Κωστής Βελώνης συγκεντρώνει σ’ έναν εκθεσιακό χώρο έργα απ’ όλο το φάσμα της εικαστικής του έκφρασης: γλυπτά, σχέδια σε χαρτί και έργα σε καμβά. Ως κεντρική φιγούρα αναδεικνύεται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ο βαθιά θλιμμένος πιερότος, ο οποίος μέσα από την άβολη παθητικότητά του παραπέμπει στον ανώνυμο πολίτη που εξαφανίζεται μέσα στο πλήθος. Εκεί αναφέρεται κι ο τίτλος της έκθεσης που εγκαινιάζεται στις 10 Ιουνίου στην Kalfayan Galleries της Αθήνας: προς τα τέλη του 2010 είχαν εμφανιστεί στους δρόμους της πρωτεύουσας ζητιάνοι ντυμένοι και βαμμένοι στα λευκά, αμίλητοι και κατηφείς, σαν αόρατα φαντάσματα, ζητώντας ελεημοσύνη με τη σιωπή τους. Άραγε, ήταν καθόλου ορατοί;
Kalfayan Galleries | 10/6-26/9 | Δευτ.: 11 π.μ.-3 μ.μ., Τρ.-Παρ.: 11 π.μ.-7 μ.μ., Σάβ.: 11 π.μ.-3 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
#7 Γεωργία Σαγρή: Deep Cut
Παρότι η γκαλερί The Breeder αποφάσισε να μην ανοίξει τις πόρτες της για το επόμενο διάστημα, ύστερα από το χτύπημα της πανδημίας, δεν μένει άπραγη: ανέθεσε στην Γεωργία Σαγρή να επέμβει στην πρόσοψη της γκαλερί επί της οδού Ιάσονος μ’ ένα έργο άμεσα συνυφασμένο με τον πόνο και το σώμα, το οποίο δοκιμάστηκε σκληρά την περίοδο της καραντίνας. Το «Deep Cut» είναι μια υπερ-ρεαλιστική, μεγάλων διαστάσεων απεικόνιση μιας πληγής τη στιγμή που αιμορραγεί. Είναι το ανθρώπινο σώμα, στο οποίο έχει αφιερώσει η Σαγρή την καλλιτεχνική της πρακτική; Είναι το κοινωνικό σώμα που πλήττεται από την (παραπάνω) οικονομική κρίση που επέφερε η πανδημία; Και, τέλος πάντων, πρόκειται για ιάσιμη πληγή; – και ποιος κατέχει το γιατρικό; Διαθέσιμο σε δημόσια θέα από 11 Ιουνίου.
The Breeder | Από 11/6 | Είσοδος ελεύθερη
#8 Interstitial Places
Στιγμιότυπα από την τυχαιότητα των πόλεων, σε μια προσπάθεια ανακατάταξης του χαοτικού, συλλέγει το εικαστικό δίδυμο που ανοίγει ξανά το διαμέρισμα FokiaNou Art Space στο Παγκράτι: από τη μία, η Jane Grover, ταξιδεύοντας σ’ όλο τον κόσμο, από το Μεξικό μέχρι την Αθήνα, αποτυπώνει στο φωτογραφικό της φακό τοίχους και διάφορες επιφάνειες, όπου σχήματα και συνθέσεις προκύπτουν από το πέρασμα του χρόνου, τις φθορές και τις καταστροφές που υπόκεινται∙ από την άλλη, η Δήμητρα Μαλταμπέ καταγράφει παράθυρα και όψεις κτιρίων, τα οποία ύστερα ανασυνθέτει ανάλογα με τη συμμετρία και τον αρχιτεκτονικό τους ρυθμό. Τα τελικά αποτελέσματα και των δύο εικαστικών αφηγούνται φωτογραφικές μυθοπλασίες πάνω στο δέρμα της πόλης, αφήνοντας τη φαντασία του θεατή να πλάσει ιστορίες για όσα κρύβονται από πίσω. Από 11 Ιουνίου.
FokiaNou Art Space | 11-27/6 | Πέμ.-Σάβ.: 6-9 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
#9 Θανάσης Τότσικας: Η σταύρωση του Θανάση Τότσικα
Το 2003, ο Θανάσης Τότσικας συμμετείχε στην έκθεση «Outlook» που διοργανώθηκε με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες που έρχονταν, παρουσιάζοντας μια μεγάλη σύνθεση με πολλά φωτογραφικά καρέ, ένα εκ των οποίων απεικόνιζε τον εαυτό του γυμνό σ’ ένα κατάφυτο περιβάλλον να συνουσιάζεται με ένα καρπούζι. Η άδικη, στενόμυαλα εύθικτη κριτική δεν άργησε να έρθει, όταν μια θεατής έσκισε την επίμαχη φωτογραφία από το έργο, γεννώντας μια μεγάλη παρεξήγηση γύρω από τον καλλιτέχνη και τις εικαστικές του προθέσεις. Ίσως μια αντίστοιχη διαπόμπευση να θέλει τώρα να προλάβει με την μεγάλη ατομική που διοργανώνει στο Akwa Ibom, απεικονίζοντας ο ίδιος τον εαυτό του στο (χριστιανικό) σταυρό –προτού το κάνει η κοινωνία–, να σταυρώνεται και να αποκαθηλώνεται επαναλαμβανόμενα. Διακόσια νέα έργα παρουσιάζονται από 13 Ιουνίου αποτελώντας την πρώτη έκθεση τέτοιας κλίμακας στην Αθήνα από τον καλλιτέχνη την τελευταία πενταετία. Τα ζωγραφικά έργα συνδυάζονται με την συνεχιζόμενη σειρά χειροποίητων μαχαιριών-γλυπτών, με τα οποία καταπιάνεται επιμελώς τα τελευταία χρόνια ο Τότσικας, σε μία αυτοβιογραφική παρουσίαση για την ζωή και το θάνατο.
Akwa Ibom (Βαλτετσίου 35, Εξάρχεια) | 13/6-10/7 | Τετ.: 4-8 μ.μ., Σάβ.: 2-6 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
#10 Διονύσης Καβαλλιεράτος: Χορός
Παράλληλα με τον «Αποπροσανατολισμένο Χορό» που στήνει στο Ηρώδειο, ο Διονύσης Καβαλλιεράτος ανοίγει τις σχεδιαστικές μελέτες του σχετικά με το τελετουργικό του χορού στην ιστορική γκαλερί Bernier / Eliades στο Θησείο. «O καλλιτέχνης συνδιαλέγεται με την παράδοση της κλασικής τραγωδίας και κωμωδίας και σχεδιάζει ένα σώμα ανθρωπόμορφων χαρακτήρων που χορεύουν», αναφέρει η Πολύνα Κοσμαδάκη επ’ αφορμή της έκθεσης. Τριάντα σχέδια μεγάλων διαστάσεων παρουσιάζονται από τις 18 Ιουνίου, των οποίων οι μορφές οικειοποιούνται στοιχεία από την λαϊκή παράδοση, την ιστορία του 20ού αιώνα, τη λογοτεχνία και την φύση, σ’ ένα γοητευτικό μιξ που ενσωματώνει (με αυτοσαρκασμό) τη σουρεαλιστική πανσπερμία του σύγχρονου ανθρώπου.
Bernier / Eliades | 18/6-18/7 | Τρ.-Σάβ.: 12 μ.- 9 μ.μ., Κυρ.: 5.30-9 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
#11 Έφη Χαλιορή: Transformations
Η πολυσήμαντη γοητεία του μαρμάρου, αυτού του πετρώματος που αντιστέκεται στο χρόνο, οδήγησε την Έφη Χαλιορή σε μια φωτογραφική περιπλάνηση δύο ολόκληρων χρόνων σε ενεργά κι ανενεργά λατομεία της χώρας, στο Διόνυσο, την Πεντέλη, τη Δράμα, την Πάρο, την Τήνο και τη Θάσο. Χωρίς την πρόθεση καταγραφής ενός οδοιπορικού, η καλλιτέχνις εστίασε το φακό της στους υποβλητικούς όγκους του γεωφυσικού υλικού, όπως διαμορφώθηκαν από τις εξορύξεις και το πέρασμα του χρόνου. Πέρα από το εντυπωσιακό των λίθινων «μαμούθ», σε δεύτερη ανάγνωση αναδεικνύεται μια σειρά από δίπολα: ο μόχθος των εργατών από τη μία και η αμείωτη ομορφιά του μαρμάρου απ’ την άλλη, η απομύζηση της φύσης μαζί με την επίμονη γλυπτική του φωτός και των ρωγμών, ο άνθρωπος και η φύση. Η φωτογραφική έρευνα της Χαλιορή παρουσιάζεται στη γκαλερί CAN για όλο το μήνα.
CAN gallery | Έως 11/7 | Τρ.-Παρ.: 12 μ.-3 μ.μ. & 5-8 μ.μ., Σάβ.: 12 μ.-4 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
#12 Quarantine Exhibition
Δεν είναι τόσο δίκαιη η σύγκριση όταν βάζεις στην ίδια κατηγορία φυσικές και ψηφιακές εκθέσεις, όμως το «Quarantine Exhibition» που διοργάνωσε τους προηγούμενους μήνες το Space52 και λάνσαρε στις αρχές του Ιουνίου είναι μια επίκαιρη, πολυφωνική και πολύ αξιόλογη απόπειρα που αξίζει να βρίσκεται στο best of του Ιουνίου. Απευθύνοντας ανοιχτό κάλεσμα σε καλλιτέχνες όλου του κόσμου για ένα έργο κι ένα συνοδευτικό (προσωπικό) κείμενο που θα μετέφερε το κλίμα εγκλεισμού που βιώνει ο καθένας στην πόλη του, πάνω από τετρακόσιες συμμετοχές καταμετρήθηκαν, από τις οποίες επιλέχθηκαν τελικά εξήντα. Το αποτέλεσμα είναι ένας καλοδουλεμένος κατάλογος-ημερολόγιο καραντίνας, που περιέχει δυνατά ονόματα της εγχώριας σκηνής (Ηλίας Παπαηλιάκης, Γεωργία Σαγρή, Γιώργος Κόντης κ.ά.) καθώς και επιδραστικούς καλλιτέχνες του εξωτερικού όπως οι Octavi Serra, Nocera & Ferri, Dan Perjovschi και Yuto Nemoto, ενώ κάθε ιστορία απομόνωσης δίνει κι από μια νέα οπτική για το διάστημα που πέρασε.
Space52 | Διαθέσιμο εδώ
